LAHAT ay abala sa kani-kanilang ginawa, habang ang iba naman ay busy sa pagtawag sa isang doktora,dahil manganganak na nga ako. Kanina pa si Mamay umiiyak, hindi ko alam kung bakit siya umiiyak, e ako naman ang manganganak. Na sa bahay lang kami ngayon, dito lang ako manganganak dahil hindi naman required na manganak talaga sa hospital. Kumpleto naman ang isla na ito, may hospital,at may mga grocery stores. Malaki naman kasi ang isla na ito na pagmamay-ari ng amo ni Mamay. Hindi ko pa nakita kung sino yang amo ni Mamay pero nasa abroad daw yun. Sabi ni Mamay kapag nanganak na ako ay sa mansion na ako magtatrabaho. Malapit naman na daw babalik dito sa pinas ang amo niya. Ayaw kasi akong pag-trabahuin ni Mamay dahil nga maselan ang pag-bubuntis ko,matapos ang nangyaring aksidente ko, pitong buwan na ang nakalipas. Sabi ni Mamay nahulog daw ako sa bangin, mabuti raw at na buhay pa ako, at ang baby ko na 2 months na pala raw sa sinapupunan ko. “Rosita, okay ka lang ba,nak?” kinakabahan

KANINA pa ako tinatanong ni Mamay kung ano ang pangalan ng bata.Hindi ko alam kung anong magandang pangalan para sa kanya. Hindi ko talaga na paghandaan ang pangalan niya. Kailangan ko na kasing trabahuin ang birth certificate ng bata e. “Wala pa bang pangalan ang bata?” biglang sulpot ni Sir Ven, mula sa likuran namin. HIndi ko alam pero naiilang talaga kapag nariyan siya. “Wala pa,sir e,Baka po kayo may naiisip?” biglang tanong ni Mamay na ikina-kunot ng noo ko. “Bakit si sir naman ang tinatanong mo niyan,May?” nahihiya kong wika.Tumawa naman si Mamay. “Pwede naman kunin sa pangalan ni sir eh, siya naman nagpaanak sayo,” natatawa na wika ni Mamay.Hindi ko naman mapigilan na mahiya at umiwas ng tingin kay sir Ven na seryosong nakatingin sa akin. Simula talaga nung araw na manganak ako ay hindi na niya ako tinantanan.Lagi siyang nasa bahay namin, minsan dinadalhan niya kami ng pag-kain sa bahay kapag wala si Mamay, dahil may trabaho sa mansyon. Binibilhan niya rin si baby

NASA PARKING LOT na kami. Nakita ko na si sir Ven sa kotse niya habang hawak-hawak pa rin si baby. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya pero mukhang hindi naman siya galit. Hindi ko na kasalanan kung nag hintay siya. Siya lang naman nag presenta na ihatid kami ni baby eh. “Nay, salamat po sa inyo.Okay lang naman po ako eh,. Naabala ko pa tuloy kayo,” mahinang salita ko at tumayo na mula sa wheelchair.“Wag mo na isipin ‘yon,anak. Magpahinga ka pa, hindi maganda sa bagong panganak pa lang ay nag-kilos-kilos na.” saad naman ni Nanay Pasita,iyong may salamin.Halos nasa 60’s na sila at may dalawa na nasa 70’s na.Pero hindi talaga halata sa kanila ang kanilang mga edad. Nagulat pa sila kanina ng sabihin ko na nasa 35 years old na ako. Kasi hindi raw halata sa akin.Mukha lang daw akong nasa bente anyos. “Pasensya na kayo, sir Ven ah. At naghintay ka pa tuloy. Ang bilis mo kasing mag lakad eh, hindi ka na naabutan ng asawa mo.” saad ni Nay Hilda,siya iyong kumuha ng wheelchair at pin

NGAYONG ARAW ang 1st month ni baby.June 05,2024 ko si baby pinanganak. Isang buwan na si baby Venus at nakakatuwa dahil ang lakas niyang dumede,at ang cheeky pa ng pisngi niya. Baka bukas o makalawa ay naglalakad na siya, o di kaya ay nag-aaral na.Ang bilis ng panahon. Hindi ko na namamalayan ang takbo ng oras.At may takot rin ako sa puso ko na hindi ko mawari kung ano. Wala namang kaganapan sa unang buwan ni baby, gusto ko lang ng tahimik na ipagdiwang ang unang buwan ng anak ko.Kahit konting handa lang.Ayaw ko rin na kung sino na lang ang hahawak kay baby, kung maaari ay ako lang o si Mamay ang hahawak sa bata. “Nakatulala ka na naman r’yan, halika at kumain na tayo.” tawag ni Mamay.Tumango lang ako at pumasok na sa kusina karga si baby.Bumili pala si Mamay ng cake para kay baby.Hindi ko na naman mapigilan ang luha ko.Naging emotional na talaga ako laely. Panay iyak ko tuwing gabi, at walang gana sa lahat ng bagay.Ayaw ko ng ganito, ang sikip-sikip sa dibdib.Sa tuwing tinititiga

MUNTIK na akong mahulog sa inuupuan ko.Mabuti na lang at nahawakan ako ni Roger. Gwapo talaga itong si Roger, matangkad rin, maganda pumorma, moreno, medyo singkit ang mata. Ilang buwan ko rin siyang hindi nakikita. “Kumusta ka na?” pormal na tanong ko sa kanya. “Ikaw ang kumusta na? Nasaan si baby?" Tanong niya at palinga-linga pa sa aking paligid hinanap si baby. “Nasa kwarto lang si baby, natutulog pa.” Sagot ko naman sa kanya. “Nag dinner ka na ba?” “Hindi pa, kaya nga gusto ko pumunta dito eh, dahil alam kung ipagluluto mo ako,” nakangusong wika nito. Ang cute talaga niya kapag nag papa cute. “Nako, tagal na rin na wala akong bisita na dumalaw sa akin dito.Si Mamay naman sobrang busy na sa mansyon. “Ganun talaga.Isa kasi si Mamay na pinagkakatiwalaan ni sir, kaya mahirap makalabas sa mansyon.Sobrang higpit din kasi ni sir,” salita naman niya. “Oo nga e,” sagot ko naman. Naghahanda na ako ng lutuin, wala naman espesyal sa lulutuin ko ngayon.Adobong manok, at gagawa na