Chapter 37

DAVID

Wala akong masyadong sinabi kay Celine nang papaalis na siya kanina sa mansion. Wala naman akong masabing iba, eh, kaya hindi na lang ako nagsabi pa ng kung anu-ano. Baka may masabi pa ako n'yan sa kanya at pagsisihan ko pa na nasabi ko 'yon. Ayaw ko naman na ganoon na may pagsisihan ako.

Hindi ko na siya tinanaw pa nang paalis na ang taxi na nasakyan niya. Umakyat kaagad ako sa hagdan ng mansion at tumungo sa kuwarto ko. Pagkapasok ko pa lang sa kuwarto ko ay nakaramdam na kaagad ako ng lungkot. Naisip ko na wala na nga si daddy. Wala na rin si Celine na kahit ilang araw lang dito sa mansion ay pakiramdam ko ay ang tagal na namin nakasama. Pakialaman ko ay ang dami na ngang nawala dito sa mansion at para bang gusto ko na rin umalis dito dahil maalala ko lang ang mga taong nakasama ko lalo na ang mga magulang ko.

Ang lungkot-lungkot na sa totoo lang lalo na ngayon na umalis na si Celine. There's part of me in my head na nagsasabi na hindi ko dapat siya pinaalis pa dito sa mans