SUMILIP si Nadja sa salamin ng ICU. Hindi niya mawari kumbakit siya masayang makita ang mukha ng lalaki. She really took the pleasure to look at him closely. Napapangiti siya sa kaloob-looban niya kahit hindi niya alam kung anong klase ng tao ang lalaki ito. Namamaga ang mukha ng lalaki at nangingitim pa ang dalawang mata nito. Putok ang kanyang labi at kitang-kita na pinahirapan siya kung sinuman ang gumawa nito sa kanya. Clean cut pa ang kanyang buhok and his body seemed well-built. Maganda ang kanyang daliri bagama't sugatan ng mga pagkakataong iyon. May mga hiwa ng kutsilyo ang magkabila niyang braso. “He has six broken ribs.” “Is he going to undergo surgery for that?” “Not necessarily. Our body has its own way to heal. You are his savior. Mahal na mahal mo siguro ang lalaking ito. He must be lucky to find you.” Hindi alam ni Nadja kung matutuwa sa compliment na iyon ng doktor. Maging ang mga batang kasambahay na sina Nessa at Cogie ay nagtiyaga rin sa pagbabantay sa pasyen
TULUYANG napahagulgol si Sharon sa tabi ng asawa. Sumubsob siya sa tabi ng kutson. Kung nalulungkot siya sa sinapit ng asawa, mas lalong hindi siya mapalagay hangga’t hindi pa nalalaman kung nasaan ang anak. “Iho, you know I have a friend. A very close friend of mine.” “May BFF ka pala, Mama?” “Anong akala mo sa akin? Kahit kailan talaga!” Kiniliti niya ang anak sa tagiliran. “Halika, lumapit ka sa akin. I hope, you would find her daughter through this.” “Mama, ano ba namang kalokohan iyan? Isipin na lang ninyo ang kalagayan ko. May magmamahal ba sa akin kapag nalaman na Mafia ang tatay ko?” “Wala siguro pero maiintindihan niya ang sitwasyon mo.” “Sus, may babae pa bang ganoon?” “Hindi ko na kasi alam kung nasaan na si Pia. Hindi ko alam kung nag-asawa na ba ang anak niya?” “Mama, ano ba ito?” “Initials daw 'yan ng pangalan ng anak niya. Jaja ang palayaw niya.” “Hay naku, Mama. Naghahanap na nga lang nag mapapangasawa, pahihirapan pa ninyo akong hanapin kung sino si Jaja?”
MAGING ANG SCHEDULE ng check-up at pagdalaw ng doktor ay na-memorized kaagad ni Nadja. Istrikto rin ito sa pagpapainom ng gamot pati na pagpapakain sa kanya. Kung pandilatan siya ng mata ni Inigo at lalo rin niya itong pinandilatan ng mata. Madalas ay tumanggi ito sa hospital food ngunit wala siyang magawa kapag si Nadja na ang lumapit at kumuha ng kutsara. “Bakit ba kailangang pahirapan mo pa kami ng pagpapakain sa iyo, Senyorito? Is that how you are raised?” “Wala ba akong kamay? Kaya ko namang kumain mag-isa.” “Kumusta na ang asawa mo?” Nadatnan sila ng doktor na may konting tensyon. “Okay lang po, Sir. Naku, Sir. Kung mag-aasawa po ako, hindi ako pipili ng kasing -sungit niya.” “Be patient with him. Ganyan talaga ang mga pasyente lalo na sa kanilang kalagayan.” Tahimik na kumain ang binata at saka nagpahinga. Lalong nasubukan ang pasensiya ni Nadja ng magpatigas ang lalaki na magpa-therapy. “Inigo, your therapists are here.” Nakatayo lang ang dalawang physical therapists. S
SA OSPITAL na nakatulog si Nadja. Hindi na siya nakauwi sa sobrang pag-aaalala. Mahimbing siyang nakatulog kahit nakasubsob sa kutson ng hospital bed. Hindi siya maistorbo ni Nessa dahil sinenyasan din siya ni Victor. Tinanghali na ng gising ang babae. Napabalikwas ito sa pagkakatulog. Cellphone kaagad ang tiningnan kung anong oras na. “OMG! My goodness! Bakit hindi mo ako ginising, Nessa?” Napatutop siya ng bibig at nagsalita ng walang boses. Inis na inis siya at gusto niyang sabunutan ang kasambahay. Marami nang miss call siyang natanggap. Itinali niyang mabuti ang kanyang red satin robe at wala siyang pakialam na lumabas ng kuwartong iyon kahit naka-bedroom slipper lang din pala siya. Halos iumpog ni Nadja ang ulo sa manibela. Mabilis siyang nakauwi sa bahay. Nagmamadali itong nag-shower at nagbihis. May schedule ng araw na iyon si Rosanna sa Channel 5-TV. “Hey, DJ Ana. Anong oras na? Daig mo pa ang talent, may attitude ka kaagad? Hoy, ghost singer ka lang ha!” Dumiretso kaagad
NAPAKUNOT ang noo ni Nadja. Hindi siya kaagad makapagsalita. Mahuhuli siyang nagsisinungaling kapag biglang gumaralgal ang boses niya. Binago niya ang usapan. “Yes Nessa? May kailangan ka?” Umiling ito at walang sabi-sabing umalis. “Nadja…” “Uhm, bakit?” Umiwas ito ng tingin. “Why?" Muli nitong tanong. Hinawi ni Victor ang buhok ng babae. Bahagya itong napaiwas ng isuksok nito ang kanyang mga daliri sa buhok ng babae. Hindi kasi nito nakasanayang makitang inilulugay ng babae ang kanyang mahabang buhok. Sa madalas na pagkakapusod eh mas naging kaakit-akit ang babae dahil sa alunan niyang buhok. Amuy na amoy niya ang bango ng shampoo nito. “Pasensiya na. I didn’t mean to ask.” Dinig niya ang bunting-hininga ng babae. “Why don’t you sleep early?” Kinumutan niya ang lalaki at umupo siya sa stool. Nag-hum siya ng kanta. “You loved to sing like your children, do you?” “Yeah! Siguro?” “Siguradong magaling kang kumanta.” “I won’t deny it.” “I often see you and your twins, how about
Simple lang ang bahay ni Nadja. Cute ang kanyang maliit na bakuran. Halatang – halata ang kanyang pagiging deboto ni Mama Mary. Mayroon siyang grotto tulad ng makikita sa mansion ng mga Peralta. May pagka-minimalistic ang iba niyang gamit. Spacious sa loob ng kanyang kabahayan. Maganda ang kanyang kusina at dining area. Lahat ay mabilis na nasuyod ni Victor at masasabi niyang napaka-ideal ng buong lugar para sa kanilang mag-anak. “Tito Inigo, we have a pool. Do you know how to swim?” “Yeah, I know.” Ngunit malaking problema ang kanyang mga paa. “Mackie, stop asking Tito Inigo to join you for swimming.” “Yes, Mom.” Malungkot na yumuko ang bata. “Why don’t you…” Hindi masabi ni Holly ang gusto niyang sabihin. “Mommy, what does Tito Inigo need to do so that he can walk again?” “Ah, he needs therapy.” “What will they do?” “There will be a lot of practice for him to walk again.” “Wow, just like a baby?” “Just like a baby.” Hindi pala nagustuhan ni Inigo ang kanyang mga narinig.
Pagod na si Nadja para makipagdiskusyon. Ayaw niya ng debate. Hindi niya pinapatulan noon si Abby. Siya ang madalas tumalikod at magkulong sa kanyang kuwarto. Hindi siya confrontational na tao. Walang imikang kumain ang dalawa sa loob ng kuwarto ni Inigo. Inalalayan niya ito. Pinainom ng gamot pagkatapos kumain. Nakaupo si Inigo sa kanyang kama at hindi pa umalis si Nadja. Nakaupo ito sa single sofa chair habang hawak ang kanyang cellphone. Pinaalalahanan na siya ng doktor na mag-a-undergo ng denial process ang lalaki. Hindi niya ipapakita at hindi nito aaminin na kailangan niya ng therapy. “I see that your husband has a strong personality.” “Excuse, Doc. Hindi ko po siya asawa.” Iba naman ang sinabi ni Inigo sa doktor. Sugar mommy daw niya si Nadja kaya lahat ay gastos nito. “Anong plano mo? Gusto mo bang habambuhay ay naka-wheel chair na lang? Gusto mo bang makapag-asawa at magkaroon ng mga anak balang-araw?” “Huwag mo akong gawing inutil na parang hindi ko kaya ang sarili ko.
Pinili niya ang kulay puti kapareho ng kanyang cellphone ngunit pagdating sa bahay ay nagdalawang – isip siya kung ibibigay ba niya ito kaagad. Napapadalas ang pagkakamali ni Nadja simula ng dumating sa bahay si Inigo. Madalas siya uminom at iyon ang napansin ni Nessa. “Ma’am, bawal po ang alak sa inyo. Bakit po kayo umiinom?” “Got a big problem.” “Namumrublema po ba kayo kay Sir Inigo?” “Hindi ko alam kung kailan niya gustong magpa-therapy? Paano siya makakauwi sa pamilya niya? Kung ayaw pa rin niya, I’ll ask him to contact his family. Ipapasundo ko na siya sa asawa niya.” “Ma’am…” “Bakit?” Napailing ang babae at pinigilan ang sariling tanungin ito. Dalawang beses niyang nahuling pumasok ang amo sa loob ng kuwarto ng kanilang pasyente at muntik niya itong makasalubong ng madaling araw ng lumabas ito sa kuwarto ng lalaki. “Ano sa palagay mo?”tanong niya sa kapatid na lalaki. “May milagro bang nangyayari sa kanilang dalawa?” “Alam mo, huwag na lang natin siyang pakialaman. Amo