Ronz Benjamin Mattini“WHAT the fuck is wrong with you? Leave me alone.” She was frowning and irritation is vividly showing in her face but I ignored her rants.“You are not allowed to go out alone,” sabi ko. Pinandilatan niya ako at inis na naglakad papasok sa malaking bahay. Sumunod ako. The whole village is owned by Don Armando, and the small houses are for the bodygruard and Don Armando’s men.Tulad namin ni Saferino kay may kanya-kanyang bahay lahat ng mga tuhan sa buong village. At itong nag-iisang mansion ay kung saan namamalagi ang pamilya Trei.Inutusan ako ni Amanda na bantayan si Amari, and here I am now dealing with her spoiled brat attitude. Luckily, God blessed me an immeasurable patience. Kung si Saferino ang pinagbantay sa kanya ay siguradong iginapos na siya upang hindi makawala. She’s lucky because I am gentler than him. “You ugly fucking shit,” she shouted. “I know,” I answered uninterested. “I will call dad, and magsusumbong ako na you are forcing me to stay hom

Tarinio Castillion“USO naman kasi ang maupo at kumalma,” pang-aasar sa’kin ni Cerio. I glared at him; I don’t want to see his face because it causes so much irritation. Kanina pa ako nakatingin sa cellphone ko at pabalik balik sa paglalakad dahil hindi sumasagot si Amanda. I tried to called her countless time but her phone is off. “Baka nga kasi walang signal sa probinsya, gano’n naman madalas ang mga liblib na probinsya walang signal,” sabi niya pa. Nandito kami ngayon sa pad ni Anaxy. Hindi ko kayang mamalagi sa condo ko dahil biglang hindi ko gusto ang katahimikan doon. Ilanga raw palang kaming nagkasama sa iisang bubong but her absence makes me crazy. Iniwan ko ang mga anak namin sa receptionist ng condominium para may mag-alaga sa kanila habang wala pa ang mommy nila. Am I crazy? Why the fuck I treat them as my real kids?“Shut the fuck up, Cerio. You are not helping,” saway ko. Pinulot ko ang isa sa pares ng tsinelas ko at ibina

Amanda ColenMAS napaaga ang flight ko kaysa sa original na plano, mas nauna ako kay daddy pabalik nang Pilipinas dahil mas dapat akong ayusin. Nang sumikat araw sa Italya ay siya namang pag-alis ko Nakatanggap ako ng report mula kay Benj na na-track down na ng bago naming technical team kung saan nanggaling ang malware na nakapasok sa system namin. At hindi na ako nagulat nang sabihin niyang nasa isang computer shop iyon. Mas lalo kong nakompirma ang hinila ko nang ibigay niya ang address, at kapareho iyon sa address ng computer shop na pinasukan ni Tarinio no'ng una ko siyang sundan.Sinabi ko kay daddy na may trabaho akong dapat ayusin at mabuti nalang ay pinakawalan niya ako. Nang makarating ako sa Philippines airport ay sinalubong ako ni Saferino sa labas dala ang kanyang sasakyan. Agad kong ihinagis ang maleta at bag ko sa backseat at sumakay sa passenger seat."Handa na ba ang lahat?" tanong ko sa kanya. Nang makapasok ako sa sasakyan

Amanda ColenNAGMAMANEHO na ngayon si Tarinio papuntang Desire. Hawak niya ang kaliwa kong kamay, nakapatong iyon sa hita niya habang abala siya sa pagmamaneho. Nakangiti akong nakatingin sa mga ilaw na nadadaanan namin. Tahimik kami pareho pero ang katahimikan sa pagitan naming dalawa ay walang tensiyon, nakaka-relax, at magaan sa pakiramdam. I am the savior and protector of myself, but sitting beside him in the passenger seat and humming with the ballad song in the radio while driver in the busy street is the safest place I have been in my life. Pakiramdam ko simula sa araw na ito hindi ko na kailangang alalahanin ang pagtatanggol sa sarili ko dahil nandito na siya sa tabi ko at hawak ang mga kamay ko. “Ano palang ginawa mo habang nasa probinsya ako?” tanong ko upang magsimula ng usapan.“Isinama ako ni Anaxy sa wine auction sa Florence, Italy. Pagkatapos ay bumalik din kami kaninang umaga, nagkaroon ng encounter sa computer laboratory ko

Amanda ColenNAPANGIWI ako nang maramdaman ko ang paglabas ng dugo ko. Sa sobrang landi ko muntik nang mawala sa isip ko na meron pa ako ngayon, Tiningala ko siya habang nakaluhod pa rin. Halata sa mukha niya ang pagtataka dahil tumigil ako sa dapat ay pagsubo sa pagkalalaki niya. “Meron pa pala ako,” sabi ko at napahagikhik. Kumunot ang noo niya at halata ang panlulumo sa mukha nang maintindihan ang sinabi ko. “Oh, come on, Ma Reine.”“Ma Reine?” Alam ko ang ibig sabihin no’n pero hindi ko alam kung bakit iyon ang biglang naitawag niya sa’kin. Ma Reine means My Queen in French. Parang may mga paro-parong naglipana sa tiyan ko dahil sa sinabi niya. I know I am the queen of my own but those words coming from his mouth made me feel the luckiest and prettiest woman on earth. “Yes, because you are the queen of my world. I may not a perfect king that you will be found in your life but I can promise that I can do better every day.” A ca