Kanina pa naiinis si Rhezi. She looked at her phone and pouted. She even tapped the table in front of her. She sighed. She was very impatient, especially if the thing was related to food.
Nasa canteen sila ng eskwelahan. Pagkatapos ng huling subject nila kanina ay agad na silang nagtungo roon. Malaki ang lugar at maraming bakanteng mesa at upuan. Malinis din itong tingnan dahil sa kulay puti nitong interior. Glass wall din ang dingding nito kaya kita ng dalaga ang tanawin mula sa kanilang kinaroroonan.
She looked around the canteen and saw her best friend Mics at the counter, ordering food for them. Nasa unahan ito sa linya ng mga kakain ding estudyante. Iyon nga lang, mukhang matatagalan ito dahil sa dami ng pila ng mga estudyanteng naroon.
“Ayos ka lang, Rhezaliza?”
Sumimangot siya at binalingan ng tingin ang isa pa niyang kaibigang si Carmina. She rolled her eyes on her too. Kung hindi lamang ito Muslim ay aawayin na niya ito. She hated to be called by her first name. Mas gusto niya ang kaniyang palayaw na Rhezi. More classy and appealing.
“Stop calling me that, Carmi!” may inis sa boses niyang wika sa kaibigan.
Natawa naman ito ng mahina at inayos ang hijab nito. “Sorry, Rhezi.”
Rhezi sighed, again. Gutom na gutom na siya dahil hindi naman siya kumain ng lunch kanina. Bukod pa roon ay sinadya niya talagang hindi kumain. May dahilan siya kung bakit niya ginagawa iyon. Isang magandang dahilan.
Sa naisip ay napangiti na lamang ang dalaga. Namumungay ang mga mata na tila ba nananaginip ng gising. Tumitibok-tibok din nang mabilis ang kaniyang batang puso. Kapagkuwan, ay magaan ang pakiramdam na nakapangalumbaba siya sa mesa habang may ngiti sa labi.
“Kumain ka ba kanina, Rhez? Bakit mukha kang baliw d’yan?” tanong ng isa pa niyang kaibigang si Tin. Hindi na namalayan ng dalaga na pati ito ay nasa mesa na rin nila.
Apat silang magkakaibigan sa kanilang eskwelahan. Ang Saint Benilde College na isang private school. Eksklusibo lamang ito sa mga mayayaman at kabilang na nga sila sa nabiyayaan ng swerte kapag pera ang pag-uusapan.
Rhezi’s family owned a chain of hotels. Habang ang kaniya namang kaibigan na si Carmina ay isang Muslim princess na mula sa Malaysia. Her other friend Mics was a politician's daughter, while Tin's family was an old rich from the Visayas.
Pawang matatalino rin ang grupo nila. They excelled in every curriculum in Grade Twelve. They competed in every competition outside their school. Regional or even international competition. They won because they were smart. At siya ang pinakamatalino sa lahat. Iyon nga lang, siya rin ang pinakamabigat.
Sinamaan ni Rhezi ng tingin ang kaibigang si Tin. Tumaas rin ang kilay niya, kapagkuwan. Natawa muli ang kaibigan niyang si Carmina kaya maging ito ay binalingan niya ng tingin at tinaasan ng kilay. Surely, Tin and Carmina were both beautiful. May kaniya-kaniyang ganda ang mga ito at style. Even her friend Mics was also beautiful.
“Why are you here, Tin? Akala ko ba may date kayo ng jowa mo?” mapang-asar na tanong niya dito. Nang natigilan ito ay natawa siya ng mahina. “Break? Poor boy!” dagdag pa niya.
Ito naman ang tumingin sa kaniya ng masama. “He cheated on me. What should I do? Hindi ako martyr, noh!” inis na sagot naman nito.
Nagkibit-balikat si Rhezi. Tiningnan niyang muli ang kinaroroonan ni Mics at nakitang papalapit na ito sa kanila. She smiled when she saw the large-sized pizza that Mics was holding and a coke in the can. Tiyak niyang masisira na naman ang plano niyang mag-diet. Wala munang diet-diet dahil gutom na talaga siya.
“Ang tagal mo, ah!” salubong kaagad niya sa kaibigan na kakaupo pa lamang sa kaniyang tabi.
Inilapag muna nito ang box ng pizza bago siya tinampal sa braso. “Ikaw kaya pumila roon. Alam mo nang gitgitan. Buti na lang, crush ako ni Kuyang cashier,” kinikilig na wika nito.
“Eww!” sabay na sabi ng tatlo.
“Tseh! Mga KJ!” sagot naman nito.
Natatawa na lamang si Rhezi habang sinusulyapan ang lalaking tinutukoy ni Mics. Napapailing din ang dalaga dahil sa kaniyang naiisip. Payat kasi ang lalaki sa counter at hindi naman gaanong kagwapuhan. Malayong-malayo sa bago niyang crush. Napailing na binalingan na lamang ng dalaga ang pagkain.
They ate in silence. Parang may kaniya-kaniyang mundo at hindi magkakakilala. Kaniya-kaniyang kuha sa pizza na nasa kanilang harapan. Walang pansinan o imikan. Halatang gutom mula sa mahabang klase.
“In love yata itong si Rhez. Kanina pa nakangiti, eh. Adik lang!” komento ng kaibigan niyang si Tin.
Bago sinagot ang akusasyon nito ay isinubo niya muna ang huling piraso ng pizza na kaniyang hawak. Uminom din muna ang dalaga ng kaniyang coke bago ito hinarap. Kaagad ang pagtaas ng kaniyang kilay.
“What do you mean?” inosenteng tanong niya sa kaibigan. Sinulyapan niya rin ang dalawa pang kaibigan na tapos na rin sa pagkain.
“You keep on blushing and smiling like an idiot, girl. Duh!” Pinaikot nito ang mga mata. “Sinong crush mo? Baka pwedeng pa-share?” dagdag pa nito.
“Ayaw ko nga!”
Mabilis na natutop ng dalaga ang bibig. Kinagat niya ang pang-ibabang labi at tiningnan ang mga kasama sa mesa. Pawang mga nagulat ang mga ito at laglag ang panga. Gusto sanang matawa ng dalaga ngunit hindi sa pagkakataong iyon. Buking na siya sa sekretong gusto niyang itago sa mga ito.
“Who?” tanong ni Mics. Halata ang kuryusidad sa mga mata nito.
Walang nagawa si Rhezi kundi sabihin ang lahat sa mga kaibigan. Ikinuwento niya sa mga ito ang unang beses na nakita niya ang kaniyang crush. Kung paano nito nagawang mapabilis ang tibok ng kaniyang puso at kung gaano ito kagwapo. Perpekto pa nga para sa kaniya. Iyon nga lang, pitong taon ang tanda nito sa kaniya.
“Amazing!” wika ni Tin na tila kinikilig.
“Tsk! Magkakagusto ka na lang sa imposible pa! Hay, naku! Umuwi na nga, tayo!” suhestiyon naman ni Mics.
Sumimangot ang dalaga. “Walang imposible, noh! I am Rhezaliza Lagdameo. Nothing is impossible to me. Remember that!”
“Taray! Magpapayat ka muna!” sagot naman nito.
“Why are you like that, Mics? Nakakainis ka!” reklamo ng dalaga. Umakto pa itong nasasaktan.
Biglang tumayo si Rhezi. Totoong mataba siya dahil mahilig siya sa chocolate. Bukod pa roon, mahilig din siya sa softdrinks at heavy meals. Hindi naman siya ganoon kataba. She was chubby, not obese.
“Let’s go, guys!” aya ni Tin habang bitbit ang mamahaling shoulder bag
Naunang maglakad si Rhezi papalabas ng canteen. Sumunod din ang kaniyang mga kaibigan na umiiling na lamang na nakatanaw sa dalaga. Alam ni lang bad mood na naman ito dahil sa kanilang ginawa. They were just teasing her but she was very serious. Lalo na kapag ang timbang ang pag-uusapan.
Bitbit ang mamahaling shoulder bag at mga gamit sa eskwelahan ay naglakad ang apat na magkakaibigan. Pinagtitinginan kaagad sila ng mga kapwa estudyante sa campus. They were wearing their school uniforms. Puting polo shirt na may logo ng kanilang school sa may dibdib at isang plain navy blue skirt na hanggang itaas ng tuhod ang haba. Exception nga lamang ang kaibigan nilang si Mina dahil slacks ang suot nito.
“Mauna na ako sa inyo. May pupuntahan pa kasi ako,” wika ng kaibigang si Mina. Kakarating lamang nila sa waiting area ng school.
Rhezi was sitting on the chair and looked at her Swarovski watch. Regalo iyon ng kaniyang Mommy noong nanalo siya sa Quiz Bee ng eskwelahan. Nakita ng dalaga na mag-aalas-singko na rin ng hapon. She looked at Mina and nodded. Maging ang dalawa niyang kaibigan ay tinanguan niya rin. Alam niyang malapit na ang sundo niya kaya mauuna na siyang magpaalam sa mga kasama.
“Where are you going, Mina? Hindi ka pa ba tapos d’yan sa pagiging fanatic mo sa banda ni Uno?” nakakunot ang noong tanong ng dalaga sa kaibigan.
Umiling ito. “Mauna na ako.”
Tinanaw na lamang ng dalaga ang papalayong pigura ng kaibigan. Bitbit nito ang shoulder bag habang mabilis ang mga hakbang. Halata sa kilos nito ang pagmamadali. Napailing si Rhezi. Mina was in big trouble. Kung totoo man ang hinala niya.
Natigil ang anumang iniisip ni Rhezi nang tumunog ang kaniyang cellphone. Nang tingnan niya iyon ay isang hindi nakarehistrong numero ang kaniyang nakita. She canceled the call, but the caller was very persistent that she didn't have a choice but to answer it.
“Hello?” tanong ni Rhezi sa kabilang linya.
“Where are you?”
Tumigil ang pagtibok ng puso ng dalaga. Napakurap siya at tiningnang muli ang screen ng kaniyang cellphone. Hindi man niya nakikita ito, kilala naman niya ang boses niyon. Sino ba namang hindi? Naging habit na niya ang pagiging stalker ng bago niyang crush. Ang dahilan kung bakit siya magpapapayat. Ang dahilan nang pagbilis ng tibok ng kaniyang batang puso.
Si Kraius Montreal.
Kanina pa naiinis si Kraius. Tinawagan siya ng kaniyang ina para daw sa isang importanteng bagay. Akala ng binata ay kung ano ang hihilingin nito, ngunit nasira kaagad ang maganda niyang mood sa sinabi ng ina. Gayunpaman, naririnig pa ng kaniyang balintataw ang lambing ng boses nito.Alam na alam ng kaniyang ina kung paano siya mapapaoo nito. Isang salita lang ang kailangan nitong bigkasin na hindi naman nito kinalimutan. Isang salita na pwedeng ipagpabago ng kaniyang desisyon. Ang salitang gwapo.Napailing si Kraius habang inaalala niya ang hiling ng ina. Iniwan niya ang trabaho para lamang sundin ito. Para maging tagasundo ng isang matabang bata sa isang eksklusibong eskwelahan na pinapasukan nito. 
Kanina pa nagpabiling-biling sa higaan si Rhezi. She took her spongebob pillow and hugged it tight.Iniisip niya ang nangyari sa kaniya sa loob ng sasakyan ni Kraius nang hawakan niya ang kamay nito. Hanggang sa kasalukuyan ay ramdan niya pa rin ang init ng palad nito.Rhezi sighed and pouted her lips. She looked up and saw Kraius face in the ceiling. She blinked a few times. Binitiwan din nito ang spongebob pillow at sinabunutan ang sarili. Nababaliw na siya dahil sa lalaki. Crush lang naman niya ito at wala nang iba. She's young and admiring someone is normal.Kinabukasan ay maagang nagising ang dalaga kahit pa alas-dos nang umaga na siya nakatulog. Ginugol niya ang buong gabi sa kaka-stalk kay Kraius sa Instagram nito. Kakatitig sa gwapo nitong mukha maging sa pagpapantasya sa perpekto nitong katawan.Magkaganoon man ay hindi pa rin kakitaan ng eyebags ang kaniyang mukha. Maging tigyawat ay wala rin. Napakakinis na
Kraius shook his head as the vivid memory came flashing on his mind. Gusto na niyang kutusan ang sarili dahil kahit na matagal nang nangyari ang bagay na iyon ay umuukilkil pa rin sa kaniyang utak. Hindi na nawala sa isip ng binata ang pulam-pulang mukha ng matabang babae na umangkin sa kaniya bilang nobyo nito.Napabuntonghininga ang binata nang pasadahan ng tingin ang papeles na kanina pa nito hawak-hawak. Walang pumapasok sa utak niya kaya'y marahas nitong itinapon ang mga papeles sa ibabaw ng mesa. Agad na nagkalat ang mga iyon na humalo na sa iba pang nagkalat din sa ibabaw ng kahoy na mesa."Fuck!" malakas na mura ng binata. Sinabunutan niya rin ang sarili sa sobrang frustration. "Bweset na nuno sa punso!" hindi napigilang sigaw nito.Sa ginawa ay nagkukumahog na pumasok ang sekretarya ng binata. Nakasuot ito ng itim na corporate attire na pinalooban ng puting blusa. May makapal na eyeglasses ito sa mata at nakapusod
Kanina pa nababagot si Rhezi. Bukod sa bored na siya sa mga nangyayari ay wala ring pumukaw sa kaniyang interes sa loob ng gym na kinaroroonan. Ang mga sigawan mula sa mga estudyante ay ang nagsisilbing ingay mula sa paligid ngunit wala roon ang isip ng dalaga. She was thinking about Kraius and her argumentative essay.Ang totoo, kaya naman nitong gawin ang paperworks ng ilang minuto ngunit hindi niya maintindihan kung ano ang nagtulak sa kaniya para tawagan si Kraius at pakiusapan ito. Hindi rin lubos maisip ng dalaga na papayag ang lalaki kaagad ng walang kahirap-hirap. Sa huli, puro stalk sa lahat ng social media ni Kraius ang kaniyang ginawa nang nakaraang gabi."Hoy!""Aray!"Sumimangot kaagad si Rhezi nang bumungad sa kaniya ang mukha ni Tin. Nakangisi ito habang hawak ang bola ng volleyball. Naka-cycling short ito habang suot ang kanilang P.E shirt na white at green combination. Nakatali rin ang mah
Kraius eyes widened as Rhezi's lips touched his. Kasabay noon ay ang eratikong pagtibok ng puso ng binata. Paulit-ulit na tila nakikipagkarerahan. Habang pigil na pigil naman nito ang paghinga.Hindi makapaniwala si Kraius na hahalikan siya ni Chubz. Ang pakay lamang ng binata at ang personal na sabihin ditong tapos na ang pinapagawa nitong argumentative essay. Hanggang sa kasalukuyan ay hindi pa rin makapaniwala ang binata na nagawa niyang talikuran ang isang masarap at mainit na gabi sa piling ni Shan dahil sa matabang dalaga. Gayunpaman, walang pagsisisi ang binata sa naging desisyon.Nang pakawalan ng dalaga ang labi ng binata ay ngali-ngaling kutusan ni Kraius ang sarili. Gusto niyang habulin ito at halikang muli sa paraan na gusto niya. Marubdob, mainit at maaalab na halik kumpara sa ibinigay nitong halik.Kraius smiled as the realization hit him. Tiningnan niya ng nakakaloko ang dalaga na pulam-pula ang mukha dahil
Kraius moved his hand to undress Shan. Halatang may pagmamadali ang bawat kilos nito. Habang hindi naman naputol ang nag-aalab na halikan ng dalawa. Dila sa dila na tila nag-eespadahan sa kasabikan.He smiled when she helped him take off her own clothes. Kaagad na bumitaw ang binata dito at pinagmasdan itong naghuhubad sa harap nito. Dahan-dahan na para bang tinutukso ang binata sa ginagawa na may mapang-akit na tingin habang kagat ang labi."Shit!" mura ni Kraius nang tuluyan nitong mahubad ang damit na suot at bumungad dito ang tayong-tayo nitong mga dibdib. He was feeling hot, and his body was burning with lust. He desperately wanted to release his frustration and claim her in an instant.Hinablot ng binata si Shan upang halikan itong muli ngunit pinigilan siya nito. He looked at her with confusion in his eyes while his forehead creased. Ngumiti lamang ito kay Kraius at maingat na itinapal ang hintuturo nito sa labi ng
Rhezi looked at her phone when it blink. It was a message from her mother. She abruptly took the phone and read the message. She pouted and frowned. Mas lalong nasira ang mood niya nang mabasa ang mensahe nito. Mabilis na pinatay ng dalaga ang cellphone at isinilid iyon sa bag na gamit nito."Anong iniisip mo, Taba?"Rhezi instantly glared at Jericho. Magkasama sila ng binata dahil sa isang project sa English. Sa kasamaang palad ito ang naging partner ng dalaga na inireklamo pa niya sa kanilang adviser ngunit hindi rin nito pinakinggan. Habang tuwang-tuwa naman si Jericho dahil sa nangyari.Sa isang sikat na restaurant sa BGC sila nagtungo. Presko ang lugar at hindi maingay dahil private room ang ibinigay ng mga ito. Doon lamang nalaman ni Rhezi na pagmamay-ari iyon ng pamilya ni Jericho. Rhezi was impressed but it vanished into thin air in an instant."Hindi ikaw ang iniisip ko kaya kumalma ka!" wika ng d
An inevitable smile flashed on Rhezi's face when the unfamiliar ceiling greeted her sight. It was plain white but has an intricate design at the center. A combination of white and black color of false ceiling with LED lights and a gold mini chandelier. It was luxurious and classy. A breathtakingly beautiful view.Umikot si Rhezi ng posisyon mula sa pagkakahiga at pinagmasdan ang lukot na kumot na katabi ng kaniyang ginagamit na comforter. Ginamit iyon ni Kraius noong nagdaang gabi at tinabihan rin siya nitong matulog habang yakap siya nito sa likod. Bagay na mas lalong nagbigay ng saya sa dalaga.She was overwhelmed from the memories with Kraius the other night. Nararamdaman pa rin ng dalaga ang yakap ng binata sa likuran nito. Maging ang amoy ng katawan ni Kraius ay tila nakadikit na sa kaniya. Nanunuot sa kaniyang ilong na kumakalat naman sa kaniyang buong sistema.Rhezi took her phone under the pillow and swiped i