12.2: Her Selfish Bargain

Matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon ay kitang-kita niya ang lungkot at pakadismaya na bumalatay sa mukha ng kanyang tiya. At matagal itong hindi umimik na para bang kinakalma ang sarili. Dahil bigla siyang nakaramdam ng pakakonsensya ng makita ang reaksyon nito ay mabilis niyang sinabi ang napagpasyahan ng kanyang mga magulang.

"Ang sabi rin po ni nanay na ako na lang daw po ang sasama sa inyo para magtrabaho. Mas madali daw kung ako na lang ang aalis dahil hindi na po ako nag-aaral. At hindi rin daw nakakahiya kahit na makjtira ako sa inyo dahil isa lang daw ako."

"Gano'n ba? Ayaw talaga ng nanay mo?" Mahina ang tinig na paninigurado ng tiya niya.

"Opo. Kaya lang baka kausapin pa kayo ni nanay kasi ang sabi niya pakikiusapan daw niya kayo kung pwedeng doon na lang ako sa bahay ninyo mamasukan bilang katulong. At papayag lang sila na tumuloy ako kung papayag kayo sa gusto niya dahil natatakot daw sila na baka kung ano'ng mangyari sa akin kung sa ibang tao