สำหรับผู้ที่สามารถได้รับอำนาจจริงเหล่านั้น พวกเขากลับหวังว่าภัยพิบัติจะมาถึง เพราะมีเพียงเช่นนี้ พวกเขาจึงสามารถได้ผลประโยชน์อย่างโจ่งแจ้ง สำหรับความเป็นความตายของประชาชน พวกเขากลับไม่สนใจก็เหมือนกับเรื่องหนึ่งที่ฉินอวิ๋นฟานเคยประสบในยุคปัจจุบัน ในช่วงเก็บเกี่ยวผลผลิต จู่ ๆ กลับมีฝนตกอย่างต่อเนื่อง ทำให้ข้าวสาลีงอกและขึ้นรา หลังจากผู้เชี่ยวชาญยี่สิบกว่าคนวิจัยหลายวันหลายคืน สุดท้ายได้ข้อสรุปว่าต้องอบข้าวสาลีให้ความชื้นน้อยลง สุดท้ายจึงได้เงินสองร้อยล้านสำหรับเรื่องการอบก็คือโยนหินลงแม่น้ำ กระทั่งว่าไม่มีชาวบ้านรู้ว่าการอบมันคืออะไร และไม่เคยมีชาวบ้านเคยเห็นว่าต้องอบด้วยวิธีการไหน จบไปทั้งอย่างนั้นดังนั้นฉินอวิ๋นฟานต้องการให้ฉินอวิ๋นผู่เปิดเผยความผิดอันชั่วร้ายของตัวเองต่อหน้าทุกคน เขาต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู ให้ทุกคนได้เห็นจิตใจที่พยายามปกครอง มิใช่แค่การพูดปากเปล่า“น้อง น้องเจ็ด พวกเรามีอะไรคุยกันดี ๆ ได้หรือไม่? เจ้าปล่อยข้าก่อนนะ ข้าต้องบอกเจ้าแบบไม่มีตกหล่นแน่นอน ได้หรือไม่?”ฉินอวิ๋นผู่ลนลานแล้ว เขาลนลานโดยสิ้นเชิง พี่รองออกหน้า ไม่เพียงแต่ช่วยเขาไม่ได้ กลับกัน ยังถูกฉินอว

ฉินอวิ๋นฟานตวาดทีหนึ่ง เสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ เวลานี้อู่จ้านตกตะลึง จ้องฉินอวิ๋นฟานที่เด็ดขาด เขาในยามนี้เลือดร้อนพลุ่งพล่าน กระทั่งเห็นความน่าเกรงขามของราชันอยู่ในตัวของฉินอวิ๋นฟาน“รับทราบ!”ในฐานะที่เป็นองครักษ์ผู้จงรักของฉินอวิ๋นฟาน วาจาของเขาคือประกาศิต ไม่ว่าเป็นหรือตาย อู่จ้านอัญเชิญดาบใหญ่ข้างหลังออกมาในพริบตา สาวเท้ามาถึงข้างตัวห่าวเจี้ยนเห็นอู่จ้านมีกลิ่นอายเหี้ยมเกรียมทั้งตัวบนล่าง ห่าวเจี้ยนสะดุ้งปัสสาวะราดทันที รีบคุกเข่าขอร้อง “รัชทายาทไว้ชีวิตด้วย องค์ชายรองช่วยข้าน้อยด้วย ช่วยข้าน้อยด้วย!”“น้องเจ็ด เจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ!”เขายอมลดตัวขนาดนี้แล้ว ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานกลับไม่ไว้หน้าสักนิด? นาทีนี้ องค์ชายรองเดือดดาลโดยสิ้นเชิงแล้วเขาเอ่ยเสียงเย็น “ใต้หล้านี้ยังใช่ใต้หล้าของต้าเฉียนเราหรือไม่? ก่อนที่เรื่องราวจะกระจ่าง ต่อให้เจ้าเป็นรัชทายาทต้าเฉียนก็ฆ่าขุนนางใหญ่ของต้าเฉียนตามอำเภอใจไม่ได้กระมัง?”“อ้อ? จะตราหน้าข้าหรือ? เจ้าก็คู่ควร?”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้าไม่ใส่ใจ “ตามกฎหมายของต้าเฉียน ไม่ว่าขุนนางคนใดของต้าเฉียนที่ทุจริตเงินบรรเทาภัยพิบัติตลอดจนรับผิดชอบเป็

“น้องเจ็ด เจ้าว่า...”ฉินอวิ๋นผู่เพิ่งจะเอ่ยปากก็ถูกฉินอวิ๋นฟานถีบเข้าที่หน้าอก พลังหนักหน่วงโจมตี ฉินอวิ๋นผู่จึงถูกฉินอวิ๋นฟานถีบกระเด็น กระอักเลือดสดออกมาเดี๋ยวนั้น สภาพสะบักสะบอมถึงที่สุดฉินอวิ๋นฟานไม่ฟังการอธิบายใด ๆ พิโรธคำราม “อู่จ้าน จัดการมันต่อ!”อู่จ้านสีหน้าขรึม เลือดร้อนพลุ่งพล่าน เกิดมาเพิ่งจะได้ฆ่าองค์ชายเป็นครั้งแรก ทั้งเป็นประกาศิตจากนาย เขาไม่กล้าลังเลใด ๆ แกว่งดาบศึกในมือจะฟันไปทางองค์ชายห้าฉินอวิ๋นผู่ไท่ซั่งหวงขมวดคิ้วแน่น ในใจหลากรสหลากอารมณ์ เรื่องนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก ได้แต่ทำตามกฎหมาย ทั้งเขามีประสงค์ให้ฉินอวิ๋นฟานสร้างความน่าเกรงขามจากเรื่องนี้ด้วยแม้เหมียวชิงอีจะเป็นอิสตรีนางหนึ่ง หากทึ่งกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟานที่สุด เลือดร้อนแล่นพล่าน นี่ก็คือรัชทายาทปัญญาอ่อนตามคำเล่าลือหรือ? ท่าทางโง่งมสักเศษเสี้ยวมันอยู่ที่ไหน?เขาเช่นเทพนักรบ นอกจากจะขจัดผู้ร้ายช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอ ทั้งยังมีความเป็นธรรมเต็มเปี่ยม เห็นใต้หล้าคือหน้าที่ ต่อสู้กับมหาอำนาจ นี่คือลูกผู้ชายอย่างแท้จริง!องค์ชายใหญ่และฮั่วเจิ้นหลงอีกทางด้านหนึ่งร่างขมวดคิ้วมุ่น ในใจเกิดความรู้สึกซับซ

ทุกคนหันไปมองตามเสียง เห็นเพียงสตรีวัยกลางคนในชุดผาวตัวยาวสีแดงเข้ม สวมกวานหงส์ผ้าคลุมไหล่หงส์ อายุอานามประมาณสี่สิบต้น ๆ เยื้องกรายมาพร้อมผู้ติดตามนางมีบรรยากาศรอบตัวน่าเกรงขาม ทุกอากัปกิริยาแผ่พลังที่อยู่สูงส่ง เผชิญกับฉินอวิ๋นฟาน ดวงตานางแฝงเจตนาดูถูก“คารวะเหอกุ้ยเฟย!”เห็นอีกฝ่ายมา ทุกคนโค้งคำนับทันที ส่วนฉินอวิ๋นฟานกลับไม่สะทกสะท้าน รู้สึกว่าอีกฝ่ายมาไม่ดีทันที!นางผยองมองผู้คน คุกเข่ากับไท่ซั่งหวงเดี๋ยวนั้น “ปี้อวี้ถวายบังคมเสด็จพ่อ!”การปรากฏตัวของเหอปี้อวี้ทำให้ไท่ซั่งหวงประหลาดใจ หากมิได้แสดงออกมา เพียงเอ่ยเรียบ “ลุกขึ้น!”“ปากเก่งนักนะ รัชทายาทผู้อวดเบ่งทระนง ยังไม่ทันได้เป็นฮ่องเต้ก็กล้าเข่นฆ่าพี่น้องแล้ว? ช่างทำให้ข้าเปิดหูเปิดตานัก”เหอกุ้ยเฟยหรี่ดวงตาทั้งสองมองมาทางฉินอวิ๋นฟาน ก่อนจะไต่ถามเสียงกร้าว“ท่านเป็นแค่นางสนมวังหลังเท่านั้น? กล้าสอดมือยุ่งเรื่องราชสำนัก? ใครให้สิทธิแก่ท่าน?”ความน่าเกรงขามของฉินอวิ๋นฟานดังเดิม แม้เขาจะรู้ว่าผู้ที่มาก็คือเหอกุ้ยเฟยมารดาขององค์ชายรองและองค์ชายห้า แต่เขาก็ยังเลือกที่จะเมินเหมือนเดิม การวางก้ามนี้ของฉินอวิ๋นฟานไม่ยี่หระ กล

ก่อนจากไป ฉินอวิ๋นผู่ใบหน้าเหี้ยมเกรียม คืนสภาพเดิมที่เคยเป็น เขาหัวเราะเสียงดังพูดว่า “ฉินอวิ๋นฟาน ภัยพิบัติครั้งนี้ก็คือคำสาปของสวรรค์ สวรรค์ลงโทษพวกเขา เจ้าแก้ไขไม่ได้หรอก รอดูต่อไปเถอะ!”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้ว ใบหน้าเหี้ยมของฉินอวิ๋นผู่ทำให้เขาตระหนักว่าเรื่องไม่ธรรมดา จู่ ๆ ในใจเกิดเงามืดชั้นหนึ่ง คำสาปหรือ? นี่ความหมายว่าอย่างไร?“น้องเจ็ด เงินเจ็ดสิบล้านตำลึงเงินอีกครึ่งชั่วยามข้าให้คนมาส่งตรงเวลา”องค์ชายรองกำหมัดพูดกับฉินอวิ๋นฟาน “ขอตัว!”แม้สุดท้ายฉินอวิ๋นฮุยจะมีมารยาทกับฉินอวิ๋นฟาน แต่ทุกคนดูออก องค์ชายรองโกรธแล้ว หลายปีขนาดนี้ เขาไม่เคยแพ้ยับเยินอย่างนี้มาก่อน“เจ็ด เจ็ดสิบล้านตำลึง จะให้ก็ให้ แถมองค์ชายรองยังตัดสินใจแบบง่าย ๆ ด้วย? สมกับที่มีตระกูลเหอสุดยอดภูมิหลัง ถึงจะเป็นคหบดีอันดับหนึ่งของต้าเฉียน น่ากลัวว่าพอฝืนเอาออกมาได้แค่ร้อยล้านเท่านั้น น่ากลัวจริง ๆ!”มองเงาหลังที่จากไปขององค์ชายรอง ทุกคนเดาะลิ้นในใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ รวยสุด ๆ“การแสดงออกของรัชทายาทต้าเฉียนทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ อย่าลืมสัญญาระหว่างเรา ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้เจอท่านที่แควันเหม