Nanatili ako sa loob ng covered court dahil inakala kong hindi papasok si Lyndon. Kaso, ano bang iniisip ko? Na restricted siya sa court? Lumayo na lang ako para hindi mahalata ng mga tao na magkakilala kaming dalawa. Kasi naman, tulad nang ginawa ni Ate Rosan sa akin, binigyan niya rin ng tubig si Lyndon at open arms na tinanggap. In-invite pa ni Ate na sumali sa activity.Kung hindi pa ako nakiusap na mag-stay kanina, malamang tumakbo na ako sa labas pagkakita ko pa lang sa kaniyang naglakad papasok sa court. Nakasuksok pa ang dalawang kamay sa bulsa ng pantalon at prenteng naglalakad na parang prinsepe!"Youth minister ako ng church namin," kuwento ni Ate Rosan. Tinuro niya ang mga dekorasyon sa paligid. "Magkakaroon kami ng outreach program sa kabataan dito sa Tawala. Alas-siyete sana magsisimula kaso hindi pa dumarating 'yong worship team."Tumango si Lyndon saka sumulyap sa akin. Mabilis akong umiwas ng tingin at nagkunwaring kumakain ng marshmallows. Inayos ko pa ang pagkakaupo
Matapos kong magpaalam kay Ate Rosan ay mabilis akong humakbang palabas. Hindi ko napansing nakasunod sa akin si Lyndon. Natigilan na lang ako nang may marinig akong yabag sa likuran at nang lumingon ako ay nakita ko siyang sumusunod sa akin. Kumunot ang noo ko. Hindi pa rin ba siya tapos sa ginagawa niya? Kaya tumakbo ako palayo pero humabol siya! Nag-igting ang bagang ko at naisip na huminto at hintayin siya sa isang eskinita. Humakulipkip ako. "Let's get it straight to the point. Ano bang pinupunto mo, Lyndon? I said I don't know what happened in that victimless crime, okay? Kahit na ilang beses mo akong tanungin, pareho lang ang sagot ko!"Huminto siya sa tapat ko. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nanatili siyang nakatitig sa akin nang walang emosyon sa mga mata. Maya-maya pa ay umikhim siya. "But all evidences are pointing at you, Rishell."Umirap ako, kumibot ang sulok ng mga labi. "Baka nga gawa-gawa lang 'yong putok ng baril na sinasabi ng dalawang tumestigo." Saka ko
Tahimik lang akong nagbabasa ng kuwento ni CLGF nang biglang may kumatok sa pinto ng hotel room. Mabilis kong binaba ang cellphone at pinagbuksan ang kumatok. Isang hotel crew. Ngumiti siya pagkakita sa akin. "Good morning, Maam! Room service!""Oh." Ngumiti ako pabalik at nagbaba ng tingin sa dala-dala niyang tray ng pagkain. "Salamat. Ilagay mo na lang diyan sa kama."Humakbang siya papasok at nilagay ang tray sa ibabaw ng maliit ng mesa na dala-dala niya rin kanina. Pagkatapos ay nagpaalam siya sa akin. Sinara ko ang pinto at nag-unat-unat. Ilang oras din akong nagbabasa sa phone at nangangawit na ang kamay ko. Lumapit ako sa entrada ng balkonahe at hinawi ang kurtina. Napapikit ako nang tumama ang sinag ng araw sa mata ko. Ngayon ko lang napansing tuluyan nang umakyat ang araw sa silangan. Hinayaan kong nakahawi ang kurtina sa balkonahe para pumasok sa loob ang sinag ng araw. Saka ako dumulog sa pagkain at prenteng nag-agahan. Ilang minuto pagkatapos kong kumain ay dumating ang
"5,990 pesos, Maam."Nagbaba ako ng tingin sa dress na tinutupi niya. "Masyadong mahal. Wala bang tawad? One thousand nalang sana, Miss?""Naku, Maam, bawal po ang tawad sa mall," sabi niya saka tiningnan ako mula ulo hanggang paa.Kumibot ang sulok ng mga labi ko. Nakaka-offend ang ginagawa niya pero wala naman akong rason para i-confront siya. Bawal naman talagang tumawad sa mall dahil naka-set na ang prices ng bilihin. Bumuntong-hinga ako. Ang totoo ay afford ko naman ang dress pero inalala kong hindi ko naman pera ang ipambibili ko sa dress. Galing 'yon kay Tiden na nagpahiram sa akin ng 20k. Binawi kasi ni Mama ang credit card ko dahil mataas masyado 'yong spending ko. Uminit ang dalawa kong pisngi nang mapansing pinagtitinginan ako ng ibang customer. Kaya walang choice kundi ibigay ang card sa saleslady. "Here," sabi ko. Ngiti niyang tinanggap ang card. Lihim naman akong umirap at kunot-noong tinanggap ang paper bag at card na inabot niya. "Until your next visit, Maam!" sabi
Kumakabog ang puso ko. Hindi ko mapigilan. Hindi ko rin alam kung anong pwedeng gawin para mawala ang nararamdaman ko para sa kaniya. Hindi. Hindi ko alam - o mas tamang sabihing wala akong balak pakawalan ang nararamdaman ko kay Levi.Siya 'yong una. Sa dinami-rami ng lalaking dumating sa buhay ko, siya lang 'yong tumatak. Hindi ko mapaliwanag kung bakit. Kung sana pwede ko siyang hilain sa tabi ko... kung pwede lang sana.Umatras ako at bahagya siyang tinulak. Nilayo niya ang mukha sa akin. "Rish?" Nagtatanong ang mga mata niya.Nag-iwas ako ng tingin at napabuga ng hangin. "A-Anong ginagawa mo, L-Levi?""Kissing you."Mabilis akong napatitig ulit sa mga mata niya. Hindi naman ako tanga. Alam kong hinahalikan niya ako. Umikhim ako. "I mean... Nicole. How about her?"Nangunot ang noo niya. "What about her?""She's... uhm..." Ano bang relasyon ng dalawa? Napahawak ako sa pisngi. "Your fling?" Ngumiwi ako. Naman. Ginawa k
Morning, they say, is a new hope and a new beginning. But not for me.Kanina pa ako gising. Tulala sa pader na nasa tapat ng kama habang nakasandal sa headboard. Siguro, no'ng hinatid ako ni Levi rito sa kuwarto kagabi, hindi na ako natulog. Umikot nang umikot ang paningin ko pero tanging pikit lang ang nagagawa ko, at babalik na naman sa tulalang pagtitig sa pader.Ayoko na.Sobrang bigat ng talukap ko pero hindi ko magawang matulog. Takot akong malimutan si Levi, takot akong isiping panaginip lang 'yong nangyari kagabi. Dahan-dahan kong tinaas ang daliri sa labi ko. Ramdam ko pa 'yong init ng halik niya habang nakatayo kami sa entrada ng pinto. Mainit. Basa."Levi," usal ko. Pinadausdos ko ang kamay mula sa balikat niya pababa sa dibdib at nanatili roon ang palad ko.Ilang beses na niyang hinagod ang likod ko, at may pagkakataon pang sinuksok niya sa gilid ang kamay - naghahanap ng entrada sa suot ko. Nilayo niya ang mukha at naghabol ng hininga. "Rishel...""Uhm..." Paulit-ulit ako
Parang nanaginip ako. Nakasama ko raw si Levi isang gabi sa ilalim ng mga kumikislap na stars sa langit. Tapos, hinalikan niya ako. 'Yon lang, hindi ko alam kung anong lasa ng halik niya. Parang ang distant kasi... hindi ko maramdaman kung totoo 'yon o hindi. Pero baka nga, panaginip lang talaga 'yon.Nagmulat ako. Humaplos ang hangin sa mukha ko. Napatingin ako sa labas ng bintana. Nasa kotse ako, at tirik ang araw. Sinasabi ko na, panaginip lang talaga ang pangyayaring 'yon.Nilingon ko ang driver's seat at ilang minuto akong natigilan. Nangunot ang noo ko. "Sino ka?""You're awake.""Sino ka. Saka..." Tumingin ulit ako sa labas ng bintana. "Saan mo 'ko dadalhin?""Seat back, Lat. We're driving home.""Home?" Mas lalong kumunot ang noo ko. "Anong home? Saka sino ka ba talaga?"Huminto ang kotse nang maging pula ang traffic light sa malayo. Bumaling sa akin ang lalaki. "Stop playing tricks, Larica. What happened to you? Earlier, you seem stressed and haven't sleep.""Huh?" Bumaling a
Hindi pa rin tumatawag si Tiden simula noong concert. Nagtataka na nga ako pero hindi ko na tinawagan dahil baka busy ang isang 'yon. Kunot-noo kong tinitigan ang phone pero nanatili 'yong tahimik.May kumatok na lang bigla kaya pinagbuksan ko. Nakita kong nakatayo ro'n si Husea. Ngumiti siya pagkakita sa akin. "May nagpapabigay, Miss."Inabot niya ang isang paper bag na agad ko namang tinanggap. Sinara ko ulit ang pinto at sinilip ang laman ng paper bag. Tumaas ang kilay ko nang may makita akong CD. Ano naman 'to?Humakbang ako tungo sa kama at binuksan ang paper bag, saka lumapit ako sa DVD player at sinalang 'yon at kinonekta ko sa Bluetooth speaker ang player.Napapitlag ako nang marinig ang latest music ng Vine. Ngumiti ako nang malapad pero napakunot naman ang noo nang may maalala. Mabilis kong inabot ang paper bag na pinaglagyan ng CD pero walang note kung saan galing. Ang sigurado ko lang ay iyon ang latest album ng Vine! Natawa ako at napailing. Si Tiden talaga! Aba, may reg