FATIMA “It’s really weird, love. May bata akong nakita kanina sa skwelahan na Samonte ang apelyido.” Pagku-kwento ko kay Conti habang kasalukuyang akong nagchi-check ng essays ng mga bata. “Maraming Samonte sa mundo, love. Anong iniisip mo? Na konektado yun sa kuya mo?” Tumango ako. Hindi ko rin alam bakit naalala ko si kuya sa batang yun kanina. Basta nalang sumagi sa isipan ko ang imahe ni kuya Bil e. “It’s really weird.” Ang sabi ko nalang at tumayo para tignan ang ginagawa niya. Nagmamarinate siya ng ngayon ng bangus. “Saan mo nabili ito?” “Doon sa Talipapa. Mura lang kaya binili ko na.” Tumango ako at kinuha ang wallet na iniwan ko sa mesa. Pero bago yun, niligpit ko muna ang mga gamit ko. “Aalis muna ako sandali,” napatingin sa akin si Conti. “Saan ka pupunta?” “Bibili muna ako ng stick glue at iba pang gagamitin ko sa lesson demo ko. May supervisor kasi na magmo-monitor bukas at naubusan ako ng glue.” “Ihatid na kita,” umiling ako. “Huwag na love, kaya ko naman.” N

Pagpasok ko ng skwelahan, halos lahat ng kaklase ko ay tahimik at nakatingin sa akin. Some of my teachers shows concern to me, which I don't need. Para sa akin, normal lang ang lahat but the way I look at my classmate's eyes, isa lang ang nakikita ko. Takot. Tinitignan nila ako na para bang isa akong halimaw. Sa canteen, kada napapadaan ako, nilalayuan ako ng mga schoolmates ko. Sa CR, agad na yumuyuko ang iba at nagmamadaling tumakbo. Now, they are getting on my nerves. I hate that they are ignoring me. Mas gusto ko pang binu-bully nila ako. Kahit si George, Pio, at Kyle, hindi na rin nila ako binu-bully. In fact, nilalayuan din nila ako dahil natatakot sila sa akin. Naiinis ako. Nagagalit ako. Isang linggo na nila itong ginagawa at hindi na ako natutuwa. No'ng uwian, nakatayo sa ako tabi ng tulay at inaabangan si Kyle. Siya lang mag-isa ang umuwi dahil galing siya sa practice ng basketball. Hindi pa niya ako napapansin. Nakangiti pa siya habang nakatutok sa cellphone niya. "Ky

Agad na dinala si Anda at Fatima sa hospital. But as for Fatima, wala siyang kamalay-malay sa mga nangyari. Hindi niya alam na may nabangga siya at agaw-buhay. “Kuya, why am I here?” ang unang tanong niya nang magising siya. I can’t even tell her what happened. So I just said, “nabangga mo ang puno no’ng pauwi ka.” “Huh? Saang puno?” “Nakalimutan ko kung saan. Someone just called me that you’re here.” Bumangon siya at napahawak na lamang sa ulo niya. Dumating si mama at kinausap ko na siya not to tell Fatima what happened dahil ayokong dumagdag pa yun sa problema ng kapatid ko. “But Bil, how can I convince Wilson not to report your sister? Anak niya ang nasagasaan.” This is shit and a mess. Hindi ko alam na ang babaeng nasagasaan ni Fatima ay anak ng walang hiyang si Wilson. How can I even correct it? I can’t focus on my internship dahil kailangan kong planuhin kung anong gagawin ko para lang hindi mapahamak ang kapatid ko. So I decided to talk to him. “What should

I agreed and married Andania. Agad siyang binigay ng pamilya niya sa akin na para bang isa lang siya gamit na kailangan nilang e dispose agad."Pa, I'm sorry kung hindi ko alam paano ito gawin." She's soft spoken and kind."Just put the dishes there. I'll do it for you." I smiled, and as matter of second, na realize ko na ngumiti ako na hindi ko ginagawa."Pero kasi pa, nahihiya na ako kay mama. Wala akong ibang maitulong sa bahay kun'di ang maging pabigat lang." Parang maiiyak na siya habang sinasabi yan.And I don’t why I’m bothered to see her tears. I’ve been eyeing her mula ng makarecover siya. She’s so insensitive and careless."Hindi ka pabigat. Isa pa, wala kang dapat ipag-alala. I'll protect you." What I said, was the lie.Dahil at the end of the day, papahirapan ko naman siya at papatayin.But everytime she smiles, natutulala nalang ako at napapatitig sa mga mata niya. Bakit kailangan pa niya maging mabait, maging soft spoken? Is that her trait? Or side effect ng amnesia niya

FatimaNakatanaw ako sa playground ng school. Tinitignan ko ang mga bata. I was restless for the past days dahil rin doon sa pagpaparamdam ni kuya.Ang gusto nga ni Conti ay umalis na kami dito pero ayoko naman sa buhay na lagi kaming nagtatago.May trabaho ako dito at mahal ko ang pagtuturo.I love thing children at ito ang buhay na gusto ko. Payapa. Kung may dapat magbago, si kuya dapat yun.I don’t want to meet him again. Kung sana lang ay maayos ang pagkikita namin, kakausapin ko siya. Kuya ko pa rin siya kung iisipin but that kind of approach is too much for me.Para bang sinasabi niya na may gagawin pa siyang hindi maganda. Na may hatid siyang hindi kaaya-aya.Habang nakatingin ako sa mga bata, bigla namang akong napatingin sa may gate. May napansin akong nakatayong lalaki doon.No’ng una, hindi ko pa naaninag ang mukha.Ngunit kalaunan ay napasinghap na ako ng may napagtanto.Nanlaki ang mata ko nang makita ko si kuya Bil. Nagmamadali akong umalis sa room, kinakabahan. Why is h