หลังจากป้อนยาเหล่านี้ไประยะหนึ่งแล้ว เซียวหลินเทียน หลิงเสี่ยง หลิงหว่านและคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบเตียงต่างก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของหลิงอวี๋น้ำค้างแข็งที่อยู่บนใบหน้าของนางกลายเป็นหยดน้ำแล้วหยดลงมายังมิทันที่หลิงซวนจะไปหาผ้ามาเช็ดหน้าให้หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนก็ก้าวไปเช็ดน้ำออกจากใบหน้าของนางด้วยแขนเสื้อของเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงเอ่ยเสียงทุ้ม“อย่าเพิ่งประกาศออกไปว่าช่วยหลิงอวี๋ได้แล้ว! ข้าจะดูว่าหมอเฝิงจะนำยาแก้พิษกลับมาได้หรือไม่!”เมื่อเห็นว่าอาการของหลิงอวี๋ดีขึ้นแล้ว หลิงเสี่ยงก็รู้สึกโล่งใจไปบ้าง เขายิ้มเยาะพลางเอ่ย “กล้าทำร้ายน้องสาวของข้า ข้าจะไม่มีวันปล่อยหมอเฝิงผู้นี้เด็ดขาด!”หลิงเสี่ยงกลอกตาพลางเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ “เซียวหลินเทียน ท่านหายาพิษที่เหลืออีกครึ่งห่อเจอแล้วมิใช่หรือ? ขอกระหม่อมเถิด!”“คนเลวทรามเช่นนี้ก็ควรปฏิบัติจะต่อเขาแบบเดียวกับที่เขาทำ ให้เขาได้ลิ้มรสยาพิษของตนดูเสียบ้าง!”เซียวหลินเทียนพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ยาอยู่กับท่านจินต้า ประเดี๋ยวข้าจะให้เขาเอามาให้เจ้า!”“ท่านอ๋อง ท่านพี่เสี่ยวเสี่ยง พวกท่านออกไปก่อนเถิด! พวกเราจะผลัดผ้าให้ท่านพี่หลิงหลิง!”เม

“หมอเฝิง!”เซียวหลินเทียนเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ก่อนหน้านี้เจ้าหมดปัญญาจะช่วยพระชายาที่ถูกวางยาพิษมิใช่หรือ? ไฉนตอนนี้เจ้าถึงรู้ว่าการต้มเหง้าในน้ำสามารถล้างพิษได้เช่นกันเล่า?”จากนั้นหมอเฝิงก็ตระหนักได้ว่าตนพลาดแล้ว จึงเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก “กระหม่อม… กระหม่อมคิดว่าหากน้ำของมันสามารถล้างพิษได้ การต้มเหง้าในน้ำก็น่าจะล้างพิษได้เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ...”“หมอเฝิง เจ้ามิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตากระมัง!” เซียวหลินเทียนตะคอกด้วยความโกรธ “บอกข้ามา ผู้ใดสั่งให้เจ้าวางยาพิษพระชายา?”“ท่านอ๋อง กระหม่อมถูกใส่ความ! กระหม่อมมิได้วางยาพิษพระชายาจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”หมอเฝิงเอ่ยอย่างกังวล “องค์หญิงหกเป็นคนทำพ่ะย่ะค่ะ พบยาพิษอยู่ในห่อสัมภาระขององค์หญิงหก หลักฐานเป็นที่แน่ชัดแล้ว! ท่านอ๋อง ท่านจะใส่ร้ายกระหม่อมเพียงเพื่อต้องการปกป้ององค์หญิงหกมิได้หนาพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวทงโกรธมากจนวิ่งเข้าไปตบหน้าหมอเฝิงแล้วก่นด่าอย่างดุเดือด“สารเลว! เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนที่เจ้าสามารถใส่ร้ายได้จริง ๆ เยี่ยงนั้นรึ?”“บอกข้ามา ฮองเฮาเว่ยให้เจ้าวางยาพิษใช่หรือไม่? ฮองเฮาเว่ยให้เจ้าใส่ร้ายข้าใช่หรือไม่!”นางตบหมอเฝิงไปหลายครั้ง แ

หลิงเสี่ยงหน้าแดงกับสิ่งที่หลิงอวี๋พูด จากนั้นก็จ้องนางแล้วเปลี่ยนเรื่องสองพี่น้องคุยกันเกือบทั้งคืนก่อนจะบอกลากันอย่างมิเต็มใจนักวันรุ่งขึ้น เซียวหลินเทียนก็พาหยางต้าหู่ แม่ทัพเซี่ยและหมอเฝิงเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงเพราะความรักตัวกลัวตาย หมอเฝิงจึงสารภาพเรื่องที่ฮองเฮาเว่ยสั่งให้ตนวางยาพิษเซียวหลินเทียนหลังจากที่เขาลงนามกับลงนามในเอกสารแล้ว เซียวหลินเทียนจึงได้ให้ยาแก้พิษเขา แล้วคุ้มกันเขาไว้เพื่อไปเป็นพยานชี้ตัวฮองเฮาเว่ยที่เมืองหลวงเดิมทีเซียวทงรู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำให้ฉินซานต้องลำบาก แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเซียวหลินเทียนเกือบจะใส่ความตนเพราะหลิงอวี๋ถูกวางยาพิษ นางก็รู้สึกแค้นใจ และวางแผนว่ากลับไปเมืองหลวงแล้วจะฟ้องเสด็จพ่อกับไทเฮาเซียวหลินเทียนมองออกถึงความเกลียดชังของนาง ในวันที่ออกเดินทาง เซียวหลินเทียนจึงเข้าไปในรถม้าของเซียวทง พลางเอ่ยตรง ๆ“เซียวทง ครั้งที่แล้วที่ฮองเฮาเว่ยคิดจะให้เจ้าหมั้น ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะแขวนตัวตายจึงบังคับให้ฮองเฮาเว่ยล้มเลิกความคิดนี้ได้!”“แล้วเยี่ยงไรเล่า?” เซียวทงมองอย่างระมัดระวัง “เสด็จพี่อย่าคิดจะมาเสี้ยมให้เกิดความขัดแย้ง แล้วใช้หม่

องค์ชายเว่ยทั้งโกรธและเกลียดตระกูลหยาง พวกเขากล้าสมคบคิดกับแคว้นศัตรู เอาชื่อของตนไปทำเรื่องที่ทำลายชื่อเสียงให้เสียหายหลังจากที่องค์ชายเว่ยรายงานเรื่องหยางซ่างจื้อแล้ว เขาก็ยังเอาหลักฐานอีกจำนวนมากที่หยางซ่างจื้อขูดเลือดขูดเนื้อราษฎรมารายงานองค์จักรพรรดิด้วยทั้งยังเสนอตัวว่าจะไปจับกุมหยางซ่างจื้อเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมที่จุนโจวด้วยตนเอง ‘อย่างแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม’ ด้วยขณะที่จักรพรรดิอู่อันลังเลว่าควรจะส่งเขาไปจับหยางซ่างจื้อหรือไม่ สาส์นของเซียวหลินเทียนก็ถูกส่งกลับมาพอดีจักรพรรดิอู่อันโกรธมากเมื่อเห็นว่าครอบครัวของหยางซ่างจื้อขายอาวุธ อาหาร และเครื่องยาสมุนไพรให้กับฉีตะวันออกในเวลานี้ จ้าวฮุยพ่อแท้ ๆ ของจ้าวเจินเจินก็ถือโอกาสซ้ำเติม พลางเอ่ยกับจักรพรรดิอู่อัน“ฝ่าบาท หยางซ่างจื้อกับแม่ทัพเซี่ยล้วนเป็นคนสนิทขององค์ชายเว่ย! ครั้งล่าสุดที่เหมืองก็มีคนค้นพบว่าคนขององค์ชายเว่ยกำลังแอบสร้างอาวุธอยู่มิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”“อาวุธเหล่านั้นส่วนใหญ่ก็กระจัดกระจายไปมิรู้ว่าไปที่ใดบ้าง ที่แท้หยางซ่างจื้อกับแม่ทัพเซี่ยก็ลักลอบเอาออกไปกับขายให้กับฉีตะวันออก!”“แม้ว่าตอนนี้ทั้งสี่

ก่อนหน้านี้หลิงเยี่ยนปิดบังเรื่องนี้กับหลิงเสียงเซิงและหวางซือ เมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับองค์ชายเว่ยในช่วงสองวันที่ผ่านมา หลิงเยี่ยนจึงเริ่มวิตกกังวล แล้วไปสารภาพกับหวางซือตอนนี้ฮองเฮาเว่ยมิอนุญาตให้หลิงเยี่ยนได้เข้าไปเป็นชายารองแล้ว เช่นนั้นจะทำอย่างไรกับเด็กในท้องของหลิงเยี่ยนเล่า?มิว่าในเมืองหลวงจะวุ่นวายแค่ไหน เซียวหลินเทียนก็ยังคงรีบไปที่เมืองหลวงตามกำหนดการระหว่างทางเซียวหลินเทียนนั้นพบปัญหามากมาย มือสังหารสามคนที่ถูกจับได้ในหอเหยี่ยวราตรี เดิมทีต้องถูกพาไปยังเมืองหลวงอย่างลับ ๆแต่มิรู้ว่าข่าวหลุดออกไปได้อย่างไร มือสังหารทั้งสามคนจึงถูกสังหารไปพร้อมกับองครักษ์ที่พาพวกเขาไปเมืองหลวงแล้วหมอเฝิงก็กินยาพิษฆ่าตัวตายระหว่างเดินทางกลับอีกเซียวหลินเทียนมิเชื่อว่าคนรักตัวกลัวตายเยี่ยงหมอเฝิงจะกินยาพิษฆ่าตัวตาย แต่หลังจากตรวจอาหารที่เขากินและผู้คุมแล้วก็มิพบอะไรน่าสงสัยเลยสุดท้ายหลิงอวี๋ก็ได้ทำการชันสูตรพลิกศพหมอเฝิง แล้วพบเข็มเงินจุ่มยาพิษร้ายแรงปักอยู่ที่คอของหมอเฝิงหลิงอวี๋จำได้ทันทีว่า ตอนหลิงผิงถูกขังอยู่ในเรือนของเกิ่งเสี่ยวหาว ชิวเหวินซวงก็ใช้เข็มเงินสังหารผู้คุมสองคนที่