ริมฝีปากอ่อนนุ่มแนบมา เวินเหลียงใจสั่นเล็กน้อยฟู่เจิงดูดแทะกลีบปากทั้งสองกลีบของเธอ บดขยี้พวกมันจนแดงก่ำปลายลิ้นงัดฟัน ช่วงชิงความหอมหวานในปากของเธอเวินเหลียงวางสองมือไว้บนไหล่ของเขา นิ้วมือลูบไล้ผ่านท้ายทอยสะอาดสืบเสาะตีนผม ตอบสนองอย่างอารมณ์คล้อยตามลมหายใจของทั้งสองประสานกันห้องโดยสารรถยนต์ปิดสนิท เสียงหอบหายใจหนาหนักมากขึ้นทุกทีลมหายใจของฟู่เจิงร้อนผ่าว มือใหญ่ลูบไล้ลงตามเส้นโค้งของเธออย่างห้ามใจไม่อยู่เวินเหลียงสะดุ้งตื่นขึ้นมา ยกมือห้ามเขาไว้ พูดไม่เป็นภาษา “อย่าค่ะ ตอนนี้อยู่ข้างนอก”ฟู่เจิงจำต้องหยุด ดูดกลีบปากของเวินเหลียงแรง ๆ แล้วค่อย ๆ ผละตัวออกเส้นไหมสีเงินใสสายหนึ่งยืดยาวตามการผละตัวของฟู่เจิง ขาดออกจากกันตรงกลางซึ่งบางที่สุด ตกอยู่บนคอเสื้อของทั้งสอง ห้องโดยสารรถแคบเล็กมีกลิ่นอายคลุมเครือเพิ่มขึ้นบางส่วนฟู่เจิงสูดลมหายใจเข้าลึก สตาร์ตรถทันที นิ้วมือเรียวยาวและขาวกำพวงมาลัยแน่นรถขับไปถึงกลางทาง เวินเหลียงเห็นวิวนอกกระจกจึงรู้ว่านี่ไม่ใช่เส้นทางกลับโรงพยาบาล“ไม่กลับโรงพยาบาลเหรอคะ?”ฟู่เจิงหันไปมองเวินเหลียงพลางยิ้มบาง “คืนนี้กลับบ้านก่อน พรุ่งนี้เช้

ฟู่เจิงพาฉู่ซืออี๋มาเยี่ยมคุณปู่แล้ว เขาพาคนรักของเขามากราบคุณปู่ถึงที่แล้วเวินเหลียงคับอกคับใจ ราวกับสายฝนที่เย็นเฉียบเทกระหน่ำลงมาท่ามกลางวายุคลั่ง โถมใส่เธอจนหัวใจหนาวเหน็บทำไมเขาต้องทำกับเธออย่างนี้?ตอนที่พวกเขาหวานแหววกัน ฟู่เจิงถูกฉู่ซืออี๋เรียกไปด้วยโทรศัพท์กริ๊งเดียว หนึ่งข้อความก็ไม่มี กลับพาฉู่ซืออี๋มาพบคุณปู่ที่โรงพยาบาลโดยตรงเขาเอาเธอที่เป็นภรรยาไปไว้ที่ไหน!เวินเหลียงยืนอยู่หน้าประตูห้องพักผู้ป่วย ฟังพวกเขาสนทนากันเงียบ ๆน้ำเสียงของฉู่ซืออี๋เชิงประจบประแจงเล็กน้อย ท่าทีของคุณปู่คุณย่าไม่ได้ยินดียินร้าย “ขอบคุณคุณฉู่ที่อวยพร”ระหว่างการสนทนา คุณย่าเบี่ยงประเด็นไปที่ฟู่เจิง ทั้งยังตำหนิอีกเล็กน้อย “อาเจิง เมื่อวานแกกลับไปกับอาเหลียงไม่ใช่เหรอ? ทำไมวันนี้แกถึงมาคนเดียวล่ะ แล้วยังพาคุณฉู่มาด้วยกันอีก? คุณฉู่น่าจะมีงานยุ่ง ทำไมแกต้องพาเขามาให้ลำบากด้วย? ถ้าถูกสื่อกับนักข่าวถ่ายแล้วเอาไปเขียนไร้สาระอีก จะไม่ส่งผลกระทบกับชื่อเสียงของคุณฉู่เหรอ?”ฉู่ซืออี๋จึงพูดขึ้นทันที “คุณย่าฟู่ หนูอยากจะมาเองค่ะ ได้ยินว่าคุณปู่อยู่โรงพยาบาล เป็นห่วงมากก็เลยให้อาเจิงพามา”คุณย่า

เวินเหลียงตัวแข็งเกร็ง แน่นหน้าอกจนหายใจไม่ออก หัวใจราวกับถูกกรีดจนเจ็บทำไมเธอจะไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้ เพียงแค่ไม่อยากคิดเท่านั้น“เพราะอาเจิงจงใจปิดบังเธอ วันนั้นเธอนึกว่าอาเจิงเผลอเอามือถือของเธอไปเหรอ? ไม่ใช่ เขาจงใจ เขาบอกว่าเธอเห็นข่าวแล้วต้องไปชี้แจงแน่ ดังนั้นเขาเลยเอามือถือของเธอไป แถมยังไม่ให้แม่บ้านพูดต่อหน้าเธอด้วย”เสียงได้ใจของฉู่ซืออี๋ที่ส่งมาเหมือนอสุราเหี้ยมโหดในนรก“เธอลองทายดูสิว่าทำไมถึงไม่มีใครช่วยเธอชี้แจง? ก็อาเจิงไม่อนุญาตยังไงล่ะ เขาไปหาคุณปู่กับคุณย่าเอง แถมยังเหยียบทุกสัญญาณที่จะชี้แจง เธอรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนี้? เพราะเขาจะไม่ยอมให้ฉันแบกรับชื่อมือที่สามไง ในใจของเขา ฉันต่างหากที่เป็นภรรยาของเขา คนที่เขารักที่สุด!”“ส่วนเธอ ในใจเขาเธอเป็นแค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไร ผลักออกไปเป็นโล่กำบังให้ฉันได้ทุกเมื่อ ในใจของเขา เธอนั่นแหละที่เป็นมือที่สาม! ในเรื่องของความรัก คนที่ไม่ถูกรักถึงจะเป็นมือที่สาม!”หัวสมองเวินเหลียงดังวิ้ง ๆเธอไม่อยากเชื่อเธอเปิดโทรศัพท์มือถือค้นหาไลน์แบบมือไม้พัลวัน เลื่อนดูข้างล่าง หาห้องแชตของถังซือซือพอเห็นตัวหนังสือแปลกหน้าใน

เวินเหลียงเดินออกจากโรงพยาบาลช้า ๆ เดินอยู่บนถนนแบบไร้จุดหมายเธอไม่รู้ว่าตัวเองควรไปที่ไหนวันนี้แสงแดดเจิดจ้า แต่เธอกลับรู้สึกหนาว ความหนาวแผ่ซ่านออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดเฟซบุ๊กและสลับแอ็กเคานต์สำรอง เลื่อนดูต้นสายปลายเหตุของวันนั้นทั้งที่รู้ว่าคอมเมนต์ในเฟซบุ๊กเหล่านั้นจะเป็นอย่างไร แต่เธอก็ยังกดเข้าไปดู ราวกับเป็นกับทรมานตัวเอง กดอ่านลงไปเรื่อย ๆ อ่านข้อความที่ด่าทอเหยียดหยามทั้งหมดยังมีช่องแสดงความคิดเห็นใต้ข่าวที่เกี่ยวข้องในเบราว์เซอร์ดัง เว็บไซต์วิดีโอต่าง ๆ เธอก็เลื่อนอ่านจนหมดรอบหนึ่ง ในที่สุดก็เข้าใจต้นตอของเรื่องสักทีสุดท้ายเธอก็เปิดซูเปอร์ท็อปปิกเรื่องคู่จิ้น อ่านตั้งแต่ต้นจนจบหลังจากมีข่าวว่าฟู่เจิงนอกใจ ซูเปอร์ท็อปปิกเรื่องคู่จิ้นก็ซาไปไม่น้อย แต่ก็ยังมีคนยืนหยัดแม้แต่เธอยังต้องยอมรับ ในคลิปวิดีโอกับรูปภาพพวกนั้น ฟู่เจิงกับฉู่ซืออี๋ในภาพราวกับกิ่งทองใบหยก คู่สวรรค์สรรค์สร้างคนหนึ่งเป็นคุณชายตระกูลไฮโซ อีกคนหนึ่งเป็นดาราสาวสวย ราวกับเป็นคู่สร้างคู่สมในเรื่องราวของทั้งสองไม่มีเวินเหลียงอยู่ เธอเป็นแค่ตัวละครส่วนเกินคนหนึ่ง เพร

เวินเหลียงใช้โทรศัพท์มือถือจ่ายเงินแล้วจึงกดเปิดประวัติการโทร ในนั้นมีสายที่ไม่ได้รับของฟู่เจิงหลายสิบสายกับข้อความของฟู่เจิงอีกสามสี่ข้อความเธอเปิดออกอ่านทีละข้อความ ข้อความแรกเขียนว่า : เวินเหลียง เธออยู่ที่ไหน? ฉันจะไปรับเธอข้อความที่สอง : เรื่องข่าวฉันอธิบายได้ข้อความที่สาม : ขอโทษพอเห็นสองคำนี้แล้วเวินเหลียงก็หัวเราะขอโทษเหรอขอโทษอีกแล้วเขาพูดเป็นอยู่แค่ประโยคเดียวเสมอรู้ทั้งรู้ว่าทำผิด แต่ก็ยังจะทำผิดต่อไปข้อความที่สี่เวลาห่างจากข้อความที่สามประมาณหนึ่ง : เวินเหลียง การสัมภาษณ์ของเธอที่หน้าโรงพยาบาลถูกคนประสงค์ร้ายตัดต่อ ฉันให้คนกดกระแสเอาไว้แล้ว เธออยู่ที่ไหน? ฉันจะไปรับเธอ เห็นข้อความนี้แล้วอย่าลืมโทรกลับหาฉันด้วยเวินเหลียงเปิดเฟซบุ๊กค้นหา เห็นข่าวที่เกี่ยวกับตัวเองดังคาด เป็นของแอคปั่นข่าวเพิ่งเผยแพร่ไม่นานนี้สื่อต่าง ๆ ตั้งชื่อข่าวนี้ว่าการตอบกลับล่าสุดของเวินเหลียง คนที่ฟู่เจิงนอกใจด้วยตอบกลับอะไร?ไม่ได้ตอบกลับอะไรสักหน่อยแค่แอคปั่นข่าวกับสื่อชักจูงว่าท่าทีแบบนี้ของเวินเหลียงคือละอายใจ ไม่กล้าตอบซึ่งหน้า คอมเมนต์ข้างล่างล้วนเป็นการโจมตีเวินเหลียงแ