Kabanata 27

Sa paglipas ng mga araw, nandoon pa rin ang kakarampot na pag-asang babalik siya at dahil ko siya, kahit na umalis siya, tatanggapin ko pa rin siya.

Kasi akala ko kaya ko yung lungkot, akala ko makakabalik lang ako kaagad sa dati dahil nakaya ko naman dati eh. Akala ko lang pala ang lahat ng iyon.

"Maghapon ka nalang nakahilata diyan, Ramona!" Biglang bumukas ang pinto at bumungad si Sister Si na nakapamaywang. "Namimihasa ka na. Tumulong ka sa mga gawain! Pasalamat ka at kinupkop ka pa nila dito!" Dagdag pa nito.

Masakit pa rin ito magsalita. Pero kahit na ganoon, parang normal nalang iyon sa akin. Pasok sa kabilang tenga tapos labas sa isa. Ganon lang. Nakakapagod na kasi. Sa sobrang pagod ko, wala na akong pakialam sa mga nangyayari sa paligid. Napagod na ako makiramdam. Napagod na talaga ako.

"Nakahanda na ang hapunan. Kumain ka doon! Hinihintay ka ng mga madre!" Bumalikwas ako ng higa at nagtalukbong ng kumot. Bago iyon, nakita ko pa ang pandidiri niya nang tignan ang kabuoan n