Lumipas tatlong araw pa ang pananatili nila sa Korea. Sa loob ng tatlong araw na iyon, wala silang ginawa ni Matteo kundi ang mag-boxing sa fitness area nito. Nais ni Matteo na matuto siyang dumipensa, at ang rason naman ni Mahalia kung bakit nagpakaabala siya sa presensiya ni Matteo ay dahil gusto niyang makalimutan nang tuluyan si Teehan. Sa loob ng tatlong araw na iyon, ramdam ni Mahalia ang pananakit ng katawan. Pero sabi ni Matteo ganoon daw talaga sa una. May mga technique din na tinuro si Matteo sa kaniya, at ang tawag naman dun teakwando. Kinabukasan ulit, tamad na tamad siyang bumangon, pero nauna siyang nagising kay Matteo. Hindi naman siya magluluto ng pagkain nito kaya okay lang magbabad sa higaan. Pareho silang walang damit, para kasing pati siya ine-enjoy na rin ang katawan ng lalaki, minsan siya na ang nangunguna para may gawin silang dalawa. Naadik siya sa halik nito, na kapag ginagawa nila parang ayaw na niyang huminto. Sobrang himbing ng tulong nito sa tabi niya,

Kumilos si Teehan para hawakan si Mahalia sa braso. "Mahalia—" Napahinto ito sa pagsasalita nang umatras siya. "Sabing don't touch me, kulit mo Teehan ah," masungit niyang bara rito. Mabuti na lang sa araw-araw niyang naririnig ang mga English ni Matteo may mga nadawit siya. Kung sasadyain naman kasi ni Mahalia na magsalita ng English ay kaya niya, wrong grammar nga lang at dahil dun wala siyang lakas ng loob. Ngayon lang talaga siya nagkaroon ng lakas ng loob kasi alam niya, tama ang grammar niya sa sinabi niyang iyon. Napansin niyang nagulat ng konti si Matteo at napataas ang sulok ng labi dahil siguro sa sinabi niyang boyfriend niya ito. "Mahalia hindi mo alam ang ginagawa mo," giit pang sabi ni Teehan sa kaniya, at talagang hinawakan pa siya sa braso. "Alam ko ang ginagawa ko Teehan, at gusto ko to—""Hindi mo kilala ang taong to," giit pang sabi nito, pabulong at si Matteo ang tinutukoy. "Kilala ko siya, alam ko kung sino siya. Yung totoong siya, hindi katulad mo," gigil ni

Nasamantala, kung sisilipin ang panig ni Teehan, nasira na nga ang relasyon niya sa kaniyang fiancee dahil sa katotohanan at wala siyang ibang sinisisi kundi si Matteo. Ngunit sa kabila ng pagkasira ng relasyon nila ni Sabrina, hindi lungkot ang nararamdaman niya kundi saya. Wala naman siyang nararamdaman sa babae at mga magulang lamang niya ang may gustong pakasalanan niya ito. Wala siyang ibang mahal kundi si Mahalia pa rin. Ang masaklap dahil hawak ito ni Matteo Marco Elioconti.Hindi niya rin mahagilap ang pamilya ni Mahalia kung saang sulok ng US ang mga ito. Galit siya sa ginawa nito kay Mahalia, na binenta lang na parang tuta. Nirespeto niya ang pambabawal ng mga ito noon kay Mahalia dahil mga magulang sila pero ngayon hindi na niya maisip pa na mga magulang nga sila kasi parang hindi. Una kasi hindi kamukha ni Mahalia ang ina nito, pangalawa, nakikita niya rin na hindi anak ang turing ng ina nito sa babae. Kung sana narealize na niya noon pa, sana kumilos na siya pero mali si

Hindi maibigay ni Mahalia masyado ang lakas niya o ang mga bagay na natutunan niya dahil mas nangingibabaw ang takot. Natumba na niya ang isa at nasipa din ang isa, tumakbo na naman siya nang mabilis. "After her!" Kung gaano kabilis ang takbo niya ganoon din kalakas ang sigaw at iyak niya. "Ayoko na gusto ko na umuwi! Matteo sunduin mo na ako!" "Mahalia!" Lumakas na naman ang sigaw niya at nag-iba siya ng direction nang marealize niyang tila umikot lang siya at nakasulobong niya si Teehan. Nag-hanap siya ng hagdan na mababaan ngunit tatlong lalaki na naman ang nasa harapan niya. Hindi na niya alam ang gagawin at humagulhol lang siya ng iyak. "Wag kang matakot sa kanila, hindi ka nila sasakyan basta sumunod ka lang," sabi naman ni Teehan sa likuran niya. "Pakawalan mo na ako Teehan ano ba!" iyak niyang sigaw, may halong inis at takot. "Bakit mo ba to ginagawa sa akin?!""Nililigtas kita mula sa Elioconti na yun, bakit hindi mo maintindihan?!" sigaw nito at nilapitan siya. Hinawa

Sinugod nila sa hospital si Matteo. Pagkatapos ng isang oras nagising ito na nakaupo siya sa tabi nito iyak ng iyak. "Matteo?" tumayo siya at hinawakan ang pisngi nito. Pagkakita nito sa kaniya matapos ang ilang pagkurap napaangat ito ng ulo, "Mahalia?" Agad ring napadaing dahil nakaramdam ng sakit sa likod. "Oh teka, hindi ka pa okay. Napalo ka daw kanina sa likod, kaya masakit dyan, diba?" sabi naman niya, mugtong-mugto ang mga mata. Hinawakan siya nito sa braso. "Mahalia, are you okay? Nasaktan ka ba?" Umiling siyang umiiyak. "Ikaw nga tong nasaktan eh. Dapat sarili mo tinatanong mo."Sandali itong napatitig sa kaniya at natawa. "Ba't ko naman tatanungin ang sarili ko?" Saka lang din niya narealize ang tanong niya, mali pala. Napatingin ito banda sa paligid. "Nasaan si Finn?"Bumalik siya sa pag-upo. "Ayon kausap ang doctor mo, tapos si Hunter bumili ng pagkain." Huminga ito nang malalim at hinaplos ang mga luha sa mga mata niya. Ramdam niya ang inis ng palad nito sa pisngi n