KABANATA 48

Alexena

Inayos ko ang pagkakatapat ng telepono sa tenga ko. "Maayos na ako. Huwag ka nang masyadong mag-alala sa akin. I'm really fine."

Narinig ko ang pagpalatak ng pinsan ko dahil sa sagot ko, na alam kong hindi naniniwala sa sinabi ko.

"Puwede naman kasing ipagpaliban mo muna ang pagpasok, ba't ba atat kang bumalik sa trabaho? Saka siguradong ayos lang naman kay Hero na mag-leave ka muna dahil alam naman no'n ang nangyari," dada nito mula sa kabilang linya.

Totoo naman iyon, pero kahit na kasi magkaibigan pa kami at malapit sa isa't isa ay boss ko pa rin ito, nahihiya na talaga ako rito at kay Mathos dahil ilang araw na rin ang lumipas pero hindi pa rin ako bumabalik sa trabaho.

Kinagat ko ang labi ko habang nakatingin sa nakapatay pang computer ko. "Nahihiya na ako. Tambak na 'yong trabaho ko na alam kong si Mathos ang sumasalo. Unfair 'yon sa tao," katwiran ko.

Narinig ko ang pagpalatak nito. "Nahihiya ba talaga? Baka naman hindi lang iyon? 'Langya ka, itinaon mo talaga na natutu