Kabanata 26

"Anong nangyari saiyo, hija? Ano ang problema?" Nag-aalalang tanong nito.

Hikbi lang ako ng hikbi. Pagkatapos ng mga nangyari, ngayon nalang din ako nakaapak sa simbahan. Habang pilit pinapakalma ang sistema, nahinto ang tingin ko sa Amang nakapako sa krus sa unahan. Akala ko tuluyan na akong kakalma, akala ko tatahan na ako sa pag-iyak ngunit hindi. Mas lalong napalakas ang pag-iyak ko habang ang mga mata ay nakatuon pa rin doon.

Ayokong isipin iyon.

Ayokong isiping totoo ang ganoon.

Pero ito na ba ang karma ko?

Ito na ba ang kabayarang kailangang maranasan ko dahil sa pagtalikod ko sa minsang pinangarap ko kasama ka, Ama?

"P-patawad po..." patuloy sa pagkawala ang mga traydor na luha sa aking mga mata. Nasa unahan pa rin ang aking tingin habang iyak ng iyak. Panay ang pagpapatahan sa akin ni Father. "P-patawad... P-patawarin niyo po ako..." Sa wakas ay nabanggit ko rin kahit sobra ang pag-agos ng luha sa mga mata.

Sometimes I really suck at all.

I'm not a good Christian. I'm sinful