มองตามหลังเงาของการจากไปของเฉินเจิ้งเจี้ยนจ้าวเทียนฮวาพูดตอนนี้ว่า "นายน้อยหลิน ตระกูลเฉินนี้ยังมีอำนาจในจงโจวอยู่บ้าง พวกเราต้องเตรียมพร้อมกันตั้งแต่ตอนนี้ไหม?"หลินเฟิงส่ายหัว "ไม่จําเป็น แค่ตระกูลเฉินเพียงตระกูลเดียวจะทำให้เกิดคลื่นอะไรได้?""ศัตรูของเราไม่ได้มีแค่เขา แค่ป้องกันไม่ให้ตระกูลเฉินเล่นกลอุบายก็พอ"จ้าวเทียนหัวพยักหน้าคนที่หลินเฟิงต้องจัดการนั้นยังห่างไกลจากที่จะเอาตระกูลเฉินไปเปรียบเทียบได้ตระกูลแบบนี้ไม่มีค่าพอให้กับความกังวลของหลินเส่าจริง ๆ"นายน้อยหลิน ฉันจะส่งคุณกลับครับ?" จ้าวเทียนฮวาถาม"ไม่จําเป็น ผมจะไปที่สำนักไป๋เถา"หลินเฟิงพูดขึ้นมาจ้าวเทียนฮวาถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจว่า “นายน้อยหลินไปทําอะไรที่ไป่เฉาถังเหรอครับ?”"ไปปรุงยาใหม่น่ะ เพื่อเอามารักษาแผลเป็นให้หลี่ฮุ่ยหราน"“ที่แท้เป็นอย่างนี้เอง”จ้าวเทียนฮวาพยักหน้าส่งหลินเฟิงไปที่สำนักไป๋เถาเป็นการส่วนตัว แล้วจึงจากไปเมื่อเดินเข้าไปในสำนักไป๋เถา ก็ได้กลิ่นหอมของยาต้มอันเข้มข้นเตะเข้าจมูกทันทีในร้านยังคงมีผู้ป่วยจำนวนมากที่ถือใบสั่งยา เพื่อไปพบหมอหลินเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เพื่อโทรหา

หลินเฟิงนั่งรออยู่ในห้องชาและดื่มชาอย่างเบื่อหน่ายก็ไม่รู้ว่าจางเต๋อหลินนั้นจะกลับมาได้เมื่อไหร่เขาเดินออกจากห้องชาอย่างสบาย ๆ พยาบาลของแผนกต่าง ๆ ตามทางเดินดูยุ่งกันมากทันใดนั้นก็มีเสียงทะเลาะกันก็ดังขึ้นหลินเฟิงเดินไปด้วยความอยากรู้ และเห็นเพียงห้องผู้ป่วยห้องหนึ่งชายฉกรรจ์ร่างสูงและกำยำชี้ไปที่หน้าของจางเจียหนิงและตะโกนด่าว่า "ตกลงแกทําได้หรือเปล่า? ถ้าพี่ชายของฉันเกิดอะไรขึ้นมา ฉันจะทำลายสำนักไป๋เถาของพวกแกแน่"จางเจียหนิงเช็ดเหงื่อออกจากหน้า กัดฟันแล้วพูดว่า "พวกคุณ... อย่าเพิ่งกังวลไปค่ะ ฉันกำลังคิดหาวิธีรักษาอยู่ค่ะ"หลินเฟิงมองไปทางชายบนเตียง และเห็นว่าคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงหน้าเป็นสีเขียวและกำลังจะตายจางเจียนหนิงกัดฟันแล้วสั่งพยาบาลที่อยู่ข้างๆ ว่า: "เสี่ยวหลี่ ไปเอายาเลือดลมตามใบสั่งแพทย์มาหน่อย"พยาบาลที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าหลายครั้งหลังจากได้รับคำสั่งหลินเฟิงได้ยินจึงขมวดคิ้ว แล้วพูดขัดจังหวะว่า "คนนี้ไม่ได้มีปัญหาของเลือดลม คุณให้ยาเลือดลมแก่เขาไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"เมื่อได้ยินเสียงของหลินเฟิง ทุกคนก็มองมาที่เขาหลินเฟิงเพิกเฉยต่อสายตาของคนอื่น และเดินตร

เซียวคุนฟังแล้วก็ยิ้มอายเขายืนขึ้นอย่างช้าๆ และพูดว่า "ขอบคุณมากครับ คุณหลิน สำหรับความช่วยเหลือของคุณในวันนี้"“เซียวคุนคนนี้ยังมีบางสิ่งที่ต้องจัดการต่อ ดังนั้นในอนาคต คุณสามารถไปซื้อสินค้าที่ร้านของเซียวได้ฟรีครับ”“ใช่แล้ว อาหยง ฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่สำนักไป่เถาเป็นสองเท่า”“รับทราบ”ชายฉกรรจ์ตอบอย่างรวดเร็วจางเจียหนิงยังต้องการปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้โอกาสเลยจ่ายเงินสดโดยทันทีเซียวคุนออกจากสำนักไป๋เถา และลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง ก็รีบตามเขาไปหลังจากขึ้นรถแล้ว หลิวหยงลังเลและมองไปที่ลูกพี่เซียวคุนเห็นว่าผู้ชายคนนี้มีบางอย่างจะพูด จึงเอ่ยถาม: "หากแกมีอะไรจะพูด ก็พูดมาเลย จะลังเลทำไม?"เมื่อเห็นว่าลูกพี่พูดแบบนี้ หลิวหยงจึงพูดว่า: "พี่ใหญ่ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติกับคนแซ่หลินคนนั้น""มีอะไรไม่ปกติ?"“ไอ้เด็กคนนั้นดูเหมือนจะเคยฆ่าใครมาก่อน”“เคยฆ่าใคร?”หลิวหยงพยักหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจเขายังคงไม่ลืมท่าทางตอนที่ หลินเฟิงจ้องเขาจิตสังหารในขณะนั้นน่าเกรงขามกว่าจิตสังหารของลูกพี่เขาเสียอีกเมื่อเซียวคุนได้ยิน เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยหลินเฟิงคนนี้ค่อนข

คนรู้จักเก่าที่ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ทั้งสองคนต่างก็ประหลาดใจกันเป็นมากจางกุ้ยหลานยุ่งๆ "นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"เหลียวกั่วตงอธิบายด้วยรอยยิ้ม "อ่า ประธานหยางแค่เป็นหวัดนิดหน่อย มาหาหมอที่โรงพยาบาลเจียงโจว ฉันเลยมาเยี่ยมน่ะ""ประธานหยาง? ประธานหยางคนไหน?" จางกุ้ยหลานถามด้วยความประหลาดใจ"ก็คือท่านประธานหอการค้าเจียงโจว หยางเทียนฉี" เหลียวกั๋วตงพูดจางกุ้ยหลานช็อคเมื่อได้ยินคํานั้น "นายรู้จักกับประธานหยางจริงๆเหรอ? นาย... กับประธานหยางเกี่ยวข้องอะไรกัน?"เหลียวกั่วตงยิ้มแล้วพูดว่า "เมื่อสองปีก่อนฉันเปิดบริษัทยาและทําเงินได้ เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันได้หารือเรื่องการเป็นหุ้นส่วนกับประธานหยาง" "เราสองคนถือเป็นความสัมพันธ์แบบหุ้นส่วนกัน""ประธานหยางป่วยหนัก ฉันก็ย่อมต้องมาเยี่ยมอยู่แล้ว""ว้าว..."จางกุ้ยหลานสูดหายใจเข้าลึก ๆ "นายทําได้ดีมาก หลายปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอนายแต่ตอนนี้นายได้ทำงานกับประธานหยางแล้ว?"เหลียวกั่วตงตอบอย่างถ่อมตัว "ทั้งหมดนี้แค่โชคดี ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้"“ว่าแต่กุ้ยหลาน อะไรทำให้เธอมาที่นี่”จางกุ้ยหลานถอนหายใจเมื่อเห็นเพื่อนร่วมรุ่น ยิ่งถ่มน้ำลายด้วยคว

ในเวลานี้หลี่ฮุ่ยหรานกําลังนั่งเงียบ ๆ อยู่บนเตียงผู้ป่วยโทรศัพท์วางอยู่ข้าง ๆ และเปิดโหมดธุรกิจทันใดนั้นหน้าจอก็สว่างขึ้นและผู้โทรแสดงเป็นหมายเลขของหลินเฟิง ซึ่งเธอจำมันได้ตั้งนานแล้วโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เธอตัดสายจากหลินเฟิงทันทีเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอเป็นคนที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียว แม้กระทั่งกลัวว่าจะถูกหลินเฟิงหัวเราะเยาะหลินเฟิงโทรมาอีกสองสาย ทั้งหมดถูกเธอตัดสายไปและในที่สุดก็บล็อกเบอร์นั้นไปในเวลานี้ จางกุ้ยหลานเดินเข้ามาตามหลังเธอก็คือเหลียวกั่วตง"ฮุ่ยหราน ดูสิว่าใครมาแล้ว" จางกุ้ยหลานรีบแนะนําให้ลูกสาวของเธอรู้จักแต่อารมณ์ของหลี่ฮุ่ยหรานอ่อนไหวมาก ขมวดคิ้วแล้วพูด "ออกไป""ลูกแม่ ลูกไม่ต้องกลัว คราวนี้ลุงเหลียวของเธอมาเพื่อรักษาอาการป่วยของลูกโดยเฉพาะ"ก่อนที่จางกุ้ยหลานจะพูดจบ เหลียวกั่วตงก็เดินเข้ามาใกล้ทันทีเมื่อเห็นใบหน้าอันประณีตของหลี่ฮุ่ยหราน ในใจก็อดชื่นชมไม่ได้ลูกสาวของจางกุ้ยหลานสวยธรรมชาติมาก แต่น่าเสียดายที่แผลเป็นบนใบหน้านี้ทําลายความงามทั้งหมดแม้จะทำให้เธอดูค่อนข้างดุร้ายไปหน่อย“คุณเป็นใคร? ออกไปซะ” หลี่ฮุ่ยหรานพูดด้วยความโกรธ หยิบห