"Nandito ako para sunduin ang taong nabuhay sa katawan ng babaeng nasa loob ng silid ng kumbento. Base sa narinig ko kanina, ang sabi mo ay si.. Jessa ang taong yun?" Ramdam ni Jessa ang titig ng lalake sa kanya subalit nanatiling naka-tingin siya sa salamin. Aminin man niya o hindi, isa si Eckiever sa nagpahirap sa kanya. Hndi man physically, pero mentally and emotionally. Kung alam lang ng binata na ilang beses siyang umiyak sa tuwing magkakahiwalay na sila ng landas pagkatapos ng panlalait nito sa kanya. Mabuti na lang, naalala niya ang sinabi ng ina noon. Ang Luha ay hindi dapat basta-basta ipinapakita. Dahil ito ang simbolo ng kahinaan ng isang tao. Ang luha ay dapat lang na ipapakita sa mga taong karapat-dapat na makakita nun. "Yes, si Jessa nga ang pansamantalang nabuhay sa katawan ko. Siya ang nakarinig at nakaramdam ng mga bagay na ibinabato para sa akin ng ibang tao." Sagot ni Estacie. Hindi na umimik si Eckiever. Nakatitig lang ito kay Jessa na kasalukuyang naka-tingi

Umakting ang dalawa na walang naririnig nang mag-simulang manermon si Sylvia. Nang dumating ang tanghalian, masaya silang nag-salo-salo kasama si Vista. Si Clewin naman ay ilang ulit na tinatanong ang kaibigang si Eckiever kung bakit parang ayaw nitong dumistansya sa pamangkin na si Estacie. Nagtambay pa nga ang Princesa at ang Duke pagkatapos ng pananghalian. Pinanood nila Estacie at Sylvia ang friendly Sparring ng dalawang lalaki. Samantala, sa kulungan sa loob ng Palasyo. Umiiyak ang dalagang hindi makapag-salita at hindi rin makatayo. Ang galit sa kanyang puso ay abot-langit. Hindi kasi niya maintindihan kung bakit ganito ang buhay na ibinigay sa kanya ng Panginoon. Sa Isla ng Kololo, nabuhay sila Lucy at Juvilina na sagad sa hirap. Ang kanyang inang si Juvilina ay namamasukan sa bahay aliwan upang may maisuporta lang sa kanilang magkapatid. Oo, may kapatid si Lucy. Pero ang kapatid niyang iyon ay umalis at sumama sa isang barko ng kalakal. Tanda niya ay sampung taon palamang

Hindi agad nakasagot si Eckiever. Simula noong araw na magkita sila ni Estacie, alam niya na hindi na maganda ang trato niya sa dalaga. Lalo na noong binabaliktad pa ito ng kapatid na si Lucy. Hanggang sa na-rescue niya ang dalaga mula sa pagdukot ng grupo ng Scorpion. Natatandaan niya lahat yun, maliban na lang sa kung paano niya tinulungan ang dalaga na muling mabuhay pagkatapos itong sukuan ng mga Saints at pare sa kumbento. Ayun kasi sa pare at sa kaibigan niyang si Clewin, isinugal niya ang sariling kamalayan upang maagaw pa ang kaluluwa ni Estacie mula sa kamatayan. Ang problema lang niya ngayon, ayun sa pare, dapat ay alam niya ang mga nangyari sa kadiliman kung nasaan ang kaluluwa ni Estacie. Subalit talagang wala siyang maalala tulad ng isinalarawan ng Pare sa kanya. "Well, I tried to ask for your forgiveness, nakalimutan mo na ba?" Tanong niya sa dalagang nakatitig lang sa kanya. Umiling si Estacie. "No, hindi ko matandaan." Naikuyom ni Eckiever ang mga kamao. Wala siya

Ilang segundong hindi naka-kibo si Eckiever pagkatapos marinig ang sinabi ni Estacie. Samotsaring damdamin ang kasalukuyan niyang nararamdaman ng mga sandaling yun. Kaba, na baka bumalik sa dati ang turing sa kanya ng dalaga, at takot na baka kapag nangyari yun, iwasan na siya ni Estacie. Paano nga ba kung iwasan na sya ni Estacie ulit? Paano kung dahil sa ginawa niya sa dalaga, isipin nito na wala siyang kwentang Duke? Ano-ano na nga ang mga salitang binitawan niya sa dalaga? Hindi na niya maalala. O mas sabihin na ayaw na niyang maalala. Mahigpit niyang naikuyom ang mga kamao. "M-mabuti kung ganun. K-kumusta naman ang pakiramdam mo?" "Okay naman. Medyo masakit lang katawan ko." Sagot ng dalaga habang sinusuri ang sarili. Napa-tango si Eckiever. Ano pa ba ang sasabihin niya? Kanina lang, ng marinig niya mula sa Butler na nagkamalay na ang dalaga, marami siyang inihandang sasabihin. Pero dahil sa ibinalita ni Estacie, nakalimutan na niya lahat ang mga yun. "By the way, Duke." N