Kabanata 62

Wala akong ibang masabi sa kaibigan ko, kun'di iyon lang. Talagang wala kaming ibang magagawa kun'di ang umasa at manalangin na sana buhay pa nga si Mia.

Sapo na naman nito ang mukha at yumuyugyog pa rin ang balikat. Heto ako, walang ibang magawa kun'di ang pagtapik at paghaplos lamang sa likod niya nagagawa.

"P're, tama na 'yan. Makasasama sa'yo ang laging malungkot. Alalahanin mo'ng kakagising mo lang. Baka paano ka pa. Tatagan mo ang loob."

"Gusto kong magpakatatag, P're, gusto kong isipin na maayos ang lagay ng asawa ko, ngunit sa tuwing maisip ko na kasama niya si Romeo, hindi ko mapigil ang mag-isip ng masama. Nagawa na niyang saktan ang asawa ko noon, at naulit pa iyon no'ng dinukot niya kami!" Kasunod ng mga sinabi niya ang pigil na paghagulgol.

Nadantay ko na lamang ang noo ko sa balikat niya. Hindi ko na kasi alam kung paano siya aluin. Kung paano siya patatahanin. Yakapin ko kaya.

"Tahan na, P're, bago tuluyang bumigay ang pagkamaton ko at mayakap kita ng wala sa oras!"