Share
Kabanata 24
Kaugnay na kabanata
For the Unloved Kabanata 25
Home for me has never been a place of safety, of calm, of solace and serenity... but I find that in his arms. Being with him is finally like feeling like I am home, and peace is in his presence."I love you so much, Ramona. I will marry you when the time comes..." He said sweetly. I can sense and feel the adoration and romance in his voice.His deep brown eyes, they are intensely bright, strangely like the calm before a storm. A warm embrace of light, his personality embodies the kind of purity that you can only discern with the right kind of person. "I love you so much too, Aquilino..." As he lays down behind me with his arm around my waist, our bodies curled up together, he brushes the side of my face with his fingertips, with the gentlest sensation of care, and I know this is love.How beautiful it is to be able to experience a love this pure, radiant, honest, true, and genuine. One of the most difficult realizations is the knowledge that some people search their entire lives for
For the Unloved Kabanata 26
"Anong nangyari saiyo, hija? Ano ang problema?" Nag-aalalang tanong nito. Hikbi lang ako ng hikbi. Pagkatapos ng mga nangyari, ngayon nalang din ako nakaapak sa simbahan. Habang pilit pinapakalma ang sistema, nahinto ang tingin ko sa Amang nakapako sa krus sa unahan. Akala ko tuluyan na akong kakalma, akala ko tatahan na ako sa pag-iyak ngunit hindi. Mas lalong napalakas ang pag-iyak ko habang ang mga mata ay nakatuon pa rin doon.Ayokong isipin iyon.Ayokong isiping totoo ang ganoon.Pero ito na ba ang karma ko?Ito na ba ang kabayarang kailangang maranasan ko dahil sa pagtalikod ko sa minsang pinangarap ko kasama ka, Ama?"P-patawad po..." patuloy sa pagkawala ang mga traydor na luha sa aking mga mata. Nasa unahan pa rin ang aking tingin habang iyak ng iyak. Panay ang pagpapatahan sa akin ni Father. "P-patawad... P-patawarin niyo po ako..." Sa wakas ay nabanggit ko rin kahit sobra ang pag-agos ng luha sa mga mata.Sometimes I really suck at all.I'm not a good Christian. I'm sinful
For the Unloved Kabanata 27
Sa paglipas ng mga araw, nandoon pa rin ang kakarampot na pag-asang babalik siya at dahil ko siya, kahit na umalis siya, tatanggapin ko pa rin siya. Kasi akala ko kaya ko yung lungkot, akala ko makakabalik lang ako kaagad sa dati dahil nakaya ko naman dati eh. Akala ko lang pala ang lahat ng iyon. "Maghapon ka nalang nakahilata diyan, Ramona!" Biglang bumukas ang pinto at bumungad si Sister Si na nakapamaywang. "Namimihasa ka na. Tumulong ka sa mga gawain! Pasalamat ka at kinupkop ka pa nila dito!" Dagdag pa nito.Masakit pa rin ito magsalita. Pero kahit na ganoon, parang normal nalang iyon sa akin. Pasok sa kabilang tenga tapos labas sa isa. Ganon lang. Nakakapagod na kasi. Sa sobrang pagod ko, wala na akong pakialam sa mga nangyayari sa paligid. Napagod na ako makiramdam. Napagod na talaga ako."Nakahanda na ang hapunan. Kumain ka doon! Hinihintay ka ng mga madre!" Bumalikwas ako ng higa at nagtalukbong ng kumot. Bago iyon, nakita ko pa ang pandidiri niya nang tignan ang kabuoan n
For the Unloved Kabanata 28
Hindi ko na alam ang gagawin ko.Pakiramdam ko, pinaparusahan na ako. Parang wala na talaga akong pagkakataong sumaya. Nasasanay nalang ako na palaging problema ang dumadating. Palagi nalang malungkot. Walang buhay ang mundo. "A-ano nang gagawin ko, Maria? Hindi pa ako handa! Hindi ko kakayanin!" I was starting to get panicked. Tears welled up in my eyes again. It's always like this. I always feel like this. I'm just crying all the time."Kaya mo bang kumitil ng buhay? Alam kong hindi, Ramona. Kaya kahit mahirap, kailangan mong ipagpatuloy 'yan. Alam kong alam mo ang pakiramdam na abandunahin, huwag mong itulad ang walang kamuwang-muwang na bata sa sitwasyon mo ngayon...""K-kakayanin ko ba? M-magiging mabuti pa akong ina? Natatakot ako, Maria!""Kakayanin mo, Ramona. Alam kong kakayanin mo..."Maria hugged me quickly. I cried even more when I felt her caressing my back. She is trying her best to calm me down but the opposite happened. My tears and emotions just got triggered. "S-si
For the Unloved Kabanata 29
"Seniorito Aquilino, uminom na po kayo ng gamot ninyo..." lumapit sa akin ang kasambahay, bitbit ang isang tray na naglalaman ng marami at iba't-ibang klase ng gamot. They told me that I had survived an accident.They told me I had been in the hospital for twenty-four months. I was comatosed within those months. Himala nalang daw na nagising ako. And here I am now, sitting on our balcony gazing at the green plants in the garden while thinking about what happened about me before the accident. The last thing I registered to remember was when we were caught doing a miracle in the library. That's all. But there seems to be something really missing. I try to remember. But it is so difficult. Sa tuwing pilit kong tinatandaan, umaatake ang sakit ng ulo ko. Ang sabi kasi nila sa akin nang dahil raw sa tinamo kong head and brain injury that is why it was so difficult for me to recall my past memories, past informations and events in my life. Kapag tinatanong ko naman sila, hindi nila ako si
For the Unloved Kabanata 30
I was driving on my way back home when my phone suddenly rang. Ngayon ko nalang ulit napansin ang telepono ko matapos ang ilang oras na pagiging abala sa aking kaibigan. Sunod-sunod pala ang tawag na rumehistro mula kay Mommy."Yes, Mom?" I turned my phone into loudspeaker para kahit na nagmamaneho ay makausap ko siya ng sabay. Kumunot ang noo ko nang hagulgol ni Lola ang naririnig ko sa kabilang linya. "What's happening, Mom?" I asked again. Hindi ako makapagfocus sa pagmamaneho. Nagsisimula na rin akong kabahan. Hindi maganda ang kutob ko rito. "I-Inatake sa puso ang Lolo Theodore mo! Dinala siya sa ospital pero binawian na rin ng buhay... Pauwi kami ng probinsya ngayon!"Bigla akong napapreno nang marinig iyon. Nanghina ako. Nanlumo. Parang may kung anong mabigat ang dumagan sa puso ko. Hindi ko alam kung kaya ko pang magdrive pauwi. Natulala ako sa harap habang hinihintay ang sunod na sasabihin ng nanay ko.Hagulgol pa rin ng hagulgol si Lola sa kabilang linya. "Kanina pa ako t
For the Unloved Kabanata 31
"Saan ba kami nagkulang sa pagpapalaki sa'yo, Ramona?!" napahilamos na sa kaniyang mukha si Sister Si. "Saan ba kami nagkamali, Ramona?! Bakit nagkaganito ka?!""H-hindi ko na rin po alam, Sister Si..." Humihikbi kong sabi. "S-sa akin po ang problema... Ako po ang may kasalanan ng lahat."Nanatili ako sa gilid. Napayuko bigla. Hindi ko kayang nakikita sa mga mata ng mga madre ang pangingilid ng luha. Lahat ng mga madre ay narito. Nakatingin sila sa ibang direksyon. Kita ang pagkakadismaya sa nangyari. Hindi na talaga matatago ang pagbubuntis ko. Lumalaki na ang tiyan ko, napapadalas na rin ang pagiging maselan ko sa pagkain at ang morning sickness ko. Ang lala. Hindi ko na magawang makontrol. Maduduwal nalang ako basta-basta sa kalagitnaan ng paghuhugas, nattrigger kapag may naaamoy akong hindi kaaya-aya. Kaya rin ako nabuko ng mga madre. "Nasaan na ngayon ang magaling na apo ni Father Theodore? Aba, Ramona! Hindi pwedeng ikaw lang ang umako ng responsibilidad na 'yan! Kailangang tu
For the Unloved Kabanata 32
"Kumusta na itong pogi kong apo?" Puno ng galak na sabi ni Father Theodore habang kinakarga ang kaniyang apo sa tuhod. Araw ng sabado. Araw ng kaniyang pagbisita. "Ang gwapo-gwapo! Mana sa tatay!" Masigla nitong sabi.Tumawa ang bata lalo. Umupo ako sa kaniyang harap. Para makita ang nakangiting mukha ng aking anak na tuwang-tuwa habang karga-karga ng kaniyang Lolo Theodore."Ano ang gusto ng apo ko na iyan? Ibibigay kaagad ng Lolo Theodore!" tumatawa-tawa pa rin ang bata na para bang kinikiliti. "Gusto ba ng apo ko ng bahay? Ng lupa?" humalakhak lalo ang aking anak.Boses palang ng pari ay tuwang-tuwa na siya. Sa kaniya lang ito tumatawa ng ganiyan. Kapag sa amin hindi naman, lalong-lalo na sa mga madre. Minsan, iniisip ko nga, siguro, sabik lang ang anak ko sa aruga at kalinga ng isang ama. "Aba! Gusto ng apo ko! Ano pa ang gusto ng poging si Akihiro?" tanong ulit ng pari.Sa murang edad, hinahanap na rin kaya nito ang presensya ng kaniyang ama? Ang masaklap nga lang, wala eh, wala
Pinakabagong kabanata
