“Lia!” Sigaw ni mama ang agad sumalubong sa akin pagbukas ko palang ng pintuan, halos magdikit na ang kaniyang mga kilay sa pagkakunot ng kaniyang noo. “Bakit ngayon ka lang, anong oras na at hindi mo man lang kami nagawang tawagan?!”“Honey…” Sinubukan ni papa na pakalmahin si mama pero marahang tinulak niya ang kamay ni papa na nakahawak sa kaniya.Humakbang siya hanggang ilang pulgada nalang ang layo niya sa akin, “Lia, isipin mo naman kaming magulang mo na nag-aalala sayo. We already let you last night to do whatever you want, and if you are angry because I say something bad to Sara then let me know; hindi yung ganito na pinag-aalala mo kami.”Binuka ko ang aking bibig pero hindi ko magawa na sumagot sa mga sinabi ni mama, hindi ko nga alam kung tama ba na sumagot ako. Alam ko naman na mali, hindi ko sila nasabihan tungkol sa welcome party pero why she jumped into conclusion that I’m doing it for them to worry?Napailing nalang ako, “sorry ma, hindi na ho mauulit.”“Hay nako, ilan

“What kind of question is that, Raziel?” Seryoso na nagbabanta ang boses ni Darius habang nakatitig kay Raziel, “asking something like that is not appropriate, she’s my secretary.”“I did not ask something that will harm any of you, though.” He looked at me, “Did you feel harassed by my question?”“T-that’s…” Tumingin ako kay Darius, “I don’t know.” Mabilis akong yumuko para iwasan ang tingin nilang dalawa sa akin.“See, she doesn’t feel harassed at all. So why are you even acting like that, Darius?” Tanong niya na parang mas lalong nang-aasar.Hindi na nagawang sumagot ni Sir Darius ng muling pumasok si Rachel, “hmm? Is there something wrong, why are you just like that?” Nagtataka niyang tanong habang palipat-lipat ang tingin sa amin.“It’s nothing, your brother is just being himself again in front of my secretary.” Madiin na sabi ni Sir Darius na dahilan para matawa naman si Rachel sa hindi ko malaman na dahilan, at… ayaw ko rin naman na alamin iyon.“Gosh, kuya! Kailan ka ba magbab

Darius’s POV“Sir, are you there?” Tanong ng babae na nasa kabilang banda ng pintuan ng aking office, “may gusto lang po sana akong itanong, our team leader is already busy.”Tumingin muna ako sa salamin at tumikhim, “yes, come in.” masigla kong sabi at ngumiti kahit hindi pa man ito nakakapasok.Ilang saglit nga lang ay bumukas na ang pintuan at pumasok ang isa sa mga designers, “Sir, I’m just here to ask your opinion about these designs.” Pinakita niya ang mga designs na naisip niya habang patuloy siya sap ag-discuss ng mga tungkol dito.Isa-isa ko namang tinignan ang mga iyon ng mabuti at pinakinggan ang bawat detalye na sinasabi niya, “I think everything is fine, but this one stands out. This one most likely describe the summer fest, but there still details that need some improvement.”“Hmm… It’s good to hear na may pumasa sa mga design ko sa paningin mo sir, thank you.” Sabi niya pero nagbago ang tono ng boses niya, mas naging malambing ay ang mga daliri niya ay gumapang sa aking

Sobrang sakit ng aking ulo na parang binibiyak ng magmulat ako, wala pang ilang oras ng makatulog ako kakaisip kung ano ang gagawin ko sa ginawa ni mama. Paano niya nagawang sumang-ayon sa meet up ng wala akong abiso?Alam ko naman na siya ang mama ko, pero ang ganitong bagay ay sobra na.Gusto kong umiyak, minsan ay nakakapagod na rin i-please ang mga gusto ni mama na mangyari. Minsan ay naiintindihan ko naman, pero ang ibang ginagawa niya ay sobra-sobra na.Namumugto ang aking mata at nangingitim ang ilalim nito, kahit nanlalambot at medyo nahihilo ay pinilit kong mag-ayos para pumasok sa trabaho. Hindi ako pwedeng magmabagal ngayon, maraming inaasikaso at ayaw ko na maging sagabal lang sa kompanya.Tahimik ang paligid ng makarating ako sa kusina, wala si mama at papa at tanging isang note lang na nakadikit sa ref ang naiwan. Bakit hindi man lang nila ako sinabihan tungkol sa pagalis nila, nakapagusap naman kami ni mama kagabi?Nilagay ko nalang sa bag ang sandwich na hinanda ni mam

“Good morning, Sir!” Sabay-sabay na tumayo ang mga nasa design department pagpasok palang namin sa meeting room, mga nakangiti ang mga ito sa amin pero hindi ko magawang tumingin ng matagal sa kanila.Alam ko naman sa sarili ko na naglinis na ako ng sarili ko sa bathroom ng office ni Darius pero pakiramdam ko ay malalaman nila ang ginawa naming kababaghan sa elevator kung titignan ko sila ng matagal, the guilt is still here…“Good morning, is everyone ready?” Tanong ni Darius sa kanila ng makaupo na sa designated chair na hinanda para sa kaniya. “This is not the official meeting, so hindi nyo kailangan kabahan. I just want to hear every opinion for now, in the way, we can discuss it.”“Yes, Sir!” Sabay-sabay nilang sagot.Nagsimula na silang pag-usapan ang project at tahimik lang naman akong nakinig at nag-take down notes sa lahat ng mga nakikita kong mahalaga, so this is the feeling na magtrabaho sa isang malaking company.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapatitig kay Darius haba