Pulang-pula na ang balat ko na tila hinog na kamatis nang napagpasyahan kong itigil na ang kakukuskos. Kahit naman anong hilod pa ang gawin ko, kahit nga siguro buong linggo akong magbabayad sa banyo ay hindi na mawawala ang pakiramdam na naging hatid sa akin ng halik ni Alexis.Hindi ko na mababago pa ang katotohanang ang hindot na 'yon ang sumisid sa pinakatatago kong perlas ng silangan. Ilang beses kong ikiniling ang aking ulo at sinabunutan ang sarili kong buhok, bago nagkaroon ng lakas ng loob na lumabas ng banyo.Nagtungo ako sa harap ng full body size mirror saka pinasadahan ng tingin ang hubad kong katawan. Parang wala namang nabago. Pantay pa rin naman ang dibdib ko. Ganoon pa rin ang size niyon. Sexy pa rin naman ako. Pero bakit pakiramdam ko ay hindi na ako ang may-ari ng sarili kong katawan?Nang haplusin ko ang aking leeg kung saan mayroong maliliit na pulang marka ang nagkalat, para bang bigla akong nakaramdam ng hiya. Hindi lang sa leeg ko mayroon ang mga pulang marka.

IT'S 12:55 MIDNIGHT. HE WAS DRIVING HIS CAR.Hindi pa rin ako mapakali sa kinauupuan ko. Paulit-ulit pa rin na nag e-echo sa isip ko 'yong sinabi niya kanina. Wala namang malisya para sa akin 'yong pagyakap ko sa kanya, simpleng tsansing lang pero hanggang doon lang. Hindi rin naman mahigpit. Hindi magaang. Saktong yakap lang.Pero bakit niya nasabing kapag nagtagal kami sa ganoong posisyon ay maaari niya akong mahalikan?Hidden crush kaya ako ng kupal na 'to?Mula sa pagkakasandal ko sa kinauupuan ko'y napabaling ako sa kanya. Pinagmasdan ko siya kahit alam kong alam niya na nakatingin ako sa kanya. Seryoso lang siyang nagmamaneho habang nakatutok ang tingin sa daan. Magulo ang buhok niya na parang hindi na pinagkaabalahang suklayan. Ang damit niya naman ay t-shirt na puti at grey na jogger, tipong pang tulog niya lang, pero keri pa rin naman.Simple lang naman ang ayos niya. Simple lang ang itsura niya. Pero ang lakas pa rin ng dating niya at nakakapangliit pa rin kapag katabi siya.

MINZI WAKE UP!Malalakas na tapik sa pisngi at tila ako inaalog ng kung sino mang buwisit na istorbo sa mahimbing na pagkakatulog ko."Minzi, are you okay? Hey, can you hear me?"Idinilat ko ang isa kong mata ngunit muli lang din napapikit dahil sa liwanag ng ilaw na tumama sa aking mata. Anong oras na ba? Bakit parang ang sakit na sa balat ng liwanag?Sa ikalawang pagkakataon ay dahan-dahan kong idinilat ang isa kong mata. Naaninag ko ang pamilyar at guwapong mukha ng lalaki, kaya lang malabo. Kaya naman iminulat ko na rin ang isa pa at doon ay malinaw ko nang nakita ang mukha ng lalaki. Ngumiti siya sa akin kaya naman napangiti na rin ako."Hi, sir!" bati ko sa kanya.Kaagad niya akong isinandal sa pader saka binuhusan ng tubig. Sa gulat ay nanlaki ang mga mata ko. Late na akong nakatili dahil hindi ko naman inaasahan ang gagawin ng pisteng yawa na ito!"What the-" kusa akong natigilan nang takpan niya ng palad niya ang bibig ko."'Wag kang titili, baka magising ang buong barangay,"

"Okay lang ba kayo d'yan?"Nahihiyang tumango lang ako kay Alexis. Mula sa salamin ng sasakyan ay nakatingin siya sa amin ni Mama na nakaupo sa bandang likuran niya. Nagmukha pa tuloy siyang driver habang kami naman ni Mama ay ang nagkakapalang mukha na pasahero niya."Okay, then let's go," aniya saka ngumiti.Putakte, muntik ko ng hindi kayanin ang ngiting iyon na iginawad niya sa akin mula sa salamin. Napahawak tuloy ako sa dibdib ko ng wala sa oras.Pakiramdam ko'y lalabas na ang puso ko dahil sa kaharutan ni Alexis. Ni hindi man lang siya mag dahan-dahan, kapag ako talaga na fall sa talipandas na ito... sira ang pangarap kong makapagpatayo ng mansiyon!"Sir, hindi ba nakakahiya sa'yo? Masyado na kitang naabala. Kaya ko naman ng samahan si Mama sa ospital, isa pa-""Isa pang ganyan mo, maiinis na talaga ako sa'yo," agap niya.Naka ilang beses na kasi ako sa pagtatanong sa kanya at kasasabi ng nakakahiya. Pero kahit naman paulit-ulit akong umapela, hindi pa rin siya pumapayag na iwa

TAPOS NA ANG OPERASYON.Tuwang-tuwa ako nang sabihin sa amin nang doktor na okay na si Mama. Ligtas na siya at tapos na ang operasyon niya. Parang sa sobrang saya ko ay mapapasimba ako kahit na nga ba tuwing birthday at pasko lang ako nagagawi sa simbahan."Kailan po puwedeng lumabas ang Mama ko?" tanong ko sa doktor pagkatapos niyang sabihin sa amin ang mga dapat tandaan at hindi dapat na gawin ni Mama para mas mapadali ang pag galing niya."Kahit bukas na bukas ay puwede na siyang lumabas," sagot naman ng doktor saka ngumiti.Sa totoo lang ay may itsura siya. Maputi, matangkad, natural ang pagkabrown ng kanyang mga mata, at higit sa lahat... pogi. "Maraming salamat po-" kusa akong natigilan nang akbayan ako ni Alexis na ngayon ay nasa tabi ko na. Nang tingalain ko siya ay mataman siyang nakatitig sa doktor na akala mo'y may ginawa itong masama sa kanya."Ngayon ba?" ani Alexis na sa doktor pa rin nakatingin. "Hindi ba namin siya puwedeng ilabas? May private doctor naman kami na puw