THIRD PERSON POVNababagot na tinitigan ni Jei ang mga damit na hawak-hahak ni Monica. “Walang babagay sayo r'yan,” puna niya rito. Prangka talaga siya.Napasalubong ang kilay ng dalaga sa sinabi niya. Nung isang araw lang ay sinaktan siya ng lalaking ‘to. Ngayon naman ay nilalait ang mga damit niya.“Ano bang pakialam mo? Kahit magmukha akong clown, ako naman ang magsusuot,” pababog na binalik ni Monica sa malaking maleta niya ang mga damit niya. Isasarado na sana niya yun pero hinawakan ni Jei ang kamay niya.“Teka lang,” nanunuksong ngumiti si Jei. Asset pa naman yun ng binata. Kapag nginitian ka niya ay hihimatayin kang talaga.Pinipigil ni Monica ang sarili niyang kiligin. Alam niyang ang Ate Ara niya ang gusto nito kaya ayaw na niyang paasahin ang sarili niya. Baka makisuyo na naman ito na gawin siyang tulay.“Hindi kami close ni Ate Ara, ok? H'wag ka nang mag-aksaya ng oras dahil wala kang mapapala sa ‘kin,” pagmamaldita ng dalaga.Tatayo na sana si Monica pero hinawakan ni Je
THIRD PERSON POVNapakapit si Mr. Licaforte sa mesa dahil kamuntikan na siyang matumba nang biglang sumikip ang dibdib niya. His heart condition is getting worse every day. Hindi na rin siya sigurado kung hanggang kailan nalang tatagal ang buhay niya.“Are you alright, Sir? Ang sabi ng doktor sa inyo ay magpahinga na muna kayo. Lumalala na po kasi ang kalagayan ng puso niyo,” nag-aalalang sabi ng abogado niyang si Atty. Santivañez na inalalayan siyang makatayo nang maayos.Mabigat na huminga si Mr. Licaforte. “Don't think of this too much, Attorney. Nananakit lang minsan ang dibdib ko pero kaya ko pa naman. Yung pinabili ko sayong mga damit? Nand'yan na ba?” tanong niya sa abogado niya na ang tinutukoy ay ang mga pinabili niyang summer beach polo at T-shirt. Plano niya yung suotin sa bakasyon nila ng anak niyang si Samara sa Balesin. Makukulay ang mga ito na taliwas sa nakasanayan niyang kulay na itim o puti na madalas niyang suotin.Pormal ang mga polo shirt niya at long sleeves. Hin
SAMARA POV“Good morning, Manang,” pangiting bati ko nang madatnan ko si Manang Letty na gumagawa ng fruit cake sa kusina. Nakapantulog pa ako kasi alas kwarto pa lang ng umaga.“Oh, good morning, hija,” nakangiti ring tugon ni Manang Letty sa akin, “ang aga mo atang nagising?” dagdag niya.“Good mood kasi ako, eh,” kumikislap ang mga mata kong sabi habang nag-iinat. Kumuha ako ng muffin sa mesa at kinagat iyon. Mukhang bagong luto. Agad akong natigilan dahil sa sarap at lambot nun na lasang-lasa mo talaga ang flavor nitong ube at ang nakapaibabaw ritong keso. “The best ka talaga, Manang,” puri ko sa kanya. Humagikgik siya.Iginala ko ang paningin ko sa paligid habang patuloy na kumakain. Napansin ko agad ang mga katulong namin na nanonood ng K-Drama habang nagpupunas, nagpapagpag at nagliligpit ng mga gamit.Pinapanood nila ang sikat na K-Drama na ‘Flight Eleven.’ Hango ito sa trahedyang nangyari sa America noong September 11, 2001 na kilala rin bilang ‘9/11 Attacks.’It's an internat
SAMARA POVNakangiti akong nagmaneho papasok ng Northford University. Napatingin ako sa dalawang bento box na nakalagay sa car seat ko.Isang maliit na bento box yun para sa akin at isang malaking bento box para kina Marco at Lolly. Tinulungan akong gumawa ng Bibimbap ni Manang Letty kaya sigurado akong mas masarap yung gawa ko kaysa sa binigay ni Mandy. Napailing ako at natawa.‘Hay, I'm always winning talaga.’Matapos magpark ay bumaba ako ng kotse ko. Sabik na sabik kong dinala ang dalawang bento box habang naglalakad sa kahabaan ng kalsada ng Northford University. Pakanta-kanta pa ako habang ini-enjoy ang sariwang hangin na dulot ng nagtatayugang puno sa tabi ng daan. Natanaw ko si Marco na mag-isa at abala sa worksheets namin habang nakaupo sa mini-park. Agad na kumislap ang mga mata ko at lumapad ang ngiti sa labi ko. Kinikiliti na naman kasi yung puso ko.Lalapitan ko na sana siya nang mapansin ko ang dalawang lovers na nakasilong sa punong acacia. Sweet na sweet silang ting
SAMARA POVMatapos naming makapagpasa ni Marco ng worksheets kay Sir Faredes ay naisip naming dalawa na maglakad-lakad na muna sa garden ng Northford University.Kakabago palang nitong landian phase namin ay parang ayaw na naming maghiwalay. Magkahawak kamay pa nga kaming naglalakad.“Uy, ang ganda ng mga bulaklak, Marco, oh. Alam mo paborito ko ang carnation flowers,” masiglang pagbabahagi ko sa kanya.Nagtaka siya. “Bakit naman?”“Hmm,” napaisip ako. “Kasi it's symbolizes mother's love. Paborito siya ng mommy ko, eh.” Pumitas ako ng bulaklak na inamoy ko bago ako nagpatuloy sa paglalakad kasabay ni Marco. Bumaling ako sa kanya. “Alam mo ba? Carnation dapat ang pangalan ko, pero sabi ni daddy baka mapagkamalan daw akong condensed milk, kaya ayun, Samara nalang. Hango yun sa pangalan ng paborito niyang artista na si Ara Mina,” confident kong sabi sa kanya.“Ara Mina?” napakunot ang noo niya. “Diba, sexy star yun?” natatawa pero naiilang niyang sabi.Napailing ako.Kahit pala bulag siya
SAMARA POVNakita kong nagtatakbuhan na ang mga estudyante palabas ng Northford University. Nagtutumbahan na rin ang mga poste. “Ano bang meron kasi?” curious ko na talagang tanong.“Hayaan mo lang yan,” nanghihina nang sabi ni Marco dahil sa sobrang pagbayo niya.Medyo mahapdi na rin ang pagkababae ko kasi malaki nga, pero sige lang, push pa!Biglang tumigil si Marco at hingal na hingal na humiga nalang sa likuran ko. Naghahalo na ang pawis naming dalawa.“Hoy, Marco? Namatay ka na r'yan?” pangangamusta ko sa kanya pero ‘di siya umimik. Kinapa ko nalang ang phone ko na kanina pa pala may tumatawag.Pagka-check ko, si Candice pala.“Hello, girl?” sagot ko sa tawag niya sa ganoong posisyon pa rin namin ni Marco.‘Agshsjaksnksksks,’ sagot ni Candice sa kabilang linya.Napakunot ang noo ko. “Ano?” naguguluhang tanong ko sa kanya. Tiningnan ko ang phone ko kasi baka sira lang ang signal pero okay naman. “Candice?” muling sambit ko sa pangalan niya.‘Fsjahsjdksmsmkdskkks,’ pero ganun pa r
THIRD PERSON POVSuot ang isang magarang slit dress na yumayakap sa slim niyang katawan at mamahaling alahas. Tila ba isang dyamanteng kumikinang ang babaeng mataray at sopistikada na glamorosang naglalakad sa espaltadong kalsada na tinatahak ang mansyon ng pamilya Silvestre.Malapad ang suot niyang floppy hat kaya ‘di mo maaaninag agad ang mukha niya. Tanging ang labi niyang pulang-pula ang matatanaw mo kapag tinitigan mo siya nang malayuan. Nang makarating siya sa tapat ng mansyon ng pamilya Silvestre ay tumingala siya para pagmasdan ang pamamahay na kay tagal niyang iniwan. Sa eksenang iyon ay nalantad ang kaakit-akit niyang mukha.She's Gracelyn Silvestre, na kilala rin bilang ‘Miss Grace.’ Isa siyang bigating international supermodel na napangasawa ng batikang negosyante na si Rovelle Silvestre.May mga sabi-sabing pera lang ang habol niya sa asawa niya. Makailang beses nga siyang naissue ng pangangaliwa pero patuloy pa rin naman silang nakatali sa pagsasamahan nila ni Rovelle
THIRD PERSON POV“Aw!” Napahawak si Monica sa ulo niyang binato ng kinumpol na papel ni Jei. Agad niya itong tinaasan ng kilay. Tanging hagikgik lang ang iginanti ng binata.Ilang araw na rin siyang kinukulit ni Jei. Binibigyan siya nito ng kung ano-anong bagay gaya nalang ng laruang gagamba at sawa. Nung isang araw pa ay nilagyan nito ng malaking bato yung maleta niya. Minsan naman ay binibigyan siya nito ng mga korni na jokes na nakasulat sa tissue paper. May mga pagkakataon ding minimention siya nito sa mga nakakatakot na videos sa fàcebook tuwing hating-gabi.Nawiwili na talaga si Jei na pagtripan siya. Lagi siyang kinukulit ng binata simula nung araw na tinanggihan niya ang alok nitong makipag-date sa paborito nitong café. Mukhang wala na ngang balak si Jei na tantanan siya.Pinulot ni Jei ang kinumpol na papel sa sahig na binalewala lang ni Monica. Napakamot pa siya bago ito iniabot sa dalaga. “Basahin mo kasi,” parang nagtatampo niyang sabi.“Ha? Ayoko nga,” walang pakialam na