Share
Kabanata 30
Kaugnay na kabanata
For the Unloved Kabanata 31
"Saan ba kami nagkulang sa pagpapalaki sa'yo, Ramona?!" napahilamos na sa kaniyang mukha si Sister Si. "Saan ba kami nagkamali, Ramona?! Bakit nagkaganito ka?!""H-hindi ko na rin po alam, Sister Si..." Humihikbi kong sabi. "S-sa akin po ang problema... Ako po ang may kasalanan ng lahat."Nanatili ako sa gilid. Napayuko bigla. Hindi ko kayang nakikita sa mga mata ng mga madre ang pangingilid ng luha. Lahat ng mga madre ay narito. Nakatingin sila sa ibang direksyon. Kita ang pagkakadismaya sa nangyari. Hindi na talaga matatago ang pagbubuntis ko. Lumalaki na ang tiyan ko, napapadalas na rin ang pagiging maselan ko sa pagkain at ang morning sickness ko. Ang lala. Hindi ko na magawang makontrol. Maduduwal nalang ako basta-basta sa kalagitnaan ng paghuhugas, nattrigger kapag may naaamoy akong hindi kaaya-aya. Kaya rin ako nabuko ng mga madre. "Nasaan na ngayon ang magaling na apo ni Father Theodore? Aba, Ramona! Hindi pwedeng ikaw lang ang umako ng responsibilidad na 'yan! Kailangang tu
For the Unloved Kabanata 32
"Kumusta na itong pogi kong apo?" Puno ng galak na sabi ni Father Theodore habang kinakarga ang kaniyang apo sa tuhod. Araw ng sabado. Araw ng kaniyang pagbisita. "Ang gwapo-gwapo! Mana sa tatay!" Masigla nitong sabi.Tumawa ang bata lalo. Umupo ako sa kaniyang harap. Para makita ang nakangiting mukha ng aking anak na tuwang-tuwa habang karga-karga ng kaniyang Lolo Theodore."Ano ang gusto ng apo ko na iyan? Ibibigay kaagad ng Lolo Theodore!" tumatawa-tawa pa rin ang bata na para bang kinikiliti. "Gusto ba ng apo ko ng bahay? Ng lupa?" humalakhak lalo ang aking anak.Boses palang ng pari ay tuwang-tuwa na siya. Sa kaniya lang ito tumatawa ng ganiyan. Kapag sa amin hindi naman, lalong-lalo na sa mga madre. Minsan, iniisip ko nga, siguro, sabik lang ang anak ko sa aruga at kalinga ng isang ama. "Aba! Gusto ng apo ko! Ano pa ang gusto ng poging si Akihiro?" tanong ulit ng pari.Sa murang edad, hinahanap na rin kaya nito ang presensya ng kaniyang ama? Ang masaklap nga lang, wala eh, wala
For the Unloved Kabanata 33
Motherhood is messy and staggeringly beautiful. It is overflowing with great joy, laughter, tenderness, and immeasurable responsibility. As mothers, we strive to make our families the heart of our day-to-day lives, and we redefine what it means to be tired, to be busy, to multitask with grace and patience. We love with our whole hearts and do everything in our power to give and give selflessly.Through it all, my daughters are the core of my universe. I want them to always see me as I am: a woman, a wife, a writer, a daughter, a friend, a hopeless romantic; a Mama. We are, as parents, massively skilled jugglers, and it is not always easy to strike a balance. "Mama, is Father Theodore at the church?" He asked out of blue. Hindi ko alam kung paano ibabalita sa anak kong wala na ang Lolo Theodore niya. Hanggang ngayon ay naglulungkot pa rin ako sa nangyari rito. Lalong-lalo na siguro ang anak kong mas malapit pa sa kaniya. Kagabi pa niya panay banggit ito. Paulit-ulit niyang sinasabi s
For the Unloved Kabanata 34
"I'm really sorry for what we did... for what happened, Miss." ulit nitong sabi. Totoo nga ang sinabi niyang hindi niya tatakasan ang nagawang kasalanan. Mabuti naman. Kanina pa siya pabalik-balik rito sa silid ni Akihiro para kamustahin ang kaniyang kondisyon at asikasuhin ang mga bills dito sa ospital.Kanina pa siya sa silid ni Akihiro. May benda sa ulo ang anak ko dahil namaga ang noo nito nang tumilamsik nang mabundol. Hinihintay pa rin namin hanggang ngayon ang resulta sa mga tests ng anak ko. Wala na sa isip ko ang pangsisisi sa kung sino ba ang dahilan kung bakit nangyari iyon kanina. Ang importante ay gumaling si Akihiro, maging negatibo ang resulta ng mga tests na isinagawa para naman makalabas na kami kaagad dito.Tumawag ako sa mga madre tungkol sa nangyari. Mas lalong namroblema at nastress ang mga ito nang marinig ang balita. Hindi pa naman sila nakakarecover sa biglaang pagkamatay ni Father Theodore tapos dadagdagan pa ng ganito. Bibista daw sila ngayong gabi. May misa
For the Unloved Kabanata 35
"Ms. Ramona? Why are you here alone?" Biglang sumulpot sa aking gilid ang kapatid ni Aquilino na si Lazarus. Napapitlag ako sa gulat. Masyado akong nagpokus sa pagdadasal. Nabigla ako ng sobra sa pagdating nito. "Sino ang nagbabantay sa anak mo?" dagdag na tanong pa nito."Ah! Ang kaibigan kong madre. Kasama ko sa pagbabantay sa anak ko ngayon."Hindi ko talaga inasahan na mangyayari itong ganito. Na darating pala ang panahon na makikilala ko rin ang kapatid niya. Ang madalas niyang pagselosan dahil mahal na mahal ng magulang. Magkasalungat man sila ng ugali, halatang magkapatid ang dalawa dahil sa sobrang pagkakapareho ng kanilang mukha. Ang hugis lang ng mukha at awrahan sila nagkakaiba. Siguro nga ay nangyayari talaga ang lahat ng mayroong rason. Kung ano man ang rason na ito, hindi ko alam sa ngayon, alam kong mauunawaan ko ring pagdating ng panahon. Maaaring may matutunan ako dahil rito o kaya naman ay ipagpapasalamat ko dahil nangyari. Alin man doon, tatanggapin ko nalang at s
For the Unloved Kabanata 36
"Anong balita kay Aquilino?" mabilis ang lakad ko papalapit sa kapatid ni Aquilino na si Lazarus nang lumabas ito ng silid. Nanatili ako sa labas. Doon pa rin sa hilera ng mga upuan kung saan huli kaming nag-usap. Isang oras na siguro ang nakakalipas. "Anong nangyari? Bakit ganun ang nangyari kay Kuya Aquilino?" Balik na tanong ni Lazarus sa akin. "The doctor said that his illness was triggered again because he tried to recall the past. What did you talk about?"Hindi ako makasagot. Kinabahan ako sa nangyari. Baka mas makasama sa kaniya ang pag-amin ko. Baka ako pa ang masisi kung lumala man ang kundisyon nito. Nakalimutan kong pwedeng makasama sa kaniya ang pilit na pag-alala ng nakaraan. "The doctor added that he may forget the past forever if he tries to remember it. Little by little, let's just let him remember. Hindi iyong pinupwersa natin siya..." dagdag pa nito. Parang nangliit ako sa pwesto ko. Pakiramdam ko ay sinisisi ako ng kapatid niya sa nangyari. Ayaw ko mang isipin,
For the Unloved Kabanata 37
Matapos magpasalamat kay Lazarus ay nauna na akong lumabas sa kotse habang bitbit sa kaliwang kamay ang bag na naglalaman ng mga damit ni Akihiro. Dire-diretso ang mga mata ko sa paglalakad. Nang makapasok ng gate at bubuksan pa sana ito nang husto ay nabigla ako nang nakaabang sa amin ang mga madre. Nanlaki ang mga mata ko. Kumpleto sila rito ngayon. May mga hawak itong lobo at malaking banner na nakalagay ay 'Welcome home, Akihiro!' Napaatras ako. Tuwang-tuwa sila pero ako hindi ko alam kung bakit parang umatras ang sistema ko. Kinakabahan. Kasama ko si Aquilino!"Nasaan ang apo namin? Andyan na ba? Bakit nauna ka?" Sabik na tanong ni Sister Si. Napakagat ako ng labi. Napapaatras nang napapa-atras. Maya- maya pa ay bumukas ulit ang pinto ng gate. Nilingon ko kaagad iyon. Si Aquilino ay karga-karga ulit si Akihiro. Nagningning ang mga mata ng anak ko nang makita ang mga madre. Napalakpak pa ito. "Welcome ba—" Imbes na sisigaw ay nabitin sa ere ang sasabihin sana ng mga ito. Nang m
For the Unloved Kabanata 38
Tinginan kaaagad ng mga taong nagtataka ang mukha ang sumalubong sa amin nang makarating kami sa bukana palang ng pinto ng pinagburulan. Bakas sa mukha nito ang pagkagulat. Nakita ko pa kung paano sila magbulungan. Hindi ko iyon pinansin. Palagi namang ganyan. Nasanay nalang ako. Palagi namang may sinasabi ang tao. Gumawa ka na ng mabuti o masama, palagi silang may masasabi at masasabi. Kinakabahan ako sa totoo lang. Hindi dahil sa mga taong usisero at usisera kung hindi dahil sa kung ano ang magiging reaksyon ng mga magulang nito. Wala pang resulta ang DNA result. Kahit alam na alam kong positibo ang kalalabasan noon, nagrequest ako sa kaniyang gawin iyon para wala silang masabi. Para hindi nila kami pagdudahan at pagbintangan na pera lang ang habol namin sa anak nila. Kung magdududa man sila sa anak ko, kung hindi man nila tatanggapin, hindi ko kakayanin. Ayaw kong nakikitang nasasaktan ang anak ko. Ngayon pa talagang maganda na ang buhay nito. Hindi na siya gaanong nalulungkot
Pinakabagong kabanata
