เมื่อเห็นกู่ไคเทียน อู๋ซื่อเยว่ก็รู้สึกประหลาดใจและหวาดกลัวมาก ก่อนหน้านี้เธอรู้เพียงแค่บุคคลที่เป็นผู้นำทัพในครั้งนี้เป็นสมาชิกของตระกูลกู่แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นกู่ไคเทียน!เธอรู้จักคนๆ นี้เป็นอย่างดี เขาไม่เพียงแต่เป็นนายท่านคนที่สี่ของตระกูลกู่เท่านั้น แต่ยังเป็นผู้นำกลุ่มรุ่นน้องที่มีพรสวร

อู๋ซื่อเยว่ได้ฟังเข้า เธอก็สูญเสียความสุขุมไปทันทีเธอเคยได้ยินชื่อดาบวิญญาณโลหิตมาเป็นเวลานาน เหตุผลที่ตำหนักเซียนทรงพลังมากก็เพราะพวกเขามีจำนวนผู้แข็งแกร่งขั้นสูงพิเศษมากที่สุดในแผ่นดินชิงโจวเป็นเพราะพวกเขามีสิบอาวุธที่ยิ่งใหญ่อยู่ในมือ ในบรรดาอาวุธเหล่านี้ อาวุธอันดับหนึ่งยังถูกวางไว้ที่รัฐจงโจว

"ข้าไม่สนว่าดาบในมือเจ้าจะเป็นดาบซิวหลัวของจริงหรือไม่ เพราะยังไงซะดาบนี้ก็ไม่ใช่ของเจ้า ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าจะครอบครองมันได้""ข้าขอสั่งให้เจ้านำดาบมาให้ข้า"กู่ไคเทียนพูดด้วยความโกรธอีกครั้ง แต่ฉินเป่ยกลับมองเขาด้วยสีหน้าราวกับว่าเขากำลังมองคนโง่"ไอ้โง่ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?""เจ้าอยากได้ก

ด้วยคำพูดของฉินเป่ย ในที่สุดอู๋ซื่อเยว่ก็รู้สึกโล่งใจและรู้สึกมั่นใจขึ้นเธอกังวลมากว่าหากฉินเป่ยจากไป ตระกูลอู๋คงต้องจบสิ้นเพราะท้ายที่สุดแล้ว ระหว่างตระกูลอู๋และฉินเป่ยไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งต่อกัน และตระกูลอู๋ก็แทบจะไม่ได้ช่วยเหลือฉินเป่ยเลยจนกระทั่งบัดนี้กลับกัน ฉินเป่ยช่วยเหลือตระกูลอ

จอมยุทธ์จากสำนักและนิกายต่างๆ ไม่กล้าดำเนินการอย่างหุนหันพลันแล่นอีกต่อไป ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตระกูลอู๋โดยเฉพาะจอมยุทธ์รุ่นอาวุโสของตระกูลอู๋พวกนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่เสียเวลาถ่อมาถึงที่นี่พวกเขาไม่เคยคิดว่าพลังการต่อสู้ของจอมยุทธ์รุ่นอาวุโสของตระกูลอู๋จะน่ากลัวม