Chapter 21Pagkakita ni Manong ay agad nyang binuksan ang pintuan sa kotse. Maraming mga reporters ang sumusunod sa akin pagkatapos kung sabihin ang nais ko. Buti na lang at may mga humarang sa mga reporters. Kahit ng tataka ako dahil biglang silang dumating at pino-protektahan nila ako mula sa mga reporters nais akong ma-interview. "Salamat Manong," pagsasalamat ko dito. "Wlang anumang Ms. Suarez," agarang sagot nito sa akin. Hanggang sinabi ko na bumalik kami sa Company na agad naman nitong tumango at pina-andar ito papunta sa Company. Naging magaan ang takbo ng trapiko, kabaligtaran naman ito sa aking nararamdamang bigat sa aking dibdib. Preo hindi ko pinahalata kina Manong at sa secretary ko ang aking nararamdaman. Hindi ko maiwasang kung bakit hanggang ngayon ay paglagi na lang nya ako pinag-bintangan. Alam ko kung sino ang nagbibigay ng source sa kanila, walang iba kundi ang aking kapatid. 'Bakit Ate? Bakit lagi mo ako ipinahamak?' tanong ko sa aking sarili. Hanggang maka

Chapter 23 Pagkatapos naming dinaan si Ms. Kim ay agad ko ring sinabihan si Manong na dumaan muna kami sa isang fastfood, nagbilin kasi ang aking anak na bilhan ko sya nag burgers at chicken joy. Pagkatapos naming dumaan ay agad rin kaming umalis at umuwi. Mabilis kaming nakarating dahil hindi gaano ka bigat ng traffic sa aming dinadaan. Habang pagpasok naming sa may gate ng tuluyang ay nakita ko si Angie sa may pintuan naghihintay na bumaba ako sa kotse. Kaya agad rin akong lumabas doon dahilan upang tumakbo ito pa pumunta s akin. "Mommy!" sabi nito habang tumatakbong papunta sa akin. Napangiti ako habang sinalubong ko ito ng yakap ng mahigit. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kapag may mangyayari masama sa aking anak. Gagawin ko ang lahat upang hindi ito masaktan kanino man. "Anak, miss na miss kita subra," sabi ko dito saka hinalikan ang kanyang pisngi. "Me too, Mom!" sagot nya sa akin. "Alam nyo po Mommy, maraming pong dumating na toys, I don't know kung saan g

Chapter 25 Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil ngayon araw darating ang pangalawa kung magulang. Agad kung inaasikaso ang aking sarili saka pinuntahan ang aking anak, dahil isasama ko ito sa pagsundo. Hanggang nakarating ako sa kanya silid saka binuksan ko agad. "Baby, gising na!" sabay yugyog sa kanyang katawan upang magising. "Susundin pa natin ang Dady Lo at Mommy La mo," dagdag kung sabi dito. Kaya agaf itong minulat ang kanyang mga mata na kumukurap-kurap pang tuminginnsa akin Kaya ningitian ko ito. "Bakod na anak, maghanda kana rin dahil aalis tayo mamaya mga 6:00 upang maaga tayong makarating doon," malambing kung sabi. "Okay po," sabi nya sa akin. Kaya agad itong bumangon saka pumunta sa banyo upang gawin ang morning routine nito. Agad ko ding inayos ang higaan nito pagkatapos ay agad akong kumuha ng damit upang maisuot nito. "Baby Angie, ang damit mo nasa kama na ha!" pagbibigay alam ko dito. "Thank you po, Mommy!" sagot naman nya sa akin habang nasa bany

Chapter 27 Paalis na sana kami ng biglang kumatok ang secretary ko, dahil nasa labas ng opisina si Mr. Jackson at nais nya ako nakausap tungkol sa kundisyon ko. Agad akong napalingon kay Dad upang humingi ng paumanhin. "Kausapin mo Anak, sa lobby na lang kami maghintay sayo," sabi nya sa akin. Kaya agad kung pinapasok di Mr. Jackson saka naman umalis si Dad sa loob. Ilang saglit ay pumasok ang aking secretary kasunod nya si Mr. Jackson habang may dala itong folder. "Ms. Kim!" tawag ko sa aking secretary dahil upang tumigil ito sa kaka-hakbang palabas ng opisina. "Please, ipagtimpla mo kami ng tsa-a," magalang na sabi ko. " Thank you!" dagdag kung sabi na syang nagpapaalam sa aming dalawa. "Have a seat, Mr. Jackson!" sabi ko dito. Umupo ito sa harapan ng table ko saka inilabas ang laman sa dala nitong folder, kaya napataas ang kilay ko rito dahil mukhang nagmadali ito at parang may hinahabol na oras. "Ano ang mga -yan Mr. Jackson?" kunwaring hindi ko alam ang nais

Chapter 29 Pagkatapos naibigay nila Dad at Mom ang kanilang pasalubong ay agad naman silang pumanhik sa kanilang silid upang makapag pahinga sila, ngunit dinala nila ang aking anak Kaya wala akong magawa kundi tumango na lang. Gusto kasi nilang makatabi itong matulog dahil namimis raw nila ito kahit nagtatlong araw lang naman kami nawalay sa kanila. Hanggang pinasya kung ihatid ang magpamilya sa kanilang matutuluyan, habang naglalakad kami ay nakita ko sa mata ng kanilang anak ang pagkamangha sa kanyang nakikita. Hanggang nakarating kami sa isang bahay Kaya agad ko itong binuksan upang makapasok na sila doon, pagbukas ko ay bumungad sa magpamilya ang isang di kalakihang sofa at mga groceries na hindi pa naayos at hindi pa nabubuksan. Agad kung binigay ang susi kay Roland kaya agad nagsalita ang kanilang anak. "Papa, dito na po ba tayo titira?" tanong sa kanyang anak. Agad namang tumango si Roland sa tanong ng kanyang anak. "Kung ganoon, hindi na po tayo maiinitan, mauulanan at