โดยปกติแล้วเจ้าที่เจ้าทางกับเทพที่ลงมาจุติจะมีหน้าที่ไม่เหมือนกัน เจ้าที่เจ้าทางไม่ได้ถูกเลือกให้ออกรบ เพียงแค่ปกปักรักษาคนในบ้านให้ปลอดภัย เปรียบเสมือนพระโพธิสัตว์ที่คนเถ้าคนแก่นับถือ“แล้วหลังจากนั้นล่ะค่ะ? ในเมื่อบ้านของคุณมีเจ้าที่เจ้าทางดูแลอยู่ บ้านคุณก็น่าจะปลอดภัยดี แล้วทำไมถึงยังมาหาฉันล่ะ?” ฉันเอ่ยปากถามหม่าเจี้ยนกั๋ว“ในตอนนั้นผมกำลังตามหาแม่หมออิงกู วิชาของเธอแกร่งกล้ามาก ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีเพียงไม่กี่คนที่เหนือกว่าเธอ แต่ผมคิดไม่ถึงว่าเธอจะส่งคุณมา ส่วนทำไมถึงไม่ขอให้แม่หมอท

กำจัดหลิวหลงถิงเหรอ? พอได้ยินคำนี้ฉันก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ถ้าหลิวหลงถิงไม่อยู่กวนฉันอีก ตอนนี้ฉันควรจะมีความสุขอยู่ที่บ้านไปแล้ว ไม่ใช่มาใช้ชีวิตที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้“ที่คุณพูดมาจริงเหรอ?” ฉันถามเทพแห่งขุนเขาเบา ๆ สุดท้ายแล้วถ้าเรื่องนี้เข้าหูหลิวหลงถิงฉันกับเทพแห่งขุนเขาคงได้ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แน่ ๆ“ถึงแม้ว่าเธอกับหลิวหลงถิงต้องการกำจัดฉัน แต่อย่างไรเสียวันนี้ฉันก็สิงอยู่ในร่างเธอเพื่อหนีภัยครั้งนี้ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คือผู้มีพระคุณ เรื่องที่สัญญาไว้ฉันจะไม่คืนคำ”“งั้นก็ได้ ฉันสัญญา

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็รู้สึกฉุนเฉียวพร้อมน้ำเสียงที่ไม่พอใจเท่าไหร่ “ยังอยู่สิค่ะ เขาปฏิเสธที่จะเอาผีพวกนี้ออกไป ตอนนี้ท้องหนูก็ใหญ่ขึ้นไม่รู้ว่าถ้าโตไปมากกว่า หนูจะต้องใส่เสื้อผ้าอย่างไร”แม่หมออิงไม่ได้สนใจที่ฉันพูดเรื่องจะใส่เสื้อผ้าอย่างไร แต่กลับบอกฉันว่า “เจ้าไปหาหลิวหลงถิงซะ แล้วให้เขาให้พลังวิญญาณกับเจ้า ในท้องเธอคืองู มันต่างสายพันธ์กัน งูน้อยเหล่านี้เมื่อโตขึ้นก็ต้องการพลังวิญญาณเช่นเดียวกัน หลิวหลงถิงไม่ม่ความรับผิดชอบต่อเจ้าเลย เจ้าต้องสื่อสารกับเขาให้มากขึ้น เพราะถ้าเซียนกับร่าง

พอได้ยินเช่นนี้ น้ำตาฉันก็แทบจะไหลออกมา ฝ่ายหญิงได้ฟังฝ่ายชายพูดแล้วก็โมโหพลางด่าเขาว่าทำไมถึงไม่บอกเรื่องนี้กับเธอ ถ้าวันไหนเธอเห็นเช่นนี้ในทะเลสาปก็คงจะตกใจไม่น้อย แล้วฝ่ายชายก็ปลอบใจฝ่ายหญิงว่ากลัวเธอจะกลัวจึงไม่ได้บอก ถ้าต้องลาออกจากงานก็ต้องขอโทษเจ้านายพวกเขาด้วยมองดูคู่สามีภรรยาคู่นี้ทะเลาะกัน ก็พอจะขจัดความกลัวฉันไปได้บ้าง แม้ว่าทั้งคู่จะประสบกับเหตุการ์ณที่น่าหวาดกลัว ทว่าบางทีความรู้สึกนี้อาจเป็นภาพหลอนของมนุษย์ก็ได้ ก็เหมือนกับพอรู้ว่าที่ไหนมีคนตาย เมื่อต้องผ่านทางนั้นก็จะรู้สึกว่าท

พึ่งเจอหน้ากันก็ถูกตานั่นว่าแล้ว ฉันรู้สึกไม่สบายใจมาก จึงบอกเขาว่าเจอสถานการณ์เช่นนี้ฉันทำอย่างไรได้บ้าง ฉันเองก็หมดหวัง ศพเหล่านี้ยังนิ่งอยู่เลย ฉันควรทำอย่างไร?เมื่อหลิวหลงถิงเงยหน้าดูศพหญิงสาวเหล่านี้แล้ว ในดวงตาก็ดูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เหมือนว่าเขาจะรู้จักหญิงสาวเหล่านี้ เขาเงียบลงทันที “หญิงสาวเหล่านี้ตายมาหลายปีแล้ว ฉันเดาว่าใต้ทะเลสาบนี้ยังมีสายน้ำเย็นจากที่ไหนสักแห่งไหลเวียนอยู่ หรือมีสถานที่ที่น้ำแข็งไม่ละลายตลอดทั้งปีหลงเหลือ ร่างกายของพวกเธอติดอยู่ในนั้นจึงไม่เน่าเปื่อย ส่วนสาเห