"หลิวเล่าสามารถค่อย ๆ คิดได้ เนื่องจากเราพึ่งรู้จักกัน ท่านไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร ข้าก็ไม่รู้นิสัยของท่าน รอคิดดีแล้ว ถ้าท่านยินดีที่จะเสี่ยงกับข้า พรุ่งนี้ท่านสามารถไปหาข้าที่หอชมดอกไม้ได้"หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง หลิ่วเซิงเซิงกล่าวต่อ: "แน่นอนว่าการกระทำของข้าในวันนี้ ไม่เพียงพอที่จะทําให้หลิวเล่าเชื่อใจข้า แต่ข้าสามารถบอกท่านได้ว่า ข้ายังมีตําราทางการแพทย์มากมาย บันทึกโรคที่รักษาไม่หายต่าง ๆ เชื่อว่าถ้าท่านเห็นแล้วจะสนใจแน่นอน"พูดจบ หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพและจากไปพร้อมมู่ชิงชิงระหว่างทางกลับมู่ชิงชิงชมเธอไม่หยุด "เซินเอ๋อ เจ้าเก่งมาก นี่ถึงกลับตายแล้วฟื้น... ""เขายังไม่ตายแต่แรก แค่หายใจไม่ออก เด็กจะตื่นเต้นง่ายเวลามีอะไรเกิดขึ้น ข้ายังสงสัยว่าเขาหมดสติเพราะตกใจ ตั้งแต่ติดคอจนหมดสติแล้วมาเจอเรา ระหว่างนั้นผ่านไปไม่นาน เลยไม่เป็นอะไร เอาสิ่งแปลกปลอมออกมาก็พอแล้ว"มู่ชิงชิงกล่าวเสริม: "เจ้ายังอยากเปิดร้านขายยาอีก มีหัวใจแบบนี้ก็เก่งมาก!"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า: "พูดตามตรง จริง ๆ แล้วข้าชอบสร้างองค์กรแก๊งอะไรสักอย่างมากกว่า การหาเงินสําคัญ แต่ในโลกนี้ ที่สำคัญต้องมีอำน

เมื่อได้ยินคำพูดของหลิ่วเซิงเซิง เสี่ยวเหลียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากมองหน้ากันแล้ว ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ไม่อยากให้หลิวเล่ารอนาน?"เสี่ยวเหลียนชี้ไปที่หลิ่วเซิงเซิงและเยาะเย้ย: "เจ้ารู้ตัวเองบ้างหรือเปล่าว่าเจ้าคือตัวอะไร? เจ้าคิดว่าใครก็สามารถเจอหลิวเล่าได้อย่างงั้นเหรอ?"ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดว่า: "ใช่แล้ว หลิวเล่าเป็นหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง คนปกติทั่วไปจะไม่ได้เจอเขา แม้แต่คนที่มีอํานาจต้องการเจอเขา ก็ต้องนัดหมายก่อน แค่เจ้า? แม้แต่ถือรองเท้าให้หลิวเล่าก็ยังไม่คู่ควร""หน้าตาขี้เหร่ก็อย่าออกมาเจอใครเลย ใส่หน้ากากทั้งวันทําอะไร? ดูเสื้อผ้าที่ชํารุดทรุดโทรมที่เจ้าใส่และปิ่นผมบนหัวสิ น่าจะเป็นของสองอีแปะข้างถนนสินะ? ฮ่าฮ่าฮ่า ชาหนึ่งถ้วยที่นี่ยังแพงกว่าปิ่นของเจ้าสิบอัน เจ้าอย่ามาทำให้ตัวเองต้องอับอายที่นี่เลย"เสี่ยวเหลียนพูดจบด้วยท่าทีดูถูกเหยียดหยามและเรียกเสี่ยวเอ้อมา"หอชมดอกไม้ของพวกเจ้าอย่ารับแขกไปทั่วได้ไหม? คนแบบนี้ก็สามารถเข้ามาได้ ซึ่งทำให้คุณภาพของสถานที่นี้ลดลงโดยตรง และทำให้คุณหนูอย่างข้าไม่อยากมาที่นี่อีกต่อไป"

ไม่เคยคิดเลยว่าอ้อมแขนของหนานมู่เจ๋อจะอบอุ่นได้ขนาดนี้ และกลิ่นหอมจาง ๆ ก็ทำให้หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษแต่มันไม่ถูกต้อง สิ่งที่หนานมู่เจ๋อเกลียดมากที่สุดก็คือตัวเองตัวเองไม่สามารถให้เขาเห็นใบหน้าของตัวเองได้ชัดเจน...เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอจึงรีบเอื้อมมือไปกดหน้ากากบนใบหน้าของตัวเอง การกระทำนี้ทำให้เธอไออย่างรุนแรงและเธอก็อาเจียนเป็นเลือดขณะไอจบเห่แล้ว พิษมันแพร่กระจายไปแล้ว...พิษนี้ ไม่แตกต่างจากในหนานมู่เจ๋อตอนแรกมากนักเธอหลับตา ห้องเก็บยายังมียาแก้พิษชนิดนี้อีกเม็ดหนึ่ง ซึ่งเธอเก็บไว้ข้างหลัง ไม่คิดว่าจะได้ใช้ประโยชน์เร็วขนาดนี้เธอไม่สนใจว่าหนานมู่เจ๋อจะรู้หรือไม่ หยิบยาแก้พิษออกมาอย่างเงียบ ๆ แล้วใส่เข้าไปในปากทันทีที่กินยาแก้พิษ หนานมู่เจ๋อก็กระโดดลงบนพื้นหญ้าอย่างกะทันหัน เธอเกือบจะอาเจียนยาแก้พิษออกมา โชคดีที่เธอระงับความปรารถนาที่จะอาเจียน...ฝนตกหนักขึ้นอีกครั้งโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หลิ่วเซิงเซิง เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า หนานมู่เจ๋อก็ไม่อยู่ในสภาพที่ดีเช่นกัน น้ําฝนหยดลงมาตามแก้มของเขา ใบหน้าที่สวยงามนั้นจะมองมากแค่ไหนก็ยังรู้สึกหล่อเหลา"มองพอหรือยัง?"

หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะไม่แปลกใจและยังคงอุ้มเธอแน่น "ใกล้ถึงแล้ว"เสียงของเขาอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดหลิ่วเซิงเซิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและผลักเขาออกไปด้วยกำลังทั้งหมด คราวนี้ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือ แต่กลัวว่าหลิ่วเซิงเซิงจะล้มลง เขาจึงกัดฟันพยุงหลิ่วเซิงเซิง เอาไว้ "ทำไมต้องลงมาด้วย?""เจ้าไม่รู้สึกไม่สบายเลยเหรอ? เจ้าโดนยาพิษ เจ้าโง่! ให้ข้าดูหน่อยสิว่าบาดเจ็บตรงไหน!"ใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อกี้ที่นั่นมีนักฆ่าอย่างน้อยสามสิบหรือสี่สิบคน เธอน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกว่าหนานมู่เจ๋อจะได้รับบาดเจ็บคนจากแก๊งอู่ชิวสกปรกมาก อาวุธเกือบทั้งหมดมียาพิษ แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็โดนพิษ เธอน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว!หลังจากสังเกตรอบตัวหนานมู่เจ๋อแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็พบว่ามีบาดแผลเล็ก ๆ บนข้อมือของเขา พิษน่าจะแพร่กระจายไปจากที่นี่...เมื่อเห็นเธอวิตกกังวลมาก หนานมู่เจ๋อจึงพูดว่า: "เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า?""นี่มันเวลาไหนแล้วเจ้ายังมีใจจะล้อเล่นอยู่? ทําไมเมื่อกี้เจ้าไม่พูด? ตัวเองถูกพิษ ยังอุ้มข้าเดินมานานขนาดนี้ เจ้าโง่เหรอ?""ข้า...""ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าเดินตลอดไม

อาหนิวตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสา: "โชคดีที่ท่านเป็นพี่ชายของเธอ""แคกแคกแคก..."หนานมู่เจ๋อไออย่างรุนแรงหลายครั้ง อาหนิวตกใจมากจึงรีบไปหาหลิ่วเซิงเซิงและตะโกนว่า: "เซินเอ๋อ พี่ชายไออีกแล้ว!"หลิ่วเซิงเซิงเข้ามาอย่างสีหน้าช่วยไม่ได้ แต่เห็นเพียงสีหน้าไม่พอใจของหนานมู่เจ๋อเท่านั้นเธอถอนหายใจ ให้อาหนิวออกไปยุ่งเรื่องของตัวเอง แล้วปิดประตูห้องเบา ๆ ถึงพูดว่า: "คนของแก๊งอู่ชิวอาจจะยังไล่ล่าเราอยู่ และชายหญิงอยู่ตามลำพังพูดออกไปข้างนอกตอนกลางคืนก็ไม่น่าฟัง บอกว่าเป็นพี่น้อง ประหยัดอะไรได้หลายอย่าง เจ้าไม่จําเป็นต้องคิดมาก"หนานมู่เจ๋อไอจนหน้าแดง "เจ้าสามารถบอกว่าเป็นสามีภรรยาได้"ตอนนี้ถึงคราวหลิ่วเซิงเซิงที่ต้องรู้สึกไม่สบายใจ"แต่พวกเราไม่ใช่สักหน่อย เจ้าต้องจริงจังหน่อย"ขณะพูด เธอก็เดินไปที่เตียงแล้วแตะหน้าผากของหนานมู่เจ๋อ "โชคดีที่หายไข้แล้ว หลังจากโดนฝนมาเป็นเวลานานและตอนหลังยังโดนยาพิษอีก ข้าเกือบคิดว่าจะช่วยเจ้ากลับมาไม่ได้แล้ว"เพิ่งพูดจบ เห็นแต่มือใหญ่ของหนานมู่เจ๋อกลับดึงหลิ่วเซิงเซิงเข้ามาในอ้อมแขนโดยตรง"เจ้าทําอะไร หึ..."ภายใต้การจูบที่หนัก