MINZI WAKE UP!Malalakas na tapik sa pisngi at tila ako inaalog ng kung sino mang buwisit na istorbo sa mahimbing na pagkakatulog ko."Minzi, are you okay? Hey, can you hear me?"Idinilat ko ang isa kong mata ngunit muli lang din napapikit dahil sa liwanag ng ilaw na tumama sa aking mata. Anong oras na ba? Bakit parang ang sakit na sa balat ng liwanag?Sa ikalawang pagkakataon ay dahan-dahan kong idinilat ang isa kong mata. Naaninag ko ang pamilyar at guwapong mukha ng lalaki, kaya lang malabo. Kaya naman iminulat ko na rin ang isa pa at doon ay malinaw ko nang nakita ang mukha ng lalaki. Ngumiti siya sa akin kaya naman napangiti na rin ako."Hi, sir!" bati ko sa kanya.Kaagad niya akong isinandal sa pader saka binuhusan ng tubig. Sa gulat ay nanlaki ang mga mata ko. Late na akong nakatili dahil hindi ko naman inaasahan ang gagawin ng pisteng yawa na ito!"What the-" kusa akong natigilan nang takpan niya ng palad niya ang bibig ko."'Wag kang titili, baka magising ang buong barangay,"
Panay ang singhal ko kay Alexis nang dahil sa nangyari kay Mama. Ni hindi niya man lang kasi naisip ang magiging reaksyon ni Mama sakali mang lumabas siya mula sa banyo ng nakatapis lang ng tuwalya."I told you, hindi ko sinasadya," muli niya namang paliwanag na kababakasan ng pagka-irita. "Malay ko ba na gising na ang Mama mo. Isa pa, hindi ko naman kasalanan kung hinimatay siya dahil guwapo at hot ako.""Kung makarampa ka naman kasi ng katawan akala mo nasa isang body show ka!" Inismiran ko siya habang patuloy pa rin sa paghihilot sa likod ni Mama.Itinuro ko na rin ang silid ko kay Alexis na kaagad niya namang pinuntahan. Ilang beses pa muna akong nakarinig ng sunud-sunod na pagbabagsakan ng kung anu-ano sa loob bago siya muling lumabas.Suot niya na ang light pink kong t-shirt na may mukha ni Patrick at pajama na polka dots. Kahit mukha siyang sumang ibus sa t-shirt at tila kinapos sa tela ang pajama na nagmukha na ring tokong sa kanya ay palong-palo pa rin naman. Bagay pa rin sa
"Okay lang ba kayo d'yan?"Nahihiyang tumango lang ako kay Alexis. Mula sa salamin ng sasakyan ay nakatingin siya sa amin ni Mama na nakaupo sa bandang likuran niya. Nagmukha pa tuloy siyang driver habang kami naman ni Mama ay ang nagkakapalang mukha na pasahero niya."Okay, then let's go," aniya saka ngumiti.Putakte, muntik ko ng hindi kayanin ang ngiting iyon na iginawad niya sa akin mula sa salamin. Napahawak tuloy ako sa dibdib ko ng wala sa oras.Pakiramdam ko'y lalabas na ang puso ko dahil sa kaharutan ni Alexis. Ni hindi man lang siya mag dahan-dahan, kapag ako talaga na fall sa talipandas na ito... sira ang pangarap kong makapagpatayo ng mansiyon!"Sir, hindi ba nakakahiya sa'yo? Masyado na kitang naabala. Kaya ko naman ng samahan si Mama sa ospital, isa pa-""Isa pang ganyan mo, maiinis na talaga ako sa'yo," agap niya.Naka ilang beses na kasi ako sa pagtatanong sa kanya at kasasabi ng nakakahiya. Pero kahit naman paulit-ulit akong umapela, hindi pa rin siya pumapayag na iwa
"Hey, are you okay?"Ilang beses akong kumurap at sa ika-apat ay doon pa lang bumalik ang aking katinuan. Doon pa lang ako tila nagising sa malalim na pagkakatulala at pag-iisip. Sa katotohanang wala ako sa langit at hindi si San Pedro ang ka face to face ko kun'di si Alexis na maang na nakamasid din sa akin."Ha?" wala sa huwisyong saad ko sa kanya. "Ano nga ulit 'yong sinasabi mo?" dagdag ko pa.Nakakahiya mang aminin, pero oo, natulala ako sa harap ni Alexis. Parang tumigil nang ilang minuto ang mundo sa pag-ikot at na-stock ako sa kinatatayuan ko habang nakatitig lang sa kanya. 'Di ko lang sure kung may tumulo bang laway sa akin, pero nang kapain ko naman ang labi ko ay napaka-dry. So ibig sabihin, hindi ako naglaway."Gutom ka na nga siguro," aniya naman sabay hawak sa kamay ko at hinila na ako. "Tara na, ilibre mo na ako ng kahit ano."Sa isang food cart kami huminto. Isang lalaki na sa tingin ko ay nasa edad fifty plus na ang may-ari niyon. Iba't ibang street foods din ang tind
TAPOS NA ANG OPERASYON.Tuwang-tuwa ako nang sabihin sa amin nang doktor na okay na si Mama. Ligtas na siya at tapos na ang operasyon niya. Parang sa sobrang saya ko ay mapapasimba ako kahit na nga ba tuwing birthday at pasko lang ako nagagawi sa simbahan."Kailan po puwedeng lumabas ang Mama ko?" tanong ko sa doktor pagkatapos niyang sabihin sa amin ang mga dapat tandaan at hindi dapat na gawin ni Mama para mas mapadali ang pag galing niya."Kahit bukas na bukas ay puwede na siyang lumabas," sagot naman ng doktor saka ngumiti.Sa totoo lang ay may itsura siya. Maputi, matangkad, natural ang pagkabrown ng kanyang mga mata, at higit sa lahat... pogi. "Maraming salamat po-" kusa akong natigilan nang akbayan ako ni Alexis na ngayon ay nasa tabi ko na. Nang tingalain ko siya ay mataman siyang nakatitig sa doktor na akala mo'y may ginawa itong masama sa kanya."Ngayon ba?" ani Alexis na sa doktor pa rin nakatingin. "Hindi ba namin siya puwedeng ilabas? May private doctor naman kami na puw
"Okay lang..." Nanlaki ang mga mata sa gulat nang makita kong gising na si Mama at nakatunghay na rin sa akin. "Basta ba ang lalandiin mo ay iyong boss mo," giit niya pa.Gulat. Hiya. Ilang. Sari-sari man ang emosyong naramdaman ko nang banggitin niya 'yon ay nakuha ko pa ring ngumiti at umiling."Malabo 'yon Ma," sagot ko sa kanya. "Kumbaga sa paborito mong k-drama, langit siya at lupa naman ako. Kahit kailan, hindi nagkakaroon ng happy ending ang mahirap at mayaman. Laging may kontra, at marami ring kontrabida.""Bakit naman si Cinderella?" alma niya. "Inalipin ng step-mother niya at inalila ng mga step-sisters, pero nagkaroon ng happy ending sa isang Prinsipe."May punto rin naman siya, kaya lang... hindi naman ako si Cinderella.Napabuntong hininga na lang ako saka siya tinitigan. "Kumusta pala ang pakiramdam mo? Gusto mo na bang umuwi ngayon?" sunud-sunod kong tanong sa kanya."Nakalimutan mo yatang may sa-pusa ako, siyam ang buhay," aniya naman. "Kung makakauwi na tayo ngayon ab
Dalawang araw mula nang bumalik ako rito sa Olongapo mula sa probinsya namin ay tila lutang pa rin ako. Tulad ngayon, nasa VIP Area nga ako rito sa Club-V pero nasa sulok naman.Wala akong katabi sa table ko, walang kausap, at seyempre wala ring kalandian. Kahit na maingay sa paligid gawa ng star dancer na sumasayaw sa gitna ng intablado, ganoon din ang mga parokyanong kabilang sa alta-sosyedad ay hindi ko pa rin magawang mag saya.Nakakalungkot...Nangalumbaba ako sa mesa habang walang ganang pinanonood ang babaeng sumasayaw sa stage. Maganda ang hubog ng katawan niya. May suot siyang maskara upang hindi makita ang mukha niya at manatiling mesteryo sa iba. Makinis ang tila porselana niyang kutis. Higit sa lahat, kaakit-akit ang bawat pag galaw ng kanyang malambot na katawan. Ganoon pa man, para pa rin akong tuod na nakatulala lang sa harapan."Want a drink?"Mula sa pagkakahalumbaba ay napalingon ako sa biglang nag salita sa aking likuran. Napaawang ang bibig ko. Pamilyar ang guwapo
ANG TAGAL...Para sa mga taong naghihintay, oo, napakatagal ng oras at ganoon din ang araw. Pero sa mga taong walang pakialam lumipas man o hindi ang isang araw sa kanila ay baliwala na lang lalo na't wala naman silang hinihintay.Napabuntong hininga na lang ako habang wala sa huwisyong hinahalo ang kape na hindi ko rin maisip kung paano ko ba natimpla. Tatlong buwan na ang matuling lumipas at tatlong buwan na rin akong wala sa aking sarili.Wala naman na dapat akong alalahanin pa dahil maayos na ang kalagayan ni Mama. Bukod sa nakapagpapadala naman ako sa kanya buwan-buwan, kasa-kasama niya rin si Aling Bebang sa probinsya. Ang tanging pinagkakagastusan na lang namin sa ngayon ay hulog sa bukirin naming nakasanla at interest niyon.Kung sa pang araw-araw na gastusin naman tulad ng pagkain at uulamin ni Mama ay hindi ko na rin pinoproblema pa. Mayroon naman kasi siyang napagkuku'nan niyon dahil may palayan pa naman na sinasaka ang pinsan ni Mama na siyang nag-aabang sa maliit naming s