หลังจากคำพูดของหลินตงออกมา สีหน้าที่ยิ้มแย้มก็เริ่มจริงจังขึ้น ทำให้ครอบครัวของหลินกั๋วปังรู้สึกกดดันอย่างมากในทันที พวกเขาทั้งหมดมองหลินตงด้วยความตกใจเล็กน้อยแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอหลินตงมานานแล้ว แต่หลินตงก็เป็นขี้ขลาดในสายตาของพวกเขาเมื่อเจอหลินกั๋วปังสองผัวเมียก็เหมือนหนูเจอแมว แม้แต่เจอหลินเฟยหลินฉวนก็จะระมัดระวังอย่างมากเป็นการทารุณกรรมหลินตงของพวกเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทำให้เกิดเงามืดทางจิตใจให้หลินตงหลินตงคนก่อนไม่กล้าหักล้างคําพูดของหลินกั๋วปังสองผัวเมียเลย ตราบใดที่เขากล้าพูดกลับก็เป็นการทุบตีอย่างรุนแรงเมื่อพวกเขาพบกับหลินตงในวันนี้ พวกเขาก็คิดว่าเขาเป็นเมื่อก่อนโดยธรรมชาติแม้ว่าหลินตงจะพาคนสองคนไปด้วย แต่พวกเขาก็ไม่เห็นในสายตาเลย พวกเขาไม่เชื่อว่าคนขี้ขลาดอย่างหลินตงจะกล้าทำอะไรกับพวกเขา!แต่ตอนนี้หลินตงไม่เพียงแต่กล้าโต้แย้งเท่านั้น แต่ยังพูดจาเยาะเย้ยอีกด้วย ซึ่งทําให้หลินกั๋วปังไม่สามารถยอมรับความแตกต่างที่รุนแรงนี้ได้ และยิ่งไม่สามารถไว้หน้าได้เลยดังนั้นเขาจึงตบโต๊ะกาแฟตรงหน้าอย่างแรงแล้วยืนขึ้นชี้ไปที่หลินตงแล้วพูดว่า "หลินตงอย่าคิดว่าตอนนี้ปีกของนายแข

ห้องรับแขกเงียบไปครู่หนึ่งหลินตงไม่ได้เร่ง ยังคงนั่งสบาย ๆ บนเก้าอี้ ดูเหมือนกำลังรอให้อีกฝ่ายตัดสินใจ"หลินตง ต้องการเงินไม่มี? นายสามารถไปฟ้องได้ทุกที่ที่นายต้องการ! แม้ว่าเราจะได้คำตัดสิน เราก็ไม่มีเงินเลย! ไม่งั้นนายตีเราให้ตาย"สุดท้ายเป็นจางกุ้ยฟางที่ตัดสินใจการพูดแบบนี้โดยพื้นฐานแล้วเทียบเท่ากับการเลือกเงินและสละอนาคตของลูกสาวหลินเฟยหลินกั๋วปังถอนหายใจด้วยความโล่งอก เนื่องจากจางกุ้ยฟางได้เลือกแล้ว ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น!"แม่! แม่ทำอย่างนี้ได้ยังไง!" หลินเฟยมองจางกุ้ยฟางทั้งน้ำตาและตะโกนอย่างไรก็ตาม จางกุ้ยฟางไม่ตอบสนองต่อเธอเพราะลูกสาวก็คือลูกสาวและจะต้องแต่งงานออกไปในอนาคตอย่างแน่นอน ลูกชายคือคนที่จะเลี้ยงดูพ่อแม่ไปจนตายดังนั้นต้องเลือกเงินแน่นอน!"ในเมื่อพวกคุณตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ให้เงินนี้ งั้นรอหมายศาลจากศาลเอฟในตอนบ่ายเถอะ ฉันก็ขี้เกียจเกินไปที่จะพูดกับคุณแล้ว" หลินตงพูดอย่างไม่ใส่ใจการตัดสินใจของหลินกั๋วปังและภรรยาของเขานั้นจริง ๆ แล้วอยู่ในความคาดหมายของหลินตง ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจเขาคาดหวังไว้แล้วว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาจึงติดต่อทนายความก่อนและขอให้เ

หลังจากที่หลินตงออกจากบ้านหลินกั๋วปัง เว่ยโหย่งและ หลี่กั๋วปิง หลินตงก็ขอให้พวกเขาขับรถไปที่บ้านป้าของเขาเพื่อช่วยพวกเขาขนของเขาขับรถไปที่บ้านของป้าหลินกั๋วยิงเพียงลำพังเขาต้องการหาทางให้ป้าและครอบครัวของเขาย้ายไป เจียงเฉิง เหมือนป้าเล็กของเขา บ้านพร้อมแล้ว และเขาสามารถทำงานที่โรงแรมโกลเด้นลิฟและรับเงินก็พอเขาได้ฝากเรื่องของหลินกั๋วปังไว้กับทนายของเขาแล้ว และทักทายผ่านความสัมพันธ์ของเขา ไม่จำเป็นต้องให้เขาใส่ใจ และเขาไม่ได้ขาดเงินเพียงเล็กน้อยนั้นจริง ๆป้าหลินกั๋วยิงคือแสงสว่างอีกดวงหนึ่งในชีวิตหลินตง นอกเหนือจากป้าเล็กหลิวแย่นเหมย และเธอก็ดีกับเขามากเช่นกันโดยพื้นฐานแล้วตั้งแต่สมัยมัธยมต้น หลินกั๋วปังไม่ได้ใช้เงินสักบาทเพื่อหลินตงอีกต่อไป ค่าครองชีพและค่าหนังสือบางส่วนของหลินตงจ่ายโดยทั้งสองคนยิ่งไปกว่านั้น ในชั้นมัธยมปลาย เนื่องจากการเรียนของค่อนข้างหนัก จึงได้แต่อยู่ร่วมกับหวังเชาที่บ้านป้า ซึ่งไม่สะดวกในการเรียนมาก จึงย้ายไปบ้านป้าหลินกั๋วยิงปีหนึ่งเพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยตอนนี้เมื่อเขามีความสามารถแล้ว เขาต้องการจัดสรรทั้งสองครอบครัวก่อนเพื่อที่เขาจะได้รู้สึกส

หลินตงนั่งอยู่ในห้องรับแขกและฟังอยู่นาน และในที่สุดก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดลูกพี่ลูกน้องกำลังตั้งครรภ์และจำเป็นต้องจัดงานแต่งงานทันทีแต่ลุงคนโตหวังว่าลูกพี่ลูกน้องและคนอื่น ๆ จะย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังจากแต่งงานกันครอบครัวของอีกฝ่ายไม่เห็นด้วย โดยกล่าวว่าสภาพที่นี่ย่ำแย่เกินไปและจะส่งผลกระทบต่อการศึกษาในอนาคตของเด็ก ๆทั้งสองฝ่ายอยู่ในทางตันมาเกือบเดือนแล้ว เห็นว่าท้องของลูกพี่ลูกน้องจูจูโตขึ้นทุกวัน งานแต่งงานจึงไม่สามารถเลื่อนออกไปได้อีกต่อไปแต่ไม่มีทางที่จะทำให้ทั้งสองครอบครัวพอใจได้หลินตงคิดว่านี่เป็นพระเจ้าที่ช่วยฉันเขากังวลว่าจะโน้มน้าวป้าและครอบครัวของเขาให้ย้ายไปเจียงเฉิงได้อย่างไร! เนื่องจากพวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่มาหลายสิบปีแล้วถ้าไม่ใช่เพราะลูกพี่ลูกน้องหวังเชา พวกเขาคงไม่เต็มใจพอที่จะเห็นด้วยตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีเหรอ?ครอบครัวอีกฝ่ายบอกว่าบ้านมือสองไม่สามารถใช้เป็นห้องจัดงานแต่งงานได้?แล้วบ้านมือหนึ่งเจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนล มูลค่าร้อยล้านล่ะ? มีคุณสมบัติเป็นห้องจัดงานแต่งงานได้แล้วมั้ง?อีกฝ่ายกลัวว่าสภาพแวดล้อมทางการศึกษาของเด็กไม่ดี?ล้อเล่น

บ้านของหลินกั๋วเวยหลินกั๋วเวยและภรรยาของเขากำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกดูทีวีหลินชวี่มีนัดเล่นบอลกับเพื่อนร่วมชั้นสุดสัปดาห์นี้ เขาจึงไม่ได้ไปบ้านป้าหลินกั๋วยิงตอนนี้เขากำลังเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ และทันใดนั้นเขาก็ได้พบกับโมเม้นของลูกพี่ลูกน้องจูจูเขาตกตะลึงทันที เขาไม่เคยเห็นอาหารอันโอชะส่วนใหญ่ในภาพเลย กุ้งล็อบสเตอร์ตัวใหญ่ตัวนี้และปูยักษ์ตัวนี้อร่อยตั้งแต่แรกเห็น ดังนั้นเขาจึงรีบวิ่งไปที่ห้องรับแขก"พ่อ แม่ วันนี้คุณไม่ไปบ้านป้าไม่ใช่เหรอ? คุณไม่ได้บอกว่าวันนี้ครอบครัวแฟนของลูกพี่ลูกน้องจูจูจะมาเพื่อหารือเกี่ยวกับการแต่งงานเหรอ? คุณกินข้าวอร่อยขนาดนี้แล้วคุณไม่โทรหาผมเลยด้วยซ้ำ?" หลินชวี่รู้สึกโกรธแล้วกล่าวเขาคิดว่าเป็นสิ่งที่พ่อแม่และครอบครัวป้าของเขากินเป็นอาหารกลางวันหลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็มอบโทรศัพท์ให้หลินกั๋วเวยและหยูเหลียนหลินกั๋วเวยและภรรยาของเขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นมันพวกเขาเคยเห็นอาหารเหล่านี้ในทีวีเท่านั้นโต๊ะใหญ่นี้คงต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก!เมื่อรวมกับคำพูดของจูจูแล้ว หลินตงก็ต้องไปที่เจียงเฉิง เพื่อเลี้ยงอาหารให้พวกเขาดูเหมือนว่าหลินตงจะได้ดี