"ย่าป่วยเป็นมะเร็งตับ แต่โชคดีที่เป็นระยะแรก"ไห่จื้อหมิงพูดทางโทรศัพท์ว่า "หมอแนะนําให้ไปรักษาที่โรงพยาบาลในเมือง พวกคุณสองพี่น้องอยู่ใจกลางเมืองและรู้เรื่องในเมืองดี คุณช่วยย่าไปรับบัตรคิวหาหมอและจัดการทุกอย่างหน่อย อีกสักพักพวกเราจะออกเดินทางและส่งย่าไปโรงพยาบาลในเมือง""พอย่ามาถึงแล้วจะได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลได้ทันที ได้ยินว่าต้องวางเงินมัดจําล่วงหน้าก่อน คุณจำไว้ว่าต้องจ่ายเงินมัดจําไปก่อน แม้ว่าพ่อแม่ของคุณจะไม่อยู่แล้ว แต่ปู่กับย่าก็เป็นญาติของพวกคุณ หลายปีมานี้พวกคุณก็ไม่เคยส่งเสียค่าเลี้ยงดู ตอนนี้ย่าป่วย พวกคุณสองคนก็จัดการค่ารักษาพยาบาลของย่า คิดเสียว่าชดเชยค่าเลี้ยงดูตลอดหลายปีนี้แล้วกัน"หลังจากฟังลูกพี่ลูกน้องจัดแจง ไห่ถงก็หน้าเขียวเธอสูญเสียพ่อแม่เมื่อตอนอายุสิบขวบ เงินประกันที่ได้มาก็แลกมาด้วยชีวิตของพ่อแม่รวมเป็น 6 ล้านบาท ปู่กับย่าต้องขอแบ่งแม้จะสมเหตุสมผลเพราะพวกเขาเป็นพ่อแม่ของพ่อเธอ ปีนั้นสองพี่น้องยังเด็กอยู่จึงแบ่งเงินประกันให้ปู่กับย่าของเธอมากกว่าจำนวนที่พวกเขาสมควรได้รับอีกเธอรู้มากกว่านั้นอีกว่าหลังจากนั้นปู่กับย่าแบ่งเงินชดเชย 3,000,000 บาทให้ก

ไห่ถงรับปากพี่สาวและตกลงไปทานอาหารเย็นพร้อมกับจ้านหยินในตอนเย็นหลังจากสองพี่น้องคุยกันจบ จ้านหยินก็ถามว่า "คุณกับญาติที่ชนบทมีความสัมพันธ์ไม่ดีมากเลยหรือ?""ใช่ค่ะ แย่มาก"ไห่ถงไม่ปิดบังและไม่ได้โกหก เธอพูดว่า "ตอนฉันอายุสิบขวบ พ่อแม่ของฉันก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตทั้งคู่ ญาติฝั่งพ่อและแม่ของฉันไม่มีใครรับดูแลเราสองคนพี่น้องเลย""แต่พอได้เงินประกันของพ่อแม่ฉันมา ก็ต้องเอามาแบ่งให้พวกเขา พวกพี่ๆ น้องๆ ลุงเหล่านี้ไม่มีสิทธิ์มาแบ่งแต่ก็ยุยงให้คนแก่ออกหน้า พ่อของฉันเป็นลูกคนที่สี่ ปู่กับย่าไม่สนใจเขาเท่าไร ปู่ย่าชอบพวกลุงๆ อาๆ ของฉันมากกว่า"“เมื่อเห็นว่าพวกเขาต้องแบ่งเงินกันหลายคน เพื่อให้ได้ส่วนแบ่งมากขึ้น พวกเขาจึงพูดในตอนนั้นว่าจะไม่ขอรับเงินหรือความช่วยเหลือใดๆ จากพี่สาวของฉันเมื่อแก่เฒ่า ดังนั้นพวกเขาจึงขอเงิน 3,000,000 บาทไปและลงนามในข้อตกลง พ่อแม่ของฉันมีบ้าน 2 ชั้นที่เพิ่งสร้างก่อนจะเสียชีวิต ปู่กับย่าก็เอามาอาศัยอยู่เอง และบอกว่าเพราะพ่อแม่ของฉันจากไปแล้วบ้านก็ต้องเป็นของพวกเขา”“เขาบอกว่าฉันกับพี่เป็นผู้หญิงทั้งคู่ โตขึ้นไปก็จะแต่งงานเข้าบ้านคนอื่น ไม่สามารถแ

หลังจากจ้านหยินกลับมาที่บริษัทแล้ว ก่อนเข้าห้องทํางานก็สั่งเลขาว่า "ช่วยแจ้งหัวหน้าผู้ช่วยพิเศษมาพบผมหน่อย"เลขารีบโทรหาหัวหน้าผู้ช่วยพิเศษซูหนาน "หัวหน้าซู ประธานจ้านต้องการพบคุณค่ะ ให้คุณขึ้นไปชั้นบนทันที"ซูหนานไม่ได้ถามอะไรแค่ตอบรับและวางสายไม่กี่นาทีต่อมา ซูหนานมาเคาะห้องทำงานของประธานและเดินเข้าไปจ้านหยินกําลังจัดการกับเอกสารอยู่ เมื่อเห็นเขาเข้ามา ชายหนุ่มก็วางปากกาลงและเชิญให้เข้ามา"มีเรื่องด่วนเหรอ"ซูหนานและจ้านหยินเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ความสามารถของเขาจ้านหยินจึงรู้ดี ซูหนานยังไม่ทันเรียนจบก็ถูกจ้านหยินทำสัญญาจ้างงานไว้ล่วงหน้าและกลายเป็นบุคลากรชั้นนำของจ้านซื่อกรุ๊ป หลังจากประสบความสำเร็จเขาก็ค่อยๆ กลายเป็นผู้ช่วยพิเศษของจ้านหยิน และได้รับความไว้วางใจอย่างมากจากจ้านหยิน"ก็ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไรหรอก แค่เรื่องส่วนตัวอยากคุยกับนายลำพัง"หลังจากที่ซูหนานนั่งลง เขาก็ยิ้มและพูดว่า "นายบอกทางโทรศัพท์ก็ได้นี่"แม้ว่าจะเป็นหัวหน้าผู้ช่วยพิเศษ แต่บางครั้งจ้านหยินก็ขอให้เขาจัดการเรื่องส่วนตัวให้ ซูหนานเคยชินแล้ว"นายช่วยฉันตรวจสอบเรื่องหนึ่งได้ไหม?""ดูที่นายพูดสิ ฉัน

ปากของจ้านหยิน ส่วนมากชอบพูดเรื่องที่ไม่น่าฟังแต่ยังไงก็ควรให้เขาไปขอโทษดีกว่า"เกิดอะไรขึ้น นายเข้าใจภรรยาผิดเหรอ? เข้าใจผิดเรื่องอะไร? อยู่ดีๆ ก็จะให้ของขวัญขอโทษ"พอมีเรื่องซุบซิบหัวใจซูหนานก็พองโต"ไม่มีเรื่องอะไรกับนายแล้ว กลับไปทํางานต่อเถอะ เย็นนี้นายไปคุยกับประธานหมิงเกี่ยวกับเรื่องความร่วมมือด้วย ตอนเย็นฉันไม่ว่าง"เพราะเขาต้องไปกินข้าวที่บ้านพี่สะใภ้"ทําไมถึงไม่ว่างอีกแล้ว ไปไหน?"“นายควรรู้ว่าผู้ชายที่แต่งงานแล้วไม่ควรให้ความสนใจที่งานเพียงอย่างเดียว ไม่เช่นนั้นอาจจะถูกสวมเขาได้”ซูหนาน “......”เขาพูดไม่ออกจริงๆก็เข้าใจแล้วผลักเรื่องให้ตนเพื่อจะได้อยู่กับภรรยานี่เองแต่งงานแล้วเจ๋งนักเหรอไง?เขาเองก็สามารถแต่งงานได้แล้ว ต่อไปก็ไม่รับค่าจ้างทํางานล่วงเวลาทุกวัน กลับบ้านไปใช้เวลาหาภรรยาโดยเฉพาะจะได้ไหม?เขายังไม่มีแฟนและเขาอยากแต่งงานเร็วๆ นี้ แต่ก็ไม่มีใครมาแต่งงานกับเขาเนี่ยสิด้วยอารมณ์ที่ถูกหัวหน้าบีบคั้นมา ซูหนานจากไปด้วยดวงใจที่ห่อเหี่ยวภายใต้ท้องฟ้าสีครามเดียวกัน ต่างคนต่างมองสิ่งต่างๆ ในสถานที่แตกต่างกันไห่หลิงบอกกับน้องสาวว่าให้มาทานอาหารตอนเย็น

ในตอนเที่ยง จ้านหยินก็ไปที่ร้านหนังสือของไห่ถงทันทีเมื่อเขามาถึงร้านหนังสือ ไห่ถงและเซินเสี่ยวจวินเพิ่งทำงานเสร็จและกําลังจะทานข้าวที่สั่งมาจากเดลิเวอรี่ จ้านหยินก็เดินเข้ามาไห่ถงตกใจและจ้องมองเขาเดินเข้ามาอย่างเร็วเหมือนสายฟ้าจ้านหยินเดินตรงเข้ามาหาเธอและก้มศีรษะลงเพื่อถามเธอว่า "ไม่รู้จักกันแล้วหรือครับ?"ไห่ถงตั้งสติได้และยิ้ม "แค่แปลกใจค่ะ คุณมาได้ยังไง? คุณกินข้าวหรือยัง? ถ้ายังไม่ได้กิน ฉันจะสั่งให้คุณเพิ่มค่ะ"เซินเสี่ยวจวินทักทายจ้านหยินและหยิบอาหารจากเดลิเวอรี่ของตัวเองขึ้นมาและซ่อนตัวอยู่หลังชั้นวางหนังสือขนาดใหญ่เพื่อกิน เธอไม่อยากเป็นกว้างขวางคอ"ผมกินแล้ว คุณยังไม่ได้กินอะไรเลยเหรอ?"จ้านหยินยกนาฬิกาข้อมือมามอง นี่เกือบบ่ายโมงแล้ว เขาขมวดคิ้วและพูดกับไห่ถงว่า "กินอาหารให้ตรงเวลา อย่าปล่อยให้หิวจนเจ็บกระเพาะ การรักษามันยุ่งยากมาก"วันนี้เขามีนัดกินข้าว และไปที่โรงแรมเพื่อทานอาหารกับลูกค้าตอน 11.00 น. หลังจากกินเสร็จแล้วเขาก็มาหาไห่ถงถ้ารู้ว่าเธอยังไม่ได้กินข้าวมาถึงตอนนี้ เขาก็คงบอกให้เธอไปงานเลี้ยงกับเขาแล้วเดี๋ยวนะ?ไม่สิ!เขาเข้าร่วมงานเลี้ยงในฐานะประธาน