Nang makita ko ang naaaliw na mukha nila Glea habang nakatingin sa akin ay pilit kong inayos ang aking sarili.
Napahinga ako ng maluwag nang unti-unti nang maglaho ang portal.
"T-That was amazing," wika ko na nakatingin kay Ivee.
"Right?" ani Glea habang inaayos ang baril na hawak niya.
Dahil sa hawak nilang mga armas ay doon bumalik ang diwa ko.
"Saan niyo yan kinuha? Sa mga hunters ba yan?" tanong ko sa kanila.
"Yes. Ito yung mga ginamit namin sa practice kanina," sagot nila.
"Bakit hindi niyo sinuli? Hindi niyo pa alam gamitin ang mga yan. Baka masaktan niyo lang ang inyong mga sarili," sermon ko.
"We are aware of that. Kaya nga nandito kami upang magpaturo," ani Jiro.
Huminga ako ng malalim. Hindi dapat ako magalit. Tapos na eh. Mas mabuti na rin ito nang mas madali ang pagtuturo ko.
Kinuha ko ang baril ni Glea at chineck ito. "Mabuti naman at hindi nila kayo nakita na nagkubli ng mga baril?" tanong ko.
Malalim ang iniisip ko habang tinatahak ko ang daan papuntang burol.Noong sinabi ko kay Dean ang totoong dahilan ng pagpunta ko sa burol ay hinalikan niya lang ako sa noo at tahimik na bumaba ng sasakyan. But even in the dark, I saw how his eyes shines in happiness.Guilt is eating me but this is the right thing to do. It's now or never.Paakyat na ang sasakyan ko sa burol nang may mapansin ako. Inayos ko ang aking upo at kinurap-kurap ko ang aking mga mata habang iginagala ang aking paningin sa paligid.Sa magkabilang parte ng daan ay merong nakalatag na mga maliliit na ilaw na kulay dilaw at puti. Sinundan ko ito ng tingin at napagtantong ang kahabaan ng ilaw ay umaabot sa itaas ng burol. Sobrang ganda at ang sarap pagmasdan.Mariin kong itinikom ang aking bibig habang diretso na tinatalunton ang daan. Bahagyang nanlamig ang pakiramdam ko sa kung ano man ang maaari kong madatnan sa itaas ng burol.Kung tama ang hinala ko, mukhang mahihira
Mabilis na lumipas ang mga araw at madami na ring mga pagbabago ang nangyari. Patuloy pa rin sa pagtatraining ang mga estudyante at halos bihasa na silang lahat.Simula rin ng gabing iyon ay hindi ko na muli pang nakita si Jacob ngunit alam kong nandito pa rin siya sa Magnuth. Nakausap ko si Sebastian kahapon at hindi ko napigilan na hindi siya tanungin kung kamusta na si Jacob. Ayon sa kanya ay malimit na lang itong magsalita at sa border at kwarto na lang daw ito laging naglalagi. Sinabihan ako ni Sebastian na huwag raw muna ako magpapakita sa kanya para hindi ito masyadong mahirapan.Sana nga ay maging maayos na rin siya. Gustuhin ko man siyang kamustahin pero hindi iyon maaari. Sasayangin ko lang ang ginawa naming sakripisyo ng gabing iyon."Asan nga pala si Liam? Hindi ko na siya nakikita ah," tanong ko kay Dean na nasa tabi ko na nagluluto.Pagkatapos kong putulin ang ugnayan namin ni Jacob ay halos araw-araw na nandito si Dean sa tinutuluyan ko. Na
Masama ang tingin na sinundan ko si Samantha habang paalis. Kung makapang-insulto ay akala mo naman kung sino. Ngayon na napapansin na niya ang pagiging malapit namin ni Dean ay unti-unti na niyang pinapakita ang kanyang kulay.Bago pa tuluyan na masira ang araw ko ay umalis na ako nang makapagpahinga na rin para mamayang gabi.Tinawagan ko si Koko at ayun sa kanya ay nakalabas na raw ng hospital ang aking ama at kasalukuyan itong nagpapagaling ngayon sa bahay. He was very upset when he saw the current state of the hacienda. Pinaghahanap niya raw si Samantha para kausapin pero hindi raw nila ito mahagilap. Ngayon ay si Tita Eliza na ang nag-aasikaso sa hacienda at sa aking ama habang si Koko ay sa bayan naman.I think I need to make time to visit him one of these days. Hindi naman ako magtatagal at papayagan naman ako siguro ni Dean.Naghanda na ako papuntang palasyo. Normal lang na damit ang sinuot ko dahil wala namang sinabi na dress code.Gamit
Natigil kami sa pag-uusap ni Leon nang biglang tumahimik ang aming paligid na puno ng ingay.Nakabalik na sila Liam mula sa pagsaklolo sa Alpha ng Parsua. Papasok sila ngayon sa palasyo at ang ilang mga Captains ay kasama nila. Inilibot ko pa ang aking paningin pero wala talaga si Jacob. Siguro ay umuwi na siya pagkatapos maligtas si Alpha Keith.Sana ay maayos lang siya.Lahat ng nandito ay nagsisuyukuan ng ulo bilang respeto kina Alpha Dean at Alpha Keith. Ito ang unang pagkakataon na nakita ko ang Alpha ng Parsua. Gaya ng sinabi ni Liam kanina ay matanda na ito. Halos puti na lahat ang mga buhok nito kasama na ang kanyang balbas at bigote. Pero kahit ganun ay matikas pa rin ito at maganda ang tindig ng katawan, gwapo pa rin ito sa kabila ng edad nito. And just like the other Alpha that I met, his aura is intimidating as well.Meron itong mga kaunting galos sa mga braso at kung hindi namin alam kung ano ang totoong nangyari ay iisipin ko na wala lang an
If heartache and jealousy could kill, I'm probably dead by now.Nakita na ako ni Dean pero hindi man lang niya ako hinabol. Hindi sa nagpapahabol ako, I just want him to explain so that I don't have to worry and stop this pain.Habang nasa daan ako pauwi ay lingon ako nang lingon sa likod ng sasakyan at umaasang susundan niya ako pero ni anino niya ay hindi ko man lang nakita.May tiwala ako kay Dean pero sa mga patuloy kong nasasaksihan ay unti-unti na itong nawawala.Kahit malalim na ang gabi ay naligo pa rin ako ng buhok. I doubt if I can sleep tonight.Lumublob ako sa bathtub at tulalang tumingin sa kisame. Madaming nangyari sa araw na ito. Dapat ay taob na ako pero kakatwang wala man lang akong maramdaman na pagod kahit kaunti.Hindi ko alam kung ilang oras ako na nakababad dahil sa dami ng mga iniisip ko.Nabaling ang tingin ko sa pintuan nang makarinig ako ng mga mahihinang kaluskos.Tinalasan ko ang pakiramdam ko habang
Bago pa ako makapaglabas pa ng mga mas masasakit na salita kay Dean ay tinalikuran ko na siya at pumasok sa loob ng banyo.Pabalibag ko itong isinara saka humugot malalalim na hininga. Tumapat ako sa salamin. May sugat ang gilid ng aking labi at nangingitim rin ang kaliwa kong pisngi. Ang dugo galing sa sugat sa kilay ko ay tumigas na.Naghilamos ako ng mukha upang mawala ang mga dumi doon.My wet hair is a mess. Halos lumuwa na rin ang dibdib ko dahil sa bahagyang pagluwang ng tuwalya na suot ko. Like who the hell would fight in a towel?Inayos ko lang ito tutal ay magpapalit na ako mamaya.Itinapat ko sa sink ang sugatan kong braso upang hugasan ito. Mariin kong kinagat ang aking labi nang makaramdam ako ng matinding hapdi.Curse her.Habang ginagawa ko iyon ay bumukas ang pintuan at pumasok si Dean ng banyo. Nagtama ang mga mata namin sa salamin ngunit iniiwas ko agad ang aking tingin.Pareho kaming walang imik at ang lagusl
"H-Hi..." bati ko kay Dean habang hindi makatingin sa kanya. Seriously? Ngayon pa talaga ako mahihiya pagkatapos ng ginawa namin kagabi? Nakita na niya ang lahat-lahat sa akin at hindi ko alam kung ano ang iniisip niya tungkol sa akin. "Hi," bati rin niya at isinara ang pintuan. Damnit. I thought he left. Iba na ang damit na suot niya mula kagabi. Nagniningning ang maputla niyang balat at nakakasilaw din ang kanyang kakisigan. Hanggang sa mga oras na ito ay hindi pa rin ako makapaniwala na pag-aari ko siya, na meron na talagang nangyari sa aming dalawa. Gusto kong magsisigaw sa kilig at hiya kaya tinakpan ko ang aking mukha gamit ang aking dalawang palad. I heard his incoming footsteps.Oh my god. My heart is beating hard and fast. Ganito ba ang epekto pagkatapos ng making love? Waahh! Nahihiya akong makita siya! May humawak sa mga kamay ko at unti-unti iyong tinanggal mula sa aking mukha. Nab
Bago pa nila ako mahuli na nakikinig sa pinag-uusapan nila ay mabilis na akong umalis sa tabi ng pintuan. Lumabas na ako ng palasyo at sa labas ko na lang napagpasyahan na hintayin si Dean. Habang hinihintay ko silang matapos ay nag-isip isip ako. Pupunta ba ako sa East District? At papayag naman kaya si Dean eh rinig na rinig ko kanina ang matindi niyang hindi pagsang-ayon. But we need more forces. Hindi lang isang Distrito ang sasalakay dito kundi dalawa na parehong malalakas ayon na rin sa mga naririnig ko sa kanila. Aminin ko man o hindi ay hindi sapat itong pagsasanay na ginagawa ng lahat. In the battle, skilled and knowledge is important and so the numbers of the soldiers too. Dehado kami dahil ang dalawang yun ay gipit kami na siyang meron ang mga kalaban namin. We need more allies and Dean knows that more than anything else. Hindi nagtagal ang paghihintay ko dahil wala pang limang minuto ay lumabas na sila. Kinawayan ko si Dean