In Arms Of The CEO

Kahit kailan man lang ba ay 'di niyo naitanong sa sarili niyo kung bakit sobrang napaka-unfair ng mundo? Bakit sobrang napaka-unfair ng mga tao? Hindi niyo ba kailan man naisip na sana pantay na lang ang lahat? Walang nasa itaas at walang nasa ibaba?   Ako kasi, araw-araw kong iniisip 'yan. Araw-araw napapa-isip ako kung bakit may mga taong sinuwerte sa buhay at may mga taong pinagkaitan sa lahat ng bagay. Pero kahit ganito ang buhay ko, ang buhay namin, ay lubos pa rin akong nagpapasalamat na sa kabila ng lahat ay binigyan pa rin kami ng isang masayang buhay na kailanman ay 'di matutumbasan ng kahit anong yaman.   I understand that money's really one of the most important in everything. Pero minsan ang pera rin naman ang nagiging dahilan kung bakit nasisira ang mga tao. Nasisilaw sa kayamanang dala nito without knowing na nakakasira ito.   I hate it everytime my parents fight just because we lack on having money to prov

I feel so happy. Para akong nakalutang sa sobrang saya ang nararamdaman. This feels like I won in lottery and it cost millions.   "Talaga ba bakla? Oh my gosh! I knew it!" Humagikhik siya at nagtatalon sa tuwa. Natawa rin ako at sumabay sa kanya sa sobrang saya.  "Mabuti naman at natanggap ka Shantal," sabi ni Kuya Mando.  "Kaya nga, maraming salamat sa inyo. Sa tulong niyo." Kinuha ko na ang supot at inilagay sa kamay ko.  "Girl uuwi ka na ba?"  Tumango ako. "Oo, kailangan ko nang umuwi. Magluluto pa ako ng pananghalian namin at nag hihintay na ang mga kapatid ko sa bahay,"  Ngumiti si Carla at hinawakan ako sa kamay. "Friends na tayo ha? See you tomorrow bakla!"  Nagpasalamat ulit ako sa kanila bago naglakad papauwi sa bahay. Kung hindi ako n

I was lonely for a long time but I'm not alone. Growing up in a family full of love but not full of money was in  between; between being happy and sad. Happy because despites of shortcomings, not having enough money to provide every needs, we're still happy in everything. Sad because money was one of the reason why my parents always fight.   Aminin man natin o hindi, minsan ang pera talaga ang nagpapasaya sa mga tao. Hindi man matutumbasan ng kahit anong yaman ang kasiyahan pero ang yaman ang isa sa dahilan kung bakit ang iba ay masaya. Kaya nga ang ibang tao ay nakakagawa na ng mga bagay na masasama dahil lamang sa pera.   Pero ako kahit gaano kasilaw ang pera ay hinding-hindi ako magpapalamon. Money can one of the happiness but it can break us too.   Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa sarili sa salamin. Sinuklay ko ang aking buhok na hanggang bewang at maitim. Makinis din ang aking buhok. The reason kung b

Minsan sa buhay kailangan talaga natin tanggapin ang mga bagay na wala na at kailangan nating kumilos patungo sa ibang bagay. It's hard to accept the fact that our love ones already left us but that's life. People will always come and go.  Nagsimula akong maglinis sa likod bahay naming mga puno ng mangga kasi marami ng dahong nahuhulog. It's Sunday today and it's my day off. Kakatapos lang namin magsimba ng mga kapatid ko at ngayon ay naisipan kong mag linis since wala naman akong ibang magawa. I want to divert my attention para makalimutan ko ang nangyari nung nakaraang araw. Napapikit ako at napabuntong hininga. Pilit kinakalimutan pero talagang nakatatak na sa utak ko 'yong nangyari kahit anong pilit kong kalimutan. It's hard to forget the things that keeps on repeating in our mind.  "Ate may problema ka ba? Kanina pa kita napapansing tulala," tanong niya at tumabi ng upo sa 'kin. May upuan kasi kami malapit

Siguro ganito lang talaga ang buhay 'no? We can't really avoid getting hurt because of the things we don't know. Minsan nasasaktan tayo sa mga bagay na hindi naman natin alam ang dahilan kung bakit tayo nasasaktan.  Bumangon ako mula sa pagkakahiga at tinitigan ang mga kapatid kong mahimbing na natutulog. I look up at our wall clock to see what time is it and found out it's still five thirty early in the morning. Lumapit ako sa tukador namin para abutin 'yong tali ko sa buhok. After I tie my hair ay lumabas na ako sa kwarto para kumilos na. Hindi kalakihan at hindi rin kaliitan ang bahay namin. Nasa katamtaman lang, magkaiba ang sala at kusina, may divider na naghahati sa sala namin at kusina. Iisa lang ang kwarto pero may dalawang kama. Iisa lang din ang cr at nakalagay 'to malapit sa kusina namin. Kompleto naman ang kagamitan namin sa bahay. May mga tools and utensils kami sa kusina. May upuan sa sala. Mayro'n din kaming mga electrica