Kabanata 27

Halos umakyat sa lalamunan ni Josiah ang kanyang puso. Nararamdaman niya ang pagnanais na pumatay na nagmumula sa lalaki sa kabilang linya. Naistorbo ba niya siya?

Tiningnan ni Josiah ang kanyang relo at hinampas niya ang kanyang kamay sa kanyang noo. Bw*sit! Kung naistorbo siya habang nagsasaya, gugustuhin din niyang pagpira-pirasuhin ang nang-istorbo sa kanya!

“Z…” sinubukan niyang magpaliwanag. “Hindi ako tatawag kung hindi ito isang emergency. Akala ko hindi ka matutulog ng maaga…”

“Magsalita ka na!” Sumigaw si Marcus sa sobrang inis niya at pumunta siya sa balkonahe bago niya sinara ang pinto sa likod niya.

“Mukhang kailangan mo nang bumalik sa Centrolis,” ang pabulong na sinabi ni Josiah. “May kumalat na balita na hindi ka pa patay, at nag-aalala ang lolo mo. Pati na rin ang mga magulang mo…”

“Mm, sige.” Sumimangot si Marcus. “Tatawagan ko sila, pero hindi pa ako makakabalik sa Centrolis.”

Hindi naintindihan ni Josiah kung anong nasa isip ni Marcus ngunit wala siyang magawa