Sinundo ako ni Alistair sa bahay namin kanina kaya sabay kaming pumasok ngayon sa school. Alam na rin nila mama na kami na.
Sila Lexa nalang ang hindi nakakaalam. Hindi mawala wala ang ngiti sa mga labi ni Al habang nasa byahe kami. Problema nito?
"Baka mapunit 'yang labi mo?"
Tinignan niya ako saglit saka ibinalik ulit ang tingin sa daan. "I'm just happy." Aniya.
"Bakit?" Tanong ko.
"Because you're mine now." Nakangiting sagot niya saka ako tinignan muli.
"Tss." Nginitian ko rin siya.
Ang saya niya masyado, hanggang umabot sa punto na hindi na mawala ang mga ngiti sa labi niya. Kanina pa 'yan mula nung sinundo niya ako sa bahay namin.
Pagdating namin sa school ay pinarada niya ang sasakyan niya sa parking lot. Lalabas na sana ako nung pigilan niya ako.
"Wait. Stay still." Aniya saka lumabas ng kotse.
Pinagbuksan niya ako at inalalayang makalabas. Napaka gentleman niya ngayon.
Habang naglalakad kami papasok sa campus ay hinawakan niya ang kamay ko. Saglit akong natigilan sa ginawa niya kaya huminto ako sa paglalakad.
"Bitawan mo kamay ko." Utos ko sa kaniya.
Umiling siya saka niya lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ko.
Napabuntong hininga nalang ako. 'Tong lalaking 'to, lahat ng gusto eh, gustong nakukuha. Pasalamat siya at mahal ko siya. Kung 'di ay kanina ko pa siya nasapok.
Naglakad kami habang magkahawak ang mga kamay namin. Ang nga nadadaanan namin ay napapatingin sa amin at sa mga kamay naming magkahawak.
May mga babae din na masama ang tingin sa akin at ang iba ay nagbubulungan.
"Ang sama ng tingin sa 'kin ng mga babae mo." Bulong ko sa kaniya.
Huminto siya sa paglalakad na ipinagtaka ko. Pagkasabi ko kasi nun ay bigla siyang huminto.
"All of you, come here." Utos niya sa mga estudyante na naroon na sinunod naman nila agad.
"Babe, who is she?" Tanong nung isang babae.
Nagpapacute pa ang punyeta.
"Oo nga. Sino siya?" Tanong ng isa pa.
"Listen carefully, She's my girlfriend. So don't you dare glare at her. I'll kick you out if you that. You'll never see me again." Aniya saka ako hinila paalis doon.
Isa pa 'to eh, punyeta din.
"Bakit kailangan mo pang sabihin sa kanila 'yun?" Tanong ko sa kaniya habang naglalakad kami papunta sa room.
"For them to know that you're mine." Sagot niya.
Pwede naman na hindi na niya sabihin 'yun. Wala naman akong pake sa mga masasamang tingin nila sa 'kin. Hanggang doon lang naman kasi ang magagawa nung nga 'yun.
Hindi nila ako kaya. Hindi man nila alam kung sino ako at kung ano ang kaya kong gawin ay hindi nila ako kaya.
Hindi naman siguro sila maglakakas loob na kalabanin ako. Sementeryo ang bagsak nila kapag sinubukan nila.
Naabutan namin sila Lexa na nagku-kwentuhan doon sa loob ng room. Sila palang ang nandoon at wala pa ang iba.
"Ohhhh~ what's with you two?" Nakangiting tanong ni Raia.
"'Yun oh." Ani naman ni Tris.
"Congrats, bro." Ani Blake.
Si Jake ay nakangiti lang sa amin maging si Ash. Napansin ko na parang mapait ang ngiti na ipinakita ni Jake sa amin.
"Congrats." Aniya saka lumabas.
Anong problema nun? Bakit biglang lumabas?
"Bitawan mo na 'yung kamay ko. Nasa room na tayo." Sabi ko sa kaniya na hindi niya pinansin.
Inuubos niya ang pasensya ko. "Hagdan." Tawag ko sa kaniya.
Tinignan niya lang ako saka ngumiti ng napakatamis na ngiti. Nang uuto pa ang loko.
"Bitawan mo kamay ko kung ayaw mong baliin ko 'yang braso mo." Banta ko sa kaniya.
"I wanna hold your hand. Can't I do that?"
"Kanina mo pa hawak ang kamay ko, hagdan. Bitawan mo na ngayon."
"Don't you like it when we're holding each other's hands?"
Punyeta naman. Kaya ayokong mag boyfriend eh. Ang daming arte. Binigyan ko siya ng naiiritang tingin.
"Kalma lang kayo. Mukhang mag-aaway na kayo sa unang araw niyo." Ani Tristan.
"Bitaw na, Al." Sambit ko saka pilit na kinuha ang kamay ko mula sa kaniya.
Ngumuso siya saka naupo sa upuan niya. Iniwas niya ang tingin niya sa gawi ko kaya hindi ko makita ang mukha niya ngayon.
"'Wag mong sabihing nagtatampo ka." Tanong ko sa kaniya.
"Eh, bakit kasi ayaw mo na hawakan ko ang kamay mo?"
"Hindi sa ayaw ko--"
"Sa iba mo siguro gustong ipahawak 'yan, 'no?"
Punyeta 'to. Kung ano ano ang pumapasok sa utak eh. Wala namang kwenta.
Tristan
Nagbalik na sa dati si Al. Salamat kay Andrea. Lagi siyang nakanguso ngayon na madalas niyang gawin noon.
Nakakatuwa silang pagmasdan. Mukhang iritang irita na si Andrea pero nagtitimpi siya kay Al dahil boyfriend na niya ngayon 'yun. Pfft.
"Hindi sa ayaw ko, hagdan."
"Ayaw mo talaga na magkahawak ang kamay natin. Kanina nga pilit mong tinatanggal, eh." Reklamo ni Al na hanggang ngayon ay nakanguso pa rin.
"Mukhang away ang unang araw nila." Bulong sa akin ni Blake.
"Mukha nga. Kawawang Andrea." Bulong ko din sa kaniya.
Todo pagpipigil ang ginagawa ni Andrea. Wala siyang magagawa dahil ganiyan talaga si Al, eh. Kapag sa taong mahal niya siya nakikipag-usap ay nagiging ganiyan siya.
Nagiging makulit na ewan.
"Pakinggan mo muna kasi ako, punyeta!" Sigaw ni Andrea.
Nagalit na. Hindi na siya nakapagpigil kay Al.
"Hindi naman natin kailangan na ipinakita pa sa iba na tayo, 'di ba? Basta masaya tayo, hindi na natin kailangan na ipakita 'yon sa publiko." Saad ni Andrea na nauubusan na talaga ng pasensya.
"Ganiyan ka mag-isip, ako hindi. I want the whole world to know that you're mine." Nakangusong sabi ni Al.
Napabuntong hininga si Andrea saka tinignan ng mata sa mata ang boyfriend niya.
"Gusto mong malaman ng buong mundo?" Tanong niya dito.
"Oo." Sagot ni Al habang tumatango pa.
"Edi, ipabalita mo sa TV at siguraduhin mo na lahat ng bansa ay makakanood." inis na sabi ni Andrea saka naupo sa tabi ni Ash.
Napikon na ng tuluyan si Andrea dahil kay Al.
"Lagot ka, Al." Pang-aasar ko sa kaniya.
Wala namang naging epekto 'yun sa kaniya. Tinignan niya si Andrea na nasa bintana ang paningin at hindi maipinta ang mukha.
Andrea
Sabado na at napagpasiyahan noong maarteng hagdan na iyon na mag-date daw kami. Wala naman akong nagawa kung 'di ang pumayag nalang.
"Dito mo talaga gustong pumunta?" Tanong niya sa akin.
Nandito kami ngayon sa isang lugar na puro street foods ang tinda. Alam kong ayaw niya ng street foods kaya dito ko siya dinala.
Para patas kami, dahil lagi niya akong inaasar araw-araw mula nung naging kami. Ngayon ako naman.
"Bakit? Ayaw mo?" Tanong ko sa kaniya.
"No." Sabi niya.
Ngumiti ako sa kaniya na ginantihan din niya ng ngiti.
Lumapit ako sa isang nagtitinda ng fish ball. "Dalawang bente pesos ng fish ball at kikiam." Sabi ko sa tindera.
Andrea Kaarawan ni Madam Arcardia ngayong araw at imbitado ako sa selebrasyong magaganap mamaya. Kailangan daw ay pormal ang suotin naming damit at hindi ko alam kung ano ang isusuot ko. Sasamahan daw ako nila Raia at Lexa na humanap ng damit na susuotin ko mamaya. Paniguradong sila na naman ang pipili ng damit. "Oyy, pikon." Tawag sa akin ni Jake. Nasa garden kami ng eskwelahan namin at nakaupo sa isang bench habang pinagmamasdan ang mga halaman sa paligid. Siya ang kasama ko ngayon dahil may inaasikaso si Al na project nila. Hindi kasi sila gumawa sa bahay kaya sa library sila gumagawa ngayon. Hindi pa nila tinapos sa bahay, mga tamad kasi kaya ngayon ay nagmamadali silang tapusin ang ginagawa nila. "Bakit?" Tanong ko. "Sa tingin mo, matatapos nila 'yun ngayon?" Tanong niya na ang tinutukoy ay a
Andrea "Saan tayo pupunta?" Tanong ko kela Lexa dahil sila ang sumalubong sa akin kanina pagkagising ko. Sabado ngayon at wala kaming pasok, wala din kaming napag-usapan na lakad ngayon kaya ang akala ko ay tahimik ang araw ko. Nagkamali ako sa akala ko dahil nandito sila at sinusundo ako dahil may pupuntahan daw kami. Hindi ko nga lang alam kung saan. "Malalaman mo rin, don't be impatient and wait until we reached our destination." Sagot niya. Binigyan ko siya ng nanunuyang tingin bago sumakay sa kotse na dala nila. May dala pa talaga silang kotse at si Raia daw ang magda-drive. 'Wag lang sana kaming bumangga o mabangga habang siya ang nagmamaneho. Hindi ko pa siya nakakasama sa sasakyan na siya ang driver kaya wala akong tiwala sa kaniya. Ayon din sa kanila ay ito ang unang pagkakataon na magmamaneho si Raia kaya wala pa akong tiw
Nagtungo siya sa rooftop at doon niya inilabas ang sniper na dala niya. 'Yun pala ang laman nang bitbit-bitbit niya. Ang tanong ngayon ay kung sino siya. Malalaman ko rin 'yan. Umalis na ako doon nang makahingi ako nang kopya nang mga footages. Pag-aaralan ko itong muli pag-uwi ko sa bahay. Sa ngayon ay si hagdan muna ang aasikasuhin ko. Sa susunod na kami magtutuos nang kung sinumang taong nasa likod nito. Bumalik ako sa ospital at dumeretso ako sa kwarto ni hagdan. Ang sabi daw nang doktor ay kailangan pa daw nang mahabang pahinga ni hagdan. Marami rin daw ang nawalang dugo dito kaya mas lalo niyang kailangan nang pahinga. Stable naman na daw ang kondisyon niya, ang kailangan nalang ay pahinga at i-monitor ang lagay niya. "Nalaman mo ba kung sino ang culprit?" Tanong ni Alexa sa akin. Umiling ako. "Hindi pa, sa susunod ko pa pag-aaralan ang mga fo
Nagpasalamat muna ang mga pamilya ko bago umalis ang doktor. "Ano bang nangyari?" Nag-aalalang tanong ni papa. Ano nga ba ang nangyari? Inalala ko ang mga nangyari kanina bago ako magising. Pero nawala ako sa konsentrasyon nang makaramdam ako nang gutom. Bakit dito sa ospital ay nagugutom ako? Ang sabi nila ay kahit hindi na daw kumain basta naka dextrous ka. Sinungaling ba sila? "Pwede bang mamaya ko na alalahanin ang nangyari? Nagugutom na ako. Gusto ko nang makakain." Sabi ko. Dali dali namang lumapit si mama sa isang table at kumuha nang pagkain mula sa container na nandoon. "Gutom na gutom ka 'no? Ang haba naman kasi nang tulog mo. Ano kayang napanaginipan mo at nahimbing ka." Saad ni Andrei. "Anong oras na ba?" Tanong ko. Anong oras na ba? Madaling araw na ba? Lumapit sa akin si mama
Andrea Mga sigawan nang tao ang narinig namin mula sa labas nang kwarto. Lahat kami sa loob ay yumuko at nagtago sa lugar kung saan kami maaring magtago. Inalalayan nila ako dahil nga naka dextrous pa ako at kagigising ko lang. Napaka gandang bungad nito sa akin ngayon. Nang matigil ang pagbabaril nang kung sino man sa labas ay dagling tumakbo sila kuya palabas at iniwan kaming dalawa ni Andrei. Hindi maaari na tumunganga ako dito. Tinanggal ko ang dextrous na nakakabit sa aking kamay saka tumakbo palabas. Ang sakit din pala nun. Akala ko ay hindi dahil sa mga pinapanuod ko ay hindi sila nasasaktan. Mga peke talaga at wala man lang kahit kaunting katotohanan ang pinapalabas nila. "Ate!" Tawag sa akin ni Andrei na sumunod din sa paglabas. Tumakbo kami sa hagdanan at doon dumaan dahil kung sa elevator kami sasakay ay kailangan pa nami
Andrea Nang magising ako ay nakita ko sila mama at papa na nakaupo sa sofa at natutulog. Bakit hindi sila umuwi para matulog? Hindi maganda ang posisyon nila para sa pagtulog. Dapat ay humiga sila. Anong oras na ba? Tinignan ko ang oras na telepono ko at 4 am na pala. Umaga na nang magising ako mula sa pagtulog. May nakita akong message mula sa mga kaibigan ko, isang message na nakapagpagaan sa loob ko ang sinend nila sa akin. Halos lahat sila ay iisa lang ang message na gustong sabihin sa akin. Gusto nilang pagaanin ang loob ko at magsabi ako nang problema sa kanila. Natawa ako nang bahagya sa sinabi ni Jake na nagtatampo daw siya. Loko loko talaga. Pasensya na kayo sa mga pangalan nila sa contacts ko. Natripan ko lang 'yan nung mga araw na wala akong magawa. Si Alexa si Ms. Softhearted, si Raia si Sungit. Si Tris
Andrea What a great morning. Hindi ako nakatulog nang ayus dahil sa mga pesteng hayop na may sala sa mga nangyari. Tinatamad akong pumasok ngayon kaya hindi muna ako papasok sa school. First time kong tamarin na pumasok. Ngayon lang ako tinamad sa tanang buhay ko. Lumabas ako nang kwarto ko nang hindi nagpapalit nang damit. Naka panjama at oversized shirt lang ako. Tinatamad din akong magpalit nang damit kaya hindi na ako nagpalit. Wala na akong taong nakita sa loob nang bahay dahil anong oras na din. Malamang ay nasa eskwelahan na sina kuya at nasa restaurant naman sila mama. Kumuha lang ako nang cereals sa ref at gatas. Hindi ko talaga trip ang mga gatas pero wala akong choice dahil wala namang pagkain dito na nakahain. Matapos kong kumain ay bumalik ako sa kwarto ko at inilock ang pinto nito. Ayokong maistorbo habang nagtatrabaho.
Andrea Naglakbay na naman ang utak ko kung saan saan. Hindi kasi mawala sa isip ko ang sinabi nang texter. Alam din niya ang pangalan ko. Nabasa ko ang Andrea doon sa text niya. Sino ka ba? "Hey." Tawag ni Alistair sa akin na pumitik pa sa harap ko. Bumalik naman ako sa huwisyo at napatingin sa kanila nang nagtatanong. Nasa rooftop na pala kami. Hindi ko napansin na nakaakyat na kami dito. "Ayus ka lang ba, pikon?" Tanong ni Jake. "She's not, it's obvious." Wika ni Blake. "Ano bang iniisip mo?" Tanong ni Lexa habang paupo kami. Napabuntong hininga ako saka umiling. Ayokong bigyan sila nang problema. Ayus na, na ako nalang. Paniguradong matatakot sila kapag nalaman nila ang laman nang text message na natanggap ko. "Iniisip ko lang kung sino ang nasa likod nang pagbaril kay hagdan.