หวางเส้าหลงทำหน้างุนงง กุมศีรษะร้องขอความเมตตาอย่างต่อเนื่อง “อ๊าก...... พอแล้ว หยุดกระทืบเถอะพี่เตาปา”พี่เตาปาไม่สะใจจึงกระหน่ำเท้าอีกสองสามครั้ง หันหลังกลับและวิ่งไปหาหลินเฟิง“คุณหลิน ต้องขอโทษจริง ๆ นะครับ ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับไอ้เด็กบ้านี่”พี่เตาปารีบแสดงความบริสุทธิ์ถึงความสัมพันธ์ของตนกับหวางเส้าหลงอย่างรีบร้อน กลัวว่าหลินเฟิงจะเข้าใจผิด คิดว่าตนกับหวางเส้าหลงเป็นพวกเดียวกัน“พี่เตาปา พี่......นี่พี่ทำอะไรเนี่ย?”หวางเส้าหลงมีเลือดออกปากออกจมูก มองเขาอย่างไม่เข้าใจสุด ๆ“ไอ้เด็กนี่เป็นแค่ไอ้เด็กหน้าอ่อนของตระกูลถัง พี่ไม่เห็นต้องกลัวเขาขนาดนี้เลย” “หุบปาก”พี่เตาปาตะคอกด้วยความโกรธพุ่งตัวตรงไปหาหวางเส้าหลง เสยเท้าเตะเขาล้มลงไปกองกับพื้นกระชากคอเสื้อของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงโมโหว่า “ถ้ามึงอยากตายก็ไสหัวไปตายที่อื่นซะ อย่ามาลากกูไปเดือดร้อนด้วย” “เดี๋ยวสิ......พี่เป็นถึงเจ้าพ่อที่รวมซีเฉิงให้เป็นหนึ่งเดียวไม่ใช่เหรอ......” หวางเส้าหลงเอ่ยอย่างสงสัยพี่เตาปาหัวเราะอย่างขุ่นเคือง “กูทำให้ไนต์คลับทั้งหมดในเขตซีเฉิงเป็นหนึ่งเดียวกัน” “แต่มึงรู้ไหมว่าใครเป็นคนฆ่า

ห้องพักข้าง ๆ กัน พนักงานบริการวางจางกุ้ยหลานลงบนเตียงเขาที่กำลังจะออกห้องไปแล้วก็มีมือใหญ่คู่หนึ่งกอดตนไว้แน่นด้านหลังมีเสียงหายใจดังห้าวลอยมา“สุดหล่อ......มา......มานี่มา”พนักงานบริการหันศีรษะกลับไป เห็นใบหน้าแก่ ๆ ของจางกุ้ยหลานในวัยสี่สิบปีเศษด้วยท่าทางยั่วยวนแม้ว่าตนจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่ถึงขั้นจะหื่นกระหายกินไม่เลือกแบบนั้นหรอกนะถ้าเป็นคนสวยเมื่อกี้ ตนก็อาจจะไม่ลังเลเลยสักนิดแต่ยัยแก่นี่......พอก้มมองดูธนบัตรในมือ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงคนนั้นจะให้เงินตนมากมายขนาดนี้ที่แท้ก็มีความหมายอื่นแอบแฝงอยู่สินะระหว่างศีลธรรมกับเงินทอง ผู้ชายมันก็ลังเลพอ ๆ กันจนท้ายที่สุดพนักงานบริการก็กัดฟันข่มไว้ “แม่งเอ๊ย อดทนไว้เพื่อเงินแล้วกัน”เขาวางศักดิ์ศรีสุดท้ายลง หมุนร่างกลับไปและกระโจนใส่…….หลินเฟิงและถังหว่านรีบพุ่งไปที่ห้องข้าง ๆ อย่างไวพอยืนอยู่หน้าประตู ทั้งสองก็ได้ยินเสียงร้องที่สุขสมของจางกุ้ยหลานเสียแล้วถังหว่านถูนิ้วไปมาแล้วพูดว่า “ดูเหมือนจะสายไปแล้วล่ะ...... คุณจะเข้าไปไหม?”หลินเฟิงตบหน้าผาก พูดอย่างหมดแรงว่า “ช่างมันเถอะ”เขาเดินกลับห้องไปอย่างเงียบ

หลินเฟิงกลอกตามองบนอย่างหมดคำพูดเล็กน้อย “ผมไม่ได้ทำอะไรลูกสาวคุณทั้งนั้น”จางกุ้ยหลานชี้นิ้วไปที่หลินเฟิงแล้วพูดว่า “ฉันขอเตือนนายไว้นะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกสาวของฉัน ฉันจะฟ้องนาย” “แม่ พอแล้ว เมื่อคืนหนูกับหลินเฟิงไม่ได้นอนห้องเดียวกัน” หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกรำคาญเล็กน้อยเดิมทีตนเองยังมีคำถามอีกมากมายที่อยากจะถามหลินเฟิงคิดไม่ถึงว่าแม่ของตนจะโผล่ออกมาในเวลานี้ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้ตนก็ทำได้เพียงแค่แล้ว ๆ กันไป“เมื่อวานแกเมามากจนหมดสติไป ใครจะไปรู้ว่าไอ้หมอนี่จะฉวยโอกาสทำอะไรแกหรือเปล่า”จางกุ้ยหลานพูดอย่างไม่ลดราวาศอก “ไป ฉันจะพาแกไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”พูดจบ เธอก็กำลังจะฉุดลากลูกสาวตนเองออกไปหลี่ฮุ่ยหรานหมดคำจะพูดเล็กน้อย ร่างกายตนเองเกิดอะไรขึ้นมีหรือที่ตนจะไม่รู้หลังจากออกจากโรงแรม จางกุ้ยหลานก็เอ่ยว่า “ต่อไปแกติดต่อนายหลินเฟิงคนนั้นให้มันน้อย ๆ หน่อย” “มันจะเกิดผลกระทบไม่ดี ถ้าหวางเส้าหลงมาเห็นเข้า”หลี่ฮุ่ยหรานพูดอย่างโมโหว่า “หนูกับหวางเส้าหลงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งนั้น ถ้าเขามาเห็นแล้วมันจะยังไง?”สำหรับคำพูดของหลินเฟิง เธอคิดว่าดูน่าเชื่อถือกว่ามากไม

ถังหว่านพูดอย่างจริงจังว่า "สำหรับเรื่องนี้ ฉันต้องขอโทษนายด้วยจริงๆ""หวังว่านายจะไม่ถือสาอะไรนะ หลังจากนี้อีกหนึ่งปี ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะโอนหุ้นของบริษัทเภสัชกรรมเจียงโจวให้กับนายอย่างแน่นอน"หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาเห็นร่องรอยของความสับสนและหมดหนทางในดวงตาของถังหว่าน"ดูเหมือนเธอจะไม่เชื่อว่าฉันสามารถเอาชนะตระกูลหรงได้"ถังหว่านถอนหายใจ "อย่าว่าแต่หนึ่งปีเลย ต่อให้จะสิบปีนายก็ทำไม่ได้หรอก""ตระกูลหรงน่ากลัวกว่าที่นายคิดเอาไว้มากนะ"นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ทะลักออกมาหลินเฟิงยิ้มๆ และไม่ได้พูดอะไรออกมา ‘น่ากลัวกว่าที่นายคิดเอาไว้มากนะ’ อย่างนั้นเหรอ?หลังจากบอกลาถังหว่านแล้ว หลินเฟิงก็ลุกขึ้นและกลับไปที่โรงแรมทันทีและทันทีที่เดินออกจากประตูไป เขาก็จามออกมาอย่างแรงสองทีหลินเฟิงสาปแช่ง "ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลวคนไหนมาด่าลับหลังฉันแบบนี้?"ในเวลาเดียวกันที่โรงพยาบาลเมืองเจียงโจวหวางเส้าหลงถูกพันด้วยผ้าก๊อซทั้งตัว และนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเมื่อวานเขาถูกทุบตีอย่างหนักหน่วงจนกระทั่งถึงตอนดึก เขาถึงฟื้นขึ้นมาได้และรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัว

จางกุ้ยหลานรีบมองไปที่หวางเส้าหลง พร้อมกับพูดขอร้องว่า "คุณชายหวางคะ คุณชายรีบพูดอธิบายแทนเราหน่อยสิคะ การตายของหลอเฟนหู่ ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลยนะคะ""คุณชายเป็นคนฆ่าหลอเฟนหู่ไม่ใช่หรือคะ?"หลี่เหวินเชาก็พูดขึ้นมาว่า "จริงด้วยครับคุณชายหวาง คุณยังรู้จักคนในจวนผู้ว่าราชการไม่ใช่เหรอ? พวกเขามีอะไรที่น่ากลัวขนาดนั้น?""ฮ่าฮ่าฮ่า......"ในเมื่อเรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว หวางเส้าหลงก็ไม่เสแสร้งอีกต่อไปและเขาก็หัวเราะเสียงดัง พร้อมกับพูดว่า "บอกว่าตระกูลหลี่ปัญหาอ่อน พวกคุณก็ยังไม่เชื่อ""ถ้าฉันสามารถเรียกคนของจวนผู้ว่าราชการมาได้ งั้นเจียงโจวก็เป็นอาณาเขตของฉันทั้งหมดแล้วล่ะ""อะไรนะ? คุณไม่ได้เป็นคนเรียกคนของจวนผู้ว่าราชการมาหรอกเหรอ?"จางกุ้ยหลานตกตะลึง เพราะเธอคิดเสมอว่าหวางเส้าหลงเป็นคนสำคัญในจวนผู้ว่าราชการและนั่นก็เป็นสาเหตุที่หลอเฟนหู่ถูกตัดสิน"ในเมื่อคุณไม่ได้เรียกมา แล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ?"หวางเส้าหลงสาปแช่ง "ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร?"หลี่ฮุ่ยหรานขมวดคิ้ว "หวางเส้าหลง แล้วยาอมตะเลือดราชันย์ที่คุณให้คุณปู่ของฉันเป็นของแท้หรือเปล่า?""นั่นเป็นเพียงอาหารเสริมเพื่อสุขภาพ