“กั๋วตงจิตใจกว้างขวางจริง ๆ ค่ะ”“เห้อ เราไม่จำเป็นต้องโมโหสวะคนหนึ่ง” เลี่ยวกั๋วต้งโอบไหล่ของจางกุ้ยหลานแล้วพูดขึ้นในใจเขากลับรู้สึกหนาวสั่นโชคดีที่ไอ้หมอนี่มีธุระด่วนและจากไปกะทันหัน ไม่อย่างนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะจัดการอย่างไรจางกุ้ยหลานซบในอ้อมกอดของเลี่ยวกั๋วต้งอย่างมีความสุขหลินเฟิงเรียกรถแท็กซี่ ตรงไปยังเทียนเจียงคลับทันทีที่โถงพักผ่อนของชั้นบนสุดเขาได้เจอกับฉินอิ๋งฉินอิ๋งเห็นหลินเฟิงมาถึง ในที่สุดก็ถอนหายใจออกมายาว ๆ“คุณหลินคุณมาถึงได้สักที”“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” หลินเฟิงถามอย่างรีบร้อนฉินอิ๋งเดินไปด้วยพูดไปด้วย: “วันนี้ตอนบ่ายฉันไปเจรจาธุรกิจกับพี่หว่านเอ๋อ ผลปรากฏว่าระหว่างทางกลับได้เกิดอุบัติเหตุขึ้น”“บนรถของอีกฝ่ายมีมือสังหารลงมาสิบกว่าคน”“คนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันด้วยซ้ำ แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าหนึ่งในนั้นจะขว้างปาผงกำหนึ่งใส่ตัวพี่หว่านเอ๋อ”“ตอนแรกพี่หว่านเอ๋อไม่เป็นอะไร แต่เมื่อครู่นี้พี่หว่านเอ๋อกลับป่วยล้มไป”หลินเฟิงสอบถาม “เรียกหมอคนอื่นมาแล้วยัง?”“หลานสาวของหมอเทวดาจางสำนักไป๋เกาตรวจสอบดูแล้ว คิดว่าเป็นพิษเย็นเข้าสู่ร่างกาย”ทั้

“ก่อนหน้านี้คุณโดนพิษ ฉินอิ๋งเรียกผมมาช่วยแก้พิษให้คุณ” หลินเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยถังหว่านจึงได้นึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เธอรู้สึกอกสั่นขวัญหายจริง ๆจากนั้นถามขึ้น: “ฉินอิ๋งล่ะ?”“เธอบอกว่าที่บ้านเธอมีธุระ จึงกลับไปก่อน ให้ผมอยู่ดูแลคุณที่นี่”ถังหว่านกัดฟัน: “ยัยเด็กคนนี้”โชคดีที่คนที่อยู่ดูแลคือหลินเฟิง ถ้าฝากตัวเองที่ไม่มีสติไว้กับคนจะได้อย่างไร?เธอหันหน้าไปมองหลินเฟิง และยิ้มสวยหยาดเยิ้ม: “คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”หลินเฟิงส่ายหน้า: “คุณคิดมากไปแล้ว ผมไม่ได้ทำอะไร”“เห้อ คุณสามารถอยู่ดูแลฉันได้ ฉันรู้สึกดีใจมาก ๆ”ถังหว่านยิ้มและพูด: “อันที่จริงถ้าคุณต้องการ ฉันก็ไม่ถือสา”ขณะพูดเธอก็ตั้งใจดึงชุดนอนลงหลินเฟิงสูดจมูกแล้วพูดขึ้น: “ตอนนี้คุณเป็นแบบนี้ ผมไม่มีอารมณ์จริง ๆ”ถังหว่านมุมปากกระตุก“นายเนี่ยนะ......ไสหัวออกไปซะ”กว่าตัวเองจะสร้างบรรยากาศโรแมนติกออกมาได้ ไอ้หมอนี่กลับทำลายด้วยประโยคเดียวไม่รู้จักความโรแมนติกสักนิดเลยหลินเฟิงยักไหล่ และช่วยปิดประตูห้องน้ำให้เธอผ่านไปครู่หนึ่งถังหว่านเปิดประตูออกอีกครั้งเธอห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวแล้วเดิน

ในเมื่อเมื่อวานหลินเฟิงฝากฝังเรื่องไว้กับเธอเธอไม่กล้าลืมหรอกเมื่อมาถึงหน้าคฤหาสน์ จางเจียหนิงรายงานชื่อของสำนักไป๋เกาในทันทีคนรับใช้ไม่กล้าเฉยเมย รีบเชิญจางเจียหนิงเข้าไปในคฤหาสน์เมื่อมาถึงห้องรับแขก คนรับใช้พูดอย่างสุภาพ: “คุณหนูจาง คุณรออยู่ตรงนี้สักครู่นะคะ ฉันไปรายงานนายท่านเดี๋ยวนี้ค่ะ”จางเจียหนิงพยักหน้าติดต่อกัน: “ค่ะ รบกวนคุณด้วยค่ะ”ผ่านไปครู่หนึ่ง หลี่ไห่ซานเดินค้ำไม้เท้าลงมาจากชั้นสองด้านหลังมีจางกุ้ยหลานกับหลี่เหวินเชาตามมาด้วย“คุณปู่ช้า ๆ หน่อยค่ะ”เมื่อคืนหลังจากที่จางกุ้ยหลานนัดเดทกับเพื่อนเก่าสมัยเรียน คนทั้งคนดูกะปรี้กะเปร่าอย่างมาก และอารมณ์ดีเป็นพิเศษมีความใจกว้างต่อคุณปู่เพิ่มขึ้นเยอะมากเดิมทีเธอยังอยากนอนต่ออีก แต่เมื่อได้ยินว่าคนที่มาคือหลานสาวของจางเต๋อหลิน เธอก็ไม่กล้าเฉยเมย จึงตามคุณปู่ลงมาชั้นล่างด้วยกันถึงขั้นที่เรียกลูกชายของตัวเองให้ตื่นขึ้นมาจางเจียหนิงเห็นคนตระกูลหลี่ลงมาก็รีบลุกขึ้นยืน“คุณปู่ตระกูลหลี่ สวัสดีค่ะ ฉันคือจางเจียหนิงของสำนักไป๋เกา”“ไอหยา เจียหนิง รีบนั่ง รีบนั่ง มาที่นี่ก็เหมือนกับบ้านของตัวเอง อย่าเกรงใจเด็ดขาด”

“ฉันรีบร้อนอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่ใช่คนประเภทนั้นน่ะสิ ถ้าเขามีความสามารถได้ครึ่งหนึ่งของหลินเฟิง ฉันก็มีหน้าไปสู่ขอให้”หลี่เหวินเชาพูดอย่างไม่พอใจ: “คุณปู่ ในสายตาของคุณ ผมเทียบหลินเฟิงไม่ได้ขนาดนั้นเชียวเหรอ?”“ฉันดูแล้วคุณปู่สมองเลอะเลือนแล้ว หน้าของหลานสาวคุณถูกคนเอามีดกรีดจนเป็นแบบนั้นแล้ว ไม่ใช่เพราะหลินเฟิงเหรอ” จางกุ้ยหลานก็ไม่พอใจคุณปู่ขมวดคิ้วพูด: “เรื่องนี้ทำไมถึงโทษหลินเฟิงได้ล่ะ? อีกอย่างหลินเฟิงไหว้หวานสำนักไป๋เกาให้ทำยารักษาฮุ่ยหรานแล้วไม่ใช่เหรอ”“ฮ่าฮ่าฮ่า......”จางกุ้ยหลานหัวเราะเสียงดัง: “คุณคิดอะไรอยู่น่ะ? หลินเฟิงมีคุณสมบัติอะไรให้จางเต๋อหลินทำยาให้?”“งั้นจางเต๋อหลินรู้ได้อย่างไรว่าฮุ่ยหรานได้รับบาดเจ็บ? หรือเป็นเพราะพวกเธอไปบอกจางเต๋อหลินเหรอ?”คุณปู่เชื่อมั่นว่าเบื้อหลังเรื่องนี้ ต้องเป็นเพราะหลินเฟิงได้ออกแรงแล้วจางกุ้ยหลานสองมือกอดอกพูดเย้ยหยัน: “นั่นเป็นเพราะเลี่ยวกั๋วต้งเพื่อนเก่าสมัยเรียนของฉันโทรศัพท์ไปหาจางเต๋อหลิน เขาถึงได้รับปากรักษาให้ฮุ่ยหราน”“เลี่ยวกั๋วต้ง ใครกัน?” คุณปู่ขมวดคิ้วถามจางกุ้ยหลานพูดอย่างภาคภูมิใจ: “เพื่อนเก่าของฉันคนหนึ่ง ต

หลินเฟิงกระแอมเสียงเบา: “ผมกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ในฐานะบอดี้การ์ดของคุณ แน่นอนว่าจะต้องปกป้องคุณ ผมจะลงไปเดี๋ยวนี้”“คุณเนี่ยนะปากแข็งมากจริง ๆ” ถังหวั่นขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดขึ้นไม่นานนัก หลินเฟิงลงมาถึงชั้นล่าง ถังหว่านกับฉินอิ๋งได้รอเป็นเวลานานเมื่อขึ้นรถ ถังหว่านก็ยิ้มพูด: “คุณว่าวันนี้หลี่ฮุ่ยหรานจะมาไหมนะ?”หลินเฟิงคำนวณเวลา เมื่อวานหลี่ฮุ่ยหรานน่าจะได้รับยาของตัวเองแล้วใบหน้าของเธอน่าจะฟื้นคืนสู่สภาพเดิมแล้ว“น่าจะไปมั้ง”ไม่นานนัก ทั้งสามคนก็มาถึงไซต์งานที่รกร้างตรงเขตซีเฉิงรอบด้านมีริบบิ้นสีแดงผูกอยู่เต็มไปหมด บนพื้นยังปูพรมแดงอีกด้วยเถ้าแก่หลายคนในเมืองเจียงโจวก็มาร่วมครึกครื้นที่รกร้างแห่งนี้ จึงคึกคักขึ้นมาหลังจากถังหว่านจอดรถก็มองหลินเฟิงผ่านกระจกมองหลังแล้วถามขึ้น: “อีกเดี๋ยวฉันจะไปคบค้าสมาคมกับเถ้าแก่คนอื่น ๆ หน่อย คุณจะไปด้วยกันไหม?”“ช่างเถอะ ผมไม่ชอบพูดคุยเรื่อยเปื่อย ให้ฉินอิ๋งไปกับคุณเถอะ มีเรื่องอะไรคุณค่อยเรียกผม”ถังหว่านพยักหน้า: “ได้ งั้นคุณเดินเล่นตามสบาย มีอะไรฉันจะติดต่อคุณ”หลินเฟิงพยักหน้าเมื่อถังหว่านลงจากรถก็ถูกเถ้าแก่จำนวนหลายค