ECHOS NIYA LANG 'YON!Iyon at iyon pa rin ang nasa isip ko, at para ngang naririnig ko pa rin kahit na wala na sina Cherry at Ace rito. Narinig din kasi ni Cherry na isasama ako ni Alexis sa meeting niya. Kung echos man 'yon o hindi, dapat ba akong sumama?Well, that's my job.Habang nakatitig ako sa sarili kong replika sa salamin dito sa private room ko na tapat lang ng private room ni Alexis ay hindi pa rin ako mapakali. Hindi kasi mawala ang kaba sa dibdib ko lalo na sa tuwing naiisip ko ang pilyong ngiti ni Alexis kanina. "Mukhang may binabalak na masama ang ulaga!" bulong ko sa aking sarili saka bumuntong hininga.Kinuha ko ang pulang lipstick sa maliit kong pouch saka 'yon pinahid sa aking labi. Naglagay din ako ng eye-liner, at blush-on para naman magmukha akong tao. Nakakasawa na rin kasing maging Dyosa minsan, kaya naman kalmahan lang natin.Napangiti na lang ako sa aking sarili ng makitang nag level-up lalo ang beauty ko. Ganoon pa man, bahagya pa ring nanginginig ang mga t

ANONG IBIG NIYANG SABIHIN?Habang nakatayo ako rito sa gilid malapit sa pinto ay hindi ko maiwasang titigan si Alexis. Napakaseryoso ng mukha niya ngayon, kumpara kanina na may sinusupil pang ngiti sa mapupula niyang labi. Sa bawat lingon niya sa katabi niya, at sa bawat pagsagot niya sa mga katanungan ng kapwa niya businessman ay sinusundan ko rin ng tingin. Hanggang ngayon tuloy ay iniisip-isip ko pa rin ang mga salitang sinabi niya sa akin...Na hindi niya pahihintulutang may manakit sa akin. Na siya lang ang may karapatang gawin 'yon kung sakali. Pero kung kailan at sa anong dahilan... hindi ko rin alam.Iba talaga ang awra ng mga mayayaman. Hirap nilang basahin.Napabuga na lang ako ng malalim na paghinga bago muling tinitigan si Alexis.Ultimo ang simpleng paghawak niya sa ballpen at pagpirma ay hindi ko maiwasang hindi sundan ng tingin. Bawat kibot ng labi niya, pag iling, at ngiti... putakte, lahat ng gestures niya ay memoryado ko na yata. At isa pa, ang sarap niya sa eyes!S

"WHAT THE HELL!"Puno ng gulat at irita ang nanlilisik na mga mata ni Alexis habang nakatitig sa akin. Hindi naman alam ng babae kung hihinto ba siya sa ginagawa niya sa pagitan ng hita ni Alexis dahil ang kamay ng talipandas ay nakahawak pa rin sa ulo niya."S-sorry..." Para akong tinakasan ng kaluluwa ko dahil hindi ko mahanap ang sarili kong lakas upang umalis mula sa kinatatayuan ko. "H-hindi ko sinasadya. A-akala ko kasi... a-akala ko-""Marami ang namamatay sa maling akala Minzi." Pinasadahan niya ako ng seryosong tingin mula sa mga mata ko pababa, bago muli niya akong tinitigan ng mata sa mata. "Do you want to join us?" tanong niya na ikinalaki ng mga mata ko.I can't find my voice to say no. I can't even breathe properly. Para akong itinulos mula sa kinatatayuan ko at hindi makagalaw.Tumayo ang babae na kung hindi ako nagkakamali siya iyong receptionist na kinausap ni Alexis kanina. Kahit wala siyang saplot ni isa ay confident siyang tumayo at humarap sa akin saka nang-uuyam

At 'yon na nga, bago pa ako tuluyang atakihin dahil sa kalandian, pumunta na ako sa mahabang mesa kung saan may mga nakabantay na empleyado rito sa hotel. Naiilang pa akong mamili ng pagkaing una kong kukuhanin, mabuti na lang talaga at mababait sila at sila na rin mismo ang nagsandok para sa akin.May ibang tao rin na kumakain, 'yong iba ay grupo sa iisang mesa na panglimahan, habang ang iba naman ay parang nag d-date. Naupo ako sa pang-isahang upuan na nasa tabi lang ng glass wall. Kitang-kita ko tuloy ang ganda ng view sa labas, tanaw rin mula sa kinalulugaran ko ang dagat ng Bataan.Nang tignan ko ang plato ko ay napangiwi ako. Naghalo-halo na kasi ang menudo, kaldereta, at adobo na sinandok sa akin ng nag se-serve kanina. Daig ko pa ang nagutuman dahil sa tambak na pagkaing nasa plato ko. Pero keri lang, bawal mag aksaya ng grasya."Unang subo ay para sa Mama ko na malamang ay tuyo na naman ang ulam," pabulong kong sabi at inumpisahan ko na nga ang chibugan.In fairness, masarap

Habang sakay ng kotse ay hindi ko maiwasang sulyap-sulyapan si Alexis. Nang umalis kasi kami sa hotel ay hindi man lang siya nagpaalam sa Mama niya. Ni hindi na nga rin kami bumalik sa glass room kung saan ginaganap ang dinner meeting nila.Putek, ang lakas na naman tuloy ng kabog ng dibdib ko!Hindi na naman tuloy ako mapakali sa kinauupuan ko at para na rin akong bulating inasinan dahil sa kalikutan. Wala naman kasi akong naiisip na ikasasaya naming dalawa tulad ng kondisyong sinasabi niya.Puwera na lang siguro kung pupunta kami sa entertainment bar. Sa kaisipang 'yon ay excited na lumingon ako sa kanya. Ngunit nang makita kong seryoso at tila walang buhay ang mga mata at mukha niya'y nawala ang excitement na nararamdaman ko. Hindi naman kasi siya mukhang pumupunta sa ganoong klaseng lugar. Isa pa, kung bar lang din naman ang pag-uusapan, hello... anong ginagawa ng Club-V?!Napabuntong hininga na lang ako at tumingin sa labas ng sasakyan. Hindi pa naman ganoon kalalim ang gabi, kun