Nakatitig siya rito. Hindi maproseso ng kanyang utak ang mga sinabi ng binata sa kanya. Tinitigan niya ito dala ng pagkakunot ng kanyang noo. Pakiramdam niya ay tumigil sa pag-ikot ang kanyang mundo habang nakatingin sa binata. “Mahal kita, Chandria.” Leon reached for her hand and hold it tightly. “Can’t you feel it? This is the reason why I want to build a family with you. This is the reason why I don’t want you to leave. Hindi lang dahil sa mga bata. I love you, Chandria. So much.” Hindi niya alam kung ano ang isasagot sa binata. Nakatitig lang siya rito at parang hirap niyang i-process ang mga nalaman. Her heart’s beating erratically and she’s lost for words. Pakiramdam niya ay tinakasan siya ng sariling tinig. “Why do you keep pushing me away? Do you hate me that much? Do you want our children to experience what a broken family is like, Chandria? Do you hate me?” Nakatitig lang siya rito at habang nakatitig ay hindi niya napansin ang pagpatak ng luha sa kanyang mga mata. Mabili

“Wow! This house is beautiful!” tila nasasabik na sambit ni Leil habang naglilibot ng paningin sa buong paligid. She also roamed her eyes all over the place. Doon niya napansin ang mga pagbabago. From the curtains, to the decorations on the wall. Parang pinalitan at binago. Parang pinaghahandaan. “What happened to your house?” wala sa sarili niyang tanong at nilingon ang binata sa kanyang tabi. Leon also roamed his eyes all over the place and nodded. “Yes, I did.” Otomatiko namang nangunot ang kanyang noo. “Why?’” “Because you’ll be staying here from now on,” he said and looked at her. “I changed it because it feels so empty and dull just like what you said before.” “Huh?” She frowned even more. “I said that? When?” Sa halip na sagutin ang kanyang tanong ay tipid lang itong ngumiti at inilibot ang paningin sa buong bahay. Naglibot na lang din siya ng tingin at bumuntong hininga. Chandria looked at her kids and saw then in awe while looking at the aquarium. “And you have an aqua

Chandria finds herself walking outside the house. Ramdam niya ang pagsunod ng kanyang mommy sa kanya na hinayaan niya na lang. She also wanted someone to come with her. Hindi niya pa kabisado ang ugali ng Allysa na ito. Baka amazona rin ito tulad ni Lindsay.Nang makarating siya sa labas ay natanaw niya ang dalagang na sa labas ng gate ni Leon. Lumapit naman si Manang Ana sa gate at pinagbuksan ito. Her eyes remained on the beautiful lady.Yes, she’s beautiful. Hindi ‘yon maitatanggi. Ang mala-porselana nitong kutis, ang kulay itim nitong buhok at hugis puso nitong mukha. She’s like an angel sent from someone above.And the one she’s referring with the word above isn’t heaven, it’s Don Leonardo. Kasi ‘di ba nga ay nakakataas ito. No, mapagmataas ito. Sa sobrang taas, ang tingin na lang nito sa lahat ng tao ay mukhang pera.“Hey,” nakangiting pagbati ng dalaga sa kanya.Tinignan niya lang ito at nang maramdaman niya ang paghawak ng kanyang mommy sa kanyang braso ay saka pa laman siya n

“Sigurado po ba kayong hindi kayo sasabay sa ‘kin?” pag-uulit niya sa hindi mabilang na pagkakataon.Her mother smiled and chuckled to hear her ask the same question many times. Nilapitan siya nito at hininawakan ang kanyang magkabilang braso.Nangunot ang noo ng dalaga. “Mommy? What’s wrong?”Umiling ito at suminghot na para bang pinipigilan ang pagluha. “Wala naman, anak. Iniisip ko lang kung gaano na kahaba nang dalawang tao mong pagkawala na pagbalik mo ay ibang tao ka na.”She frowned even more. “What do you mean ibang tao na? I’m still me, Mom.”Nasisimula na siyang magtaka sa pag-uugali ng kanyang ina. Something’s wrong and she can feel that. Parang may kung anong tinatago ang kanyang mommy sa kanya.“No.” Her mother shakes her head. “You changed, Chandria. And it’s too bad that independency have to the reason for you to change.”Sa sagot ng kanyang mommy ay saka pa lang siya nakahinuha sa ibig nitong sabihin. Tipid siyang ngumiti sa kanyang mommy at niyakap ito. Na sa kwarto p

“Are you being serious right now?”‘Yan ang mga tanong na namutawi sa kanyang dibdib matapos ng pag-aaya ni Leon sa kanya. Pansin niya ang pagpipigil ngiti ng binata. He slightly tilted his head and look at his hand in front of her. It’s as if telling her to accept his hand.Pabiro niya itong inirapan at tinanggap ang kamay nito. Inalalayan siya nitong tumayo at ginabayan ang kanyang kamay na humawak sa balikat nito. She took a very deep breath when her heart start pounding so fast, especially when he wrapped his hand on her waist and pulled her closer.“Breath,” sambit ni Leon sa kanya.Sinimangutan niya ito. Mukhang napansin nitong hindi na siya halos makahinga. Leon smiled at her. Umiwas siya ng paningin at mariing kinagat ang kanyang ibabang labi.“I’m sorry,” he said making her look at him in confusion. “For everything. For the pain, for the overthinking, for everything I did to hurt you.”Nakatitig siya sa mga mata ni Leon. She wanted to look away but something inside her is tel