เมื่อมาถึงจุดนี้ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดเช่นนี้อีกแล้ว!เซิ่งฟางสี่เป็นคนที่ถือได้วางได้!แม้ว่าจะประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่ได้สิ้นหวัง!อย่างน้อยก็ยังมีทหารม้าอีกสี่หมื่นนาย!ก่อนออกเดินทางมา เขายังได้เก็บทรัพย์สมบัติของตระกูลเซิ่งมาด้วยมากมาย!มีเงินก็มีโอกาสกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!แต่เรื่องนี้อาจไม่ง่ายถึงเพียงนั้น!อย่างน้อยมันก็ยากสำหรับเซิ่งฟางสี่ในตอนนี้!“ท่านพ่อ เราควรทำอย่างไรดีขอรับ? ที่นี่คือต้าเย่ ต้าเย่อาจรู้ว่าเรายึดเมืองหนึ่งได้แล้ว หากอู๋หลิงนำกองทัพจำนวนหกหมื่นนายมาด้วยตนเอง เราก็ไม่สามารถต้านทานเขาได้!”“และหากต้าเย่และตระกูลไป๋ร่วมมือกัน เราก็จะต้องตายอย่างแน่นอน!”เซิ่งตงฉยงรีบพูดด้วยสายตาเป็นกังวลเซิ่งฟางสี่ได้ฟังเช่นนั้นก็สูดหายใจเข้าแล้วพูดว่า “สำหรับแผนการในปัจจุบัน... เกรงว่าจะต้อง... เข้าร่วมกับต้าเย่!”...ในเวลาเดียวกัน ไป๋เหยียนเฟยก็อยู่ที่ห้องนอนในวังหลวงทันใดนั้นไป๋หลิงก็เข้ามาพร้อมกับพาอู๋หลิงมาด้วย ทั้งสองมีใบหน้าเคร่งเครียด!“เกิดอะไรขึ้น?”เมื่อไป๋เหยียนเฟยเห็นอู๋หลิงมาหา หัวใจของนางก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ถ้าอู๋หลิงมาแ

หวังหยวนยังคงรู้สึกดีกับจีหย่งมากเพราะเมื่อหลายปีก่อนในดินแดนต้าเย่ จีหย่งเป็นคนที่เป็นมิตรกับเขามากที่สุด!เขาฉลาดมาก ฉลาดเสียจนน่าทึ่ง!เด็กอายุเพียงสิบขวบแต่มีสติปัญญาชาญฉลาดเช่นนี้ น่าเสียดายที่ฮ่องเต้ซิงหลงถูกตระกูลเซิ่งวางยาพิษไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นจีหย่งอาจจะกลายเป็นฮ่องเต้ผู้เฉลียวฉลาดได้!“เตรียมบ้านไว้สักหลังแล้วพาพวกเขามาที่นี่”“ข้าอยากเจอพวกเขาด้วยตัวเอง”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เกาเล่อก็รีบไปจัดการในเวลานี้จีหย่ง เสียนกุ้ยเฟยและเหล่าข้ารับใช้อีกสองสามคนล้วนรู้สึกกังวล“ลูกเอ๋ย... พวก... พวกเรามาถึงเขตแดนของหวังหยวนแล้ว พวกเขาจะไม่ฆ่าเราใช่หรือไม่?”เสียนกุ้ยเฟยถามจีหย่งด้วยความกังวลจีหย่งส่ายหน้า “ท่านอาจารย์เป็นคนใจดีที่สุดที่ข้าเคยพบในโลกนี้ขอรับ”“เขา... ใจดีหรือ?”เสียนกุ้ยเฟยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าคำสองคำนี้มาได้อย่างไร!จีหย่งพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม“อืม อืม ไม่ต้องกังวลหรอกขอรับ เสด็จแม่ ท่านอาจารย์จะไม่ทำร้ายเรา”“หากอยู่ในเมืองหลิง พวกเราอาจจะได้มีชีวิตที่สงบสุขอย่างแท้จริงและอยู่ห่างไกลจากการแก่งแย่งชิงดี...”เมื่อจีหย่งพูดจบ เสียนกุ้

หลังจากได้ฟังเซิ่งฟางสี่พูดเช่นนี้ ไป๋เหยียนเฟยก็หรี่ตาลงพลางยกยิ้มความจริงนางเข้าใจสิ่งที่เซิ่งฟางสี่ต้องการจะพูดอยู่แล้วในใจ! แต่นางยังคงถาม“เซิ่งฟางสี่ เจ้าบอกมาสิว่าเหตุใดข้าจึงควรให้เจ้าดำรงตำแหน่งขุนนาง หากข้าเดาไม่ผิด การสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเซิ่งของเจ้าใช่หรือไม่?” หลังจากที่ไป๋เหยียนเฟยพูดจบ เซิ่งฟางสี่ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดต่อ“ฮองเฮา กระหม่อมเคยทำสิ่งผิดพลาดไปในอดีต แต่ในสถานการณ์ปัจจุบันนี้ ตระกูลไป๋ได้เอาชนะตระกูลเซิ่งแล้วและพลังอำนาจของพวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ!”“ฮองเฮา กระหม่อมทราบว่าท่านเกลียดชังตระกูลเซิ่ง แต่กระหม่อมต้องบอกว่าทหารสี่หมื่นนายของตระกูลเซิ่งนั้นยังคงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อต้าเย่!”“แม้ว่าท่านจะสังหารพวกกระหม่อม ท่านจะได้ความสาแก่ใจ แต่ตระกูลไป๋ย่อมมีความสุขมากกว่าอย่างแน่นอนใช่หรือไม่?”เซิ่งฟางสี่รีบอธิบายทันควัน แต่ไป๋เหยียนเฟยไม่ตอบสนอง เพราะนางย่อมเข้าใจเรื่องนี้ดี!“ฮองเฮา มาร่วมพลังกันเถิดพ่ะย่ะค่ะ ตระกูลเซิ่งยินดีที่จะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อช่วยท่านปกป้องต้าเย่ และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต่อสู

อู๋หลิงนึกถึงคนหลายคน แต่สุดท้ายเขาก็รู้แล้วว่าควรจะให้ใครมาคอยจับตามองเซิ่งฟางสี่!“เสนาบดีฝ่ายซ้าย หยางเฟิ่งกั๋วพ่ะย่ะค่ะ!”สำหรับหยางเฟิ่งกั๋วนั้น อู๋หลิงเคารพนับถือมากที่สุด!เพราะคนผู้นี้มีต้าเย่อยู่ในใจ ทุกสิ่งที่คิดจึงเป็นไปเพื่อต้าเย่ ไม่เหมือนเสนาบดีฝ่ายขวาที่ยังคิดอยู่ว่าจะเพิ่มอำนาจของตนเองได้อย่างไร!การตัดสินใจหลายอย่างของเสนาบดีฝ่ายขวานั้นช่างไร้สาระ มักเป็นไปเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน จนส่งผลให้เส้นทางการเป็นขุนนางของหวังหยวนต้องถูกทำลาย!แน่นอนว่ารากฐานของเรื่องนี้ยังคงเกิดจากความไม่มองการณ์ไกลของฮ่องเต้ซิงหลงด้วย เสนาบดีฝ่ายขวาเพียงแค่ต้องการได้รับความโปรดปราน จึงยกยอปอปั้นโดยไม่สนใจเรื่องศีลธรรมเลยจริง ๆ!แต่หยางเฟิ่งกั๋วไม่ใช่คนเช่นนั้น!สำหรับเรื่องนี้ในตอนนั้น บางคนก็อยู่ฝ่ายเขาแต่มีคนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ฝ่ายยุยงฮ่องเต้ซิงหลง!แม้ว่าเขาจะถูกต่อว่าแต่ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงความตั้งใจเดิม!นี่คือจิตสำนึกที่ข้าราชบริพารควรมี!ไป๋เหยียนเฟยที่ได้ฟังคำตอบก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะ“ไม่เลวเลย หยางเฟิ่งกั๋วซื่อสัตย์และเที่ยงธรรมจริง ๆ คงสามารถจับตาดูเซิ่งฟางส

ไป๋เหยียนเฟยมองทุกคนด้วยสายตาเย็นชา!บางคนกำลังคิดถึงต้าเย่และบางคนก็กำลังคิดถึงผลประโยชน์ของตัวเอง!แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเรื่องก็ได้ข้อสรุปแล้ว!ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไร ไป๋เหยียนเฟยก็จะไม่สนใจ!“เรื่องนี้ได้รับการสรุปแล้ว หากพวกเจ้าคนใดมีเรื่องจะพูดก็มาพบข้าที่ห้องตำราหลวงได้ตลอดเวลา!”“จบประชุม!”ไป๋เหยียนเฟยจากไปทันที และคำสั่งทั้งสองนี้ก็ถูกประกาศออกไป!ในขณะนี้เซิ่งฟางสี่มีจวนอยู่อาศัยแล้ว ซึ่งเป็นจวนประจำตำแหน่งผู้ช่วยเสนาบดีฝ่ายซ้าย โดยปกติแล้วจวนระดับนี้ควรอยู่นอกจวนขุนนางชั้นสูงแต่จวนของเซิ่งฟางสี่นั้น ด้านซ้ายอยู่ติดกับจวนของอู๋หลิง ด้านขวาอยู่ติดกับจวนเสนาบดีฝ่ายซ้ายและได้รับการปกป้องโดยกองทหารรักษาพระองค์สามพันคน!เซิ่งฟางสี่รู้ว่านี่คือวิธีการที่ไป๋เหยียนเฟยใช้เนื่องจากนางยังไม่ค่อยไว้ใจเขาเขารู้มานานแล้วว่าจะเป็นเช่นนี้จึงไม่ได้ใส่ใจมากนักแต่สีหน้าของเขายังคงเผยให้เห็นความสิ้นหวังเช่นเดิม!ขณะนี้ในห้องตำราหลวง คำสั่งแต่งตั้งเซิ่งตงฉยงถูกจัดเตรียมเสร็จแล้ว แต่ยังไม่ได้ให้เจ้าหน้าที่ภายในนำคำสั่งไปส่งให้เขา!ไป๋เหยียนเฟยเรียกอู๋หลิง!นางวางแผนจะให้อู๋หลิงไปส่งคำ