บททั้งหมดของ อุบัติรัก อสรพิษ: บทที่ 11 - บทที่ 20
149
บทที่ 0011
ฉันไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยจริง ๆ! คาดไม่ถึงหลิวหลงถิงจะให้ฉันถวายตัวเป็นเครื่องเซ้นไหว้แด่เทพเจ้าแห่งขุนเขา!“ไม่ใช่ว่าการเซ้นไหว้เทพเจ้าแห่งขุนเขานี้จะต้องใช้เด็กผู้หญิงอายุสิบสามปีเต็มหรือ? ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ และก็คงไม่เข้าตาเทพแห่งขุนเขาหรอก” ฉันพูดกับหลิวหลงถิง“ทำได้แน่นอน ต่อให้เจ้าจะมีชีวิตอยู่มาหลายร้อยหลายพันปีแล้วก็ตาม มันก็เป็นแค่การประมาณอายุคร่าว ๆ เท่านั้น อายุสิบสามและยี่สิบปี หน้าตาไม่ต่างกันเลย แต่สิ่งที่ทำให้แบ่งแยกได้ก็คือลักษณะทางกายภาพของพวกเขา เด็กที่อายุต่ำกว่าสิบสามจะ
Read More
บทที่ 0012
หลิวหลงถิงพูดได้ดูง่ายมาก ๆ ฉันต้องพึ่งเม็ดกัญชาขนาดใหญ่ลูกนี้เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้อย่างนั้นหรือ? แค่ฉันคิดว่าในวันพรุ่งนี้ฉันจะหลอกเทพแห่งขุนเขาให้กินยาลูกกลอนขนาดใหญ่นี้ได้อย่างไร ฉันก็กลุ้มใจจนกินอะไรไม่ลงเลยทีเดียวหลังจากที่ฉันตกลงได้แล้ว ในคืนวันนี้ทุกคนในหมู่บ้านก็ไม่มีใครได้นอนเลย พวกเขารีบร้อนจัดเตรียมทุกอย่างให้พร้อม วันรุ่งขึ้นในช่วงฟ้าสาง ผู้นำหมู่บ้านได้จัดเตรียมให้หญิงชราสองสามคนค่อยปรนนิบัติอาบน้ำ หวีผมและทำอะไรอย่างอื่นให้ฉันมากมายตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมีป
Read More
บทที่ 0013
“ท่านพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? ท่านจะกินเลือดกินเนื้อของฉัน หรือว่าจะไปเข้าห้องหอกับฉัน?” ฉันถามชายหนุ่มก็คงเพราะได้รับอิทธิพลจากนิยายท่านประธานจอมเผด็จการไร้ยางอายเหล่านั้น ดังนั้นพูดกำกวมที่ว่า ข้าอยากกินเจ้า จึงมักจะทำให้คนอื่นคิดเลยเถิดกันไปใหญ่คงน่าจะเพราะคำถามของฉันมันดูตลก ชายคนนั้นวางมือที่ยกส้มขึ้นลง แล้วถามฉันด้วยความสนใจว่า “นี่เจ้าไม่กลัวข้าเลยหรอ? แม้แต่ร้องไห้ก็ยังไม่ร้องเลย”ฉันกลัวสิ! ฉันกลัวจนแทบอยากจะวิ่งลงจากภูเขาไปเสียตอนนี้เลย ใครจะไปอยากอยู่กับเทพที่ดูแปลก ๆ แบบนี้ก
Read More
บทที่ 0014
นี่มันตรงกับสุภาษิตที่ว่า ขโมยไก่ไม่ได้ยังต้องเสียข้าวสารอีกกำมือชัด ๆ! แล้วเมื่อไหร่เจ้าบ้าหลิวหลงถิงจะขึ้นมาช่วยฉันสักทีล่ะ!ฉันแผดเสียงอยู่ในใจ เมื่อเห็นว่าเทพแห่งขุนเขากำลังจะถลกกระโปรงฉันขึ้น ขณะนั้นเองจู่ ๆ ก็มีลมพัดกลิ่นสาปงูเข้ามาปกคลุมทั่วทั้งวิหาร งูขาวตัวใหญ่แข็งแกร่งเลื้อยเข้ามาจากประตูทางเข้าวัด จนมาถึงที่หน้าของฉัน หัวงูขนาดใหญ่ยกขึ้นและฉกเข้าที่หลังของเทพเจ้าแห่งภูเขาอย่างรุนแรง พลันเลือดสีเข้มก็ไหลหล้นสาดกระเซ็นจนเต็มไปทั้งตัวงู ดูเหมือนในตอนนี้เทพแห่งขุนเขาจะมีปฏิกิริยาตอบโต้อย
Read More
บทที่ 0015
หรือว่าจิตวิญญาณของเทพเจ้าแห่งขุนเขามาประทับอยู่ในร่างฉันแล้ว?แต่ฉันก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ ถึงอย่างไรถ้าเขามาประทับอยู่ในร่างของฉัน หลิวหลงถิงก็ต้องสังเกตเห็นมันได้สิหลังจากที่งูหลายร้อยตัวกินเลือดกินเนื้อของเทพแห่งขุนเขาจนหมดแล้ว พวกมันก็ค่อย ๆ กลายเป็นควันและหายไปต่อหน้าต่อตาเราทันใดนั้นนอกเหนือจากคราบเลือดบนพื้นแล้ว ทุกอย่างภายในวิหารก็เงียบสงบลง มันเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของเราทั้งสองคน“อะแฮ่ม...!”ฉันใช้เสียงกระแอมในลำคอเพื่อดึงความสนใจจากหลิวหลงถิง และเตือนให้เขาไม่อย่าลืมว่
Read More
บทที่ 0016
ฉันชี้ไปที่คราบเลือดบนพื้น และบอกว่ามันได้ถูกแก้ไขแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องกลับมาที่หมู่บ้านนี้อีกแล้วเมื่อคุณยายหลี่ได้ยินที่ฉันพูด ท่านก็ดีใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ท่านรีบเข้ามากอดฉันแล้วเรียกฉันว่าแม่หมออะไรทำนองนั้น ทุกคนในหมู่บ้านจะไม่มีวันลืมน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของฉัน แล้วหลังจากนั้นทุกคนในหมู่บ้านค่อย ๆ คุกเข่าลงทีละคนต่อหน้าฉันเพื่อแสดงความขอบคุณเมื่อมองดูคนคุกเข่าต่อหน้าก็นึกถึงเมื่อคืนนี้ตอนที่เทพภูเขาสิ้นชีพ ในอดีตพวกชาวบ้านเหล่านั้นก็คงเคยคุกเข่าลงสวดอ้อนวอนขอให้น้ำท่าอุดมสมบูรณ์
Read More
บทที่ 0017
ฉันยังเรียนไม่จบมหาลัยเลยนะ ไปให้ไปนัดบอดได้ยังไง? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะมีข้าราชการสักกี่คนที่ยังโสดอยู่ ต่อให้ในสมัยนี้ยังมีคนหนุ่มสาวที่เชื่อในโชคลาภ แต่มันก็หาเจอยากมาก หรือว่าฉันคงต้องไปหาลุงวัยสามสิบสี่สิบปีแล้วแต่งงานกับเขาแทน?ความคิดนี้ช่างไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงเลย แต่ไม่มีวิธีไหนที่ดีไปกว่านี้แล้ว ฉันจึงถามแม่หมออิงว่ามีอะไรบ้างที่จะให้ฉันทำต่อ?เมื่อเห็นว่าฉันมีความตั้งใจอยากจะจัดการงานให้เธอ แม่หมออิงก็รีบก้มไปหากระดาษข้อมูลติดต่อสองสามใบในลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง แล้วบอกว่านี่เป็น
Read More
บทที่ 0018
ฟังคำพูดของหลิวหลงถิงอาจหมายถึงเรื่องที่แม่หมออิงได้เกินเลยงานที่อยู่ในหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบแล้ว และยังมายืมมือฉันอีก ดังนั้นฉันจะถามหลิวหลงถิงไปอีกครั้งว่า ถ้างั้นครั้งนี้เราจะช่วยเธอได้ไหม?“ในเมื่อนางขอร้องให้เจ้ามาช่วยแล้ว ข้อตกลงทั้งสองนี้จะถูกบันทึกไว้ในชื่อของเธอ ก็ถือว่าเป็นของขวัญตอบแทนเธอสำหรับบุพเพสันนิวาสของพวกเราสองคน”ฉันไม่ได้คาดคิดว่าวันนี้หลิวหลงจะพูดได้ดีขนาดนี้ แต่ก็เพราะเขาพูดได้ดี อารมณ์ขุ่นมัวของฉันจึงลดลงไปมากโข หลังจากที่เราพูดธุระเสร็จ ฉันกลับไม่รู้ว่าจะหาหัวข้อสนทนา
Read More
บทที่ 0019
เมื่อเริ่มจะเข้าใจเรื่องราวคร่าว ๆ แล้ว หลังจากที่ฉันวางสายไปก็ได้สอบถามหลิวหลงถิงว่าพวกเราจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร เพราะท้ายที่สุดแล้วงูก็เป็นสัตว์ประเภทเดียวกันกับหลิวหลงถิงหลังจากที่หลิวหลงถิงฟังคำพูดของหม่าเจี้ยนกั๋วจบ สีหน้าของเขากลับไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ บอกฉันว่าจะไปจัดการกับพวกนั้น และไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรไปเลย เราสามารถเดินทางไปที่นั่นได้ทันทีที่พร้อมบ้านของหม่าเจี้ยนกั๋วห่างจากบ้านฉันมาก บ้านของเขาอยู่ที่เถียหลิง ฉันยังไม่ได้มีรถส่วนตัวจึงทำได้แค่จองตั๋วรถไฟเท่านั้น มันใช้เวลาห้าถ
Read More
บทที่ 0020
น้ำเสียงนั่นเย็นยะเยือก ฟังดูแล้วเหมือนออกมาจากจิตใจที่โดนกรีดแทงราวกับชอล์ที่ถูกระจกดังเอี๊ยดอ๊าด โชคดีที่ฉันสวมเสื้อผ้าหลายชั้น เด็กน้อยจึงกัดไม่เข้าเนื้อ นอกจากนี้หลิวหลงถิงยังยื่นมืออกมาอย่างรวดเร็ว พลันคว้าหัวเด็กไว้แล้วใช้แรงดันออกไปอย่างแรง จนเด็กหญิงล้มลงบนโซฟาและทรุดตัวลงนั่งร้องไห้เสียงดังหม่าเจี้ยนกั๋วงึมงำแล้วคุกเข่าลงบนพื้น “เธอถูกงูสองตัวนั้นสิงร่างอีกแล้ว แม่หมอ ได้โปรด คุณต้องช่วยลูกสาวของผมนะ!”หม่าเจี้ยนกั๋วเริ่มร้องไห้ ทีแรกฉันต้องการบอกหม่าเจี้ยนกั๋วว่าฉันมีวิธีดี ๆ ที่สาม
Read More
ก่อนหน้า
123456
...
15
DMCA.com Protection Status