Nasa labas ako sa kwarto ni Eve. Tinawag ko siya para lumapit sa akin. Ayaw niyang lumabas ng kwarto dahil nagtatampo pa siya sa papa niya."Halika na Eve. Samahan mo sa garden si mama." Sinabi ko sa kanya."Mama!" Nagmamaktol na aniya dahil ayaw niyang sumama. Kumunot ang noo ko dahil magkukulong lang naman ulit siya sa kwarto magdamag at maglalaro ng mobile games. Hindi ito maganda sa kaniyang kalusugan."Tama na ‘yan. Tara na. Makinig ka kay mama." Sabi ko at pinilit siya. Hindi ko alam kung bakit pero isa-isang nagsialisan ng bahay ang mga tao to the point na ako na lang, ang anak ko at si Hiro ang naiwan. Kahit si Lianne at ang kaniyang anak ay wala dito.Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis.I chose not to mind it at pinilit ko nalang si Eve na sumama sa akin. Dahil ako na lang ang naiwan dito, ako na rin ang bahala sa mga gawain dito sa loob ng bahay.Pagdating namin sa garden, nakita ko ang mukha ng anak ko na nagulat habang nakatingin sa mga butterflies sa isang malak
Nakasakay si hiro at Cassandra sa isang truck habang binabaybay nila ang daan palayo sa ancestral house ng Acuesa. Nakatulog si Eve sa bisig ni Cassandra habang tahmik silang dalawa ni Hiro na nakaupo sa likuran ng truck. Hawak ni Hiro ang kamay ni Cassandra. Napatingin siya kay Hiro at nakita ang lungkot sa mga mata nito. Ngumiti si Hiro sa kaniya at hinalikan niya si Cassandra sa noo. “I’m sorry,” sabi ni Cassandra. Ngumiti si Hiro sa kaniya at umiling. “It’s not your fault. I keep in touch with Agui so I know everything.” “But, ang pagdating namin ang siyang dahilan kung bakit tayo umaalis ngayon.” Nakokonsensyang sabi ni Cassandra. Hinalikan siya ni Hiro sa mga labi kasabay ng pagtulo ng luha ni Cassandra. “Mamamatay na ako kung hindi ka pa dumating. Kayo ng anak ko,” sabi ni Hiro at pinunasan nito ang luha sa mga mata ni Cassandra. “But Hiro-“ “It’s fine, love. I trust my brothers. I dedicate my years for the family, this time, I choose you and our daughter.” Natigilan si C
"Saan ka galing Liro?" Dali-dali akong pumunta sa gilid niya para alalayan siya sa pagtanggal ng sapatos niya. "Pwede bang iwan mo muna ako?" Galit na sabi nito. Huminto ako saglit. Gusto kong sundin ang sinabi niya pero dahil kasal na kami, dapat ko siyang tulungan sa lahat ng bagay so iyon ang ginawa ko. "Bingi ka ba? I said leave me alone." Sigaw niya at napapitlag ako dahil sa lakas ng boses niya. "Please let me help you with this stuff Liro. Bakit ka ba galit na galit sa ‘kin? Wala naman akong ginawang masama," sabi ko na umaasahang tratuhin niya ‘ko ng tama. "Umalis ka na, Cassandra. I don't want you here. I don't love you. Kapatid mo ang gusto kong pakasalan." Sabi niya bago ako iniwan na nakatanga. Tumulo ang luha ko dahil sa sinabi niya. Parang punyal na direktang tumagos sa puso ko. Hinawakan ko ang tiyan ko at ngumiti ng mapait. "Baby, sana mahalin ka ng daddy mo. Okay lang na hindi niya ako mahalin basta't mahalin ka lang niya gaya ng pagmamahal ko sa ’yo." Pinunasan
"Kevs, you can come with us," aya ni Kristel kay Kevin na sumama sa amin. "Ayos lang Tel. Mag enjoy lang kayong dalawa. Mamaya ko na lang susunduin si Cassy pagkatapos." Sabi ni Kevin at hinalikan ako sa pisngi na normal na sa ’kin. "Please take care of Cassy, Tel," namula ako dahil sa sinabi niya. Ganyan na siya noon pa man at nagpapasalamat ako sa panginoon dahil binigyan niya ‘ko ng lalaking mabait at matulungin tulad niya. Sinuportahan niya ‘ko sa maraming bagay at tinutulungan sa mga problema ko. "No worry Kevs. Akong bahala kay Cassy." But lahat ng iyon ay hanggang doon lang talaga. Kevin nods at her and look at me. "Call me Cass if you need anything. Okay?" "Noted Kevs. Thank you," ngumiti siya at ginulo ang buhok ko gaya ng ginagawa niya bago siya umalis. "How sweet," sabi ni Kristel. "Don't jump into conclusion Tel. Mabait at sweet lang naman si Kevin. We're just friends and that's all." Sabi ko. "Okay, if you say so. Tayo na?" "Tara na," Pagdating namin sa condo n
Sa guest room ako natulog ng gabing iyon. Ayokong makita ang mukha niya dahil sa ginawa niya. Sobra na siya!It's been 2 days since that incident at hindi ako lumabas ng kwarto ko kung andun siya. I'll cook his breakfast and dinner then matutulog na ako after para makaiwas sa kaniya.Nagbabasa ako ng kwento sa loob ng kwarto nang magpakita si Liro. Hindi ako nag-abalang tingnan siya. Ipinagpatuloy ko ang pagbabasa ng libro na hindi pinapansin ang presensya niya."Bumalik ka na sa kwarto natin," sabi niya pero pinili kong hindi siya pinansin."I'm sorry but I mean it. Bawal kang makipagkita ulit sa lalaking yun." Sabi niya na ikinagalit ko."Umalis ka na. Nakaka-stress ka lang! Kung ayaw mo sa akin, maawa ka sa anak mo. Gusto kong maging okay siya kaya please umalis ka na!"Hindi niya pinakinggan ang sinabi ko. Sa halip ay mas lumapit siya sa akin. Tumingin ak
Kinaumagahan, wala si Liro. Alam ko na kung nasaan siya at naiintindihan ko siya. Ganun lang niya kamahal amg kapatid ko at ako ang hadlang sa love story nila. In the first place, ako dapat ang mag-sorry sa kanila. Pinaghiwalay ko sila.Hinawakan ko ang tummy ko gaya ng ginagawa ko tuwing malungkot ako. Gusto kong malaman ng baby ko na okay lang si mommy kahit anong mangyari.Bumaba ako at nagtimpla ng tsaa. Maghapon na lang siguro akong maglilinis ng bahay at mag-explore para hindi ako mainip. Nakaka-inip yung ako lang mag-isa dito sa loob ng bahay.'Ano ang lulutuin ko for my breakfast?'Binuksan ko ang ref para maghanap ng makakain. Mayroong jam and bread, bacon, itlog at karne ng baboy, manok at isda. I don’t have the appetite today but I need to eat for my baby of course."Baby anong gusto mong kainin?" Medyo natatawa ako dahil tinanong ko ang anak ko na halatang hindi
Bago sa’kin ang tratuhin akong parang reyna. Hindi ako sanay sa totoo lang. Katulad ng nangyari ngayon, Liro I mean yung lalaking kamukha ng asawa ang siyang nagpapakain sa’kin na para bang disabled ako."Love, try this," napatingin ako sa pagkain na nasa kutsara. It's mushed potato na niluto niya para sa’kin. It's weird on my part kasi everytime I look at him, ang asawa ko ang nakikita ko at alam naman nating lahat na hindi sweet si Liro.“Say ahh..” Ganito ba talaga siya? Ini-spoil niya ako. Ano ba talaga ang intensyon niya sa pagpapanggap bilang Liro?“Hindi mo kailangang gawin ‘to. Kaya kong kumain mag-isa." Sabi ko at kinuha ang kutsarang hawak niya at tinulungan ang sarili kong kumain.Napawi ang ngiti niya at naging seryoso. Tahimik siyang kumakain habang ako ay nasa tabi niya. Sa tingin ko ay hindi niya nagustuhan ang ginawa ko kanina. H
“They live happily ever after,” huling mga salitang sinabi niya bago isara ang libro. Tumingin siya sa akin at hinawakan ang buhok ko na para bang isa akong mamahaling bagay na iniingatan niya. Eto na naman siya, ang sweet na naman niya.“Ah- goodnight,” medyo kinabahan ako at gusto ko na lang matulog agad pero napasigaw ako nang hatakin niya ako palapit sa kaniya ng walang pasabi."What are you doing?" tanong niya. Malamig ang mga mata habang walang emosyon ang mukha.“I’m g-going to sleep... l-love,” nauutal kong sabi.“Oo pero bakit mo ako iniiwasan? Akala mo ba hindi ko napapansin yun?” Napabuntong hininga ako. Hinawakan niya ako ng mahigpit. Malamang mag-iiwan ito ng pasa bukas.“Masakit,” pagkasabi ko ng mga katagang iyon ay nanlaki ang mata niya. Sa wakas binitawan na niya ang kamay ko. Takot na takot ako sa kaniya ngayon sa totoo lang.“I’m sorry love