Hindi sinayang ni Kraius ang sandali. He released Rhezi from his tight hug and cupped her beautiful face. There were still tears in her eyes and he didn't waste time to remove it. Pinunasan nito iyon gamit ang likod ng mga palad nito ng dahan-dahan. Siniguro nitong hindi na masasaktan ang dalaga sa ginagawa. Pagkatapos ay ibinaba nito ang mukha papalapit sa mukha ni Rhezi at hinalikan nito ang mga mata ng dalaga ng banayad.
Ipinikit naman kaagad ni Rhezi ang mga mata nito nang maramdaman ang ginawa ni Kraius. Damang-dama ng puso nito ang ibat-ibang emosyon na nagpapahurumentado sa pagtibok niyon. Nasasaktan ito sa mga nalaman at nagsisisi rin ito, ngunit sadyang kakaiba ang hatid ng bawat mga halik ni Kraius sa mukha nito pababa sa labi.
Ang banayad na pagdampi ng mga labi ng binata ay para bang sinasabing magiging maayos din ang lahat. Na hindi na dapat ito mag-alala dahil nandito ito, ipaglalaban siya nito. Na hindi na siya masasaktang m
Rhezi had the most beautiful dream that night. She dreamed that Kraius and her got married in private. Pawang sila lang at mga malalapit na kaibigan. It was a beach wedding and she was just wearing her usual jeans while Kraius was wearing his khaki shorts. Iyon nga marahil ang dahilan kung bakit hindi mawala sa mukha ng dalaga ang isang matamis na ngiti. It seemed true that her heart flutter in happiness.Nang tuluyang ibuka ng dalaga ang mga mata ay mas lalong naghurumentado ang puso nito. Mas lalo ring lumapad ang nakapaskil na ngiti nito sa labi nang maramdaman ang mabigat na bagay na nakadagan sa may beywang nito. Kinapa iyon ng dalaga at hinila para mas humigpit pa ang pagkakayapos nito sa kaniya. Then she turned to face him, and saw the most handsome man she had ever laid eyes on.Ang mabagal na paghinga nito ay tumatama sa mukha ng dalaga. Ngunit, hindi nito alintana iyon. She stared at him intently as if her life and death depends
Seven years laterWhere do broken hearts go?Iyon ang laging tanong ni Kraius sa sarili ilang taon na rin ang nakararaan. Love and it's consequences. Was it really have to be so painful and lonely that he couldn't even determine why he was still breathing? Was it really have to be unfair that it still kept on hurting him like hell?Habang nakatanaw sa malawak na karagatan ng Surigao ay hindi mapigilan ng binata na mapamura nang paulit-ulit. The emptiness and torment that he was feeling was just too much that he wished to stop breathing at all. However, he also wished that the thing that was keeping him sane would grant, sooner. That the impossible would be possible.Kilala siya ng lahat bilang makulit at masayahing abogado, ngunit sa likod ng mapagkunwari niyang pagkatao ay isang walang kamatayang kahungkagan na nanirahan nang matagal na panahon sa puso nito. Katulad ng malawak at walang katapusan
Rhezi instantly closed her eyes as Kraius lips touched hers. Hindi kayang ipaliwanag ng dalaga ang pakiramdam na muling mahalikan nito. It has been a long time since she wished to be kissed by him. Iyon nga lang, fate wasn't on their side. Kailangan niyang lumayo para patunayan ang sarili at ang pagmamahal para kay Kraius.They were missing like no one was watching them. Savouring each other's lips like their life depend on it. Ang araw na humahalik sa dagat ay tila ba masaya sa nangyayari sa dalawa. Maging ang hampas ng alon sa buhanginan ay nakikiisa sa damdaming namamayani sa kanilang bawat puso. Habang ang mga matang nakatutok sa mga ito ay pawang masasaya at may ngiti sa labi.Nang tapusin ni Kraius ang halik ay halos habulin ni Rhezi ang mga labi nito upang halikang muli. Batid ng kaniyang puso ang labis na pangungulila dito kaya nang makita niyang nasa harap ito ng altar at naghihintay sa babaeng naglalakad patungo rito ay halos ika
Isa... Dalawa... Tatlo...Hindi na alam ni Kraius kung ilang babae na ang nagpunta sa opisina niya ng araw na ‘yon. Hindi na rin nito alam kung ilang palad na ang sumayad sa mukha nito. Ang tanging alam ng binata ay nasasaktan ito sa sampal ng mga babae. Alam din nitong kasalanan nito kung bakit galit ang mga ito dito.Napailing ang binata. Sadyang gwapong nilalang ito na ginawa para sa mga babae. Babaeng marurupok na kaagad bumibigay kahit pa kindatan niya lang ang mga ito. Nakakalaglag panga ang hitsura niya at alam niyang totoo iyon.Hinawakan ng binata ang pisngi. Masakit at mahapdi pa rin iyon kahit ilang minuto na rin ang lumipas nang umalis ang huling babaeng sumampal sa kaniya. Hindi rin niya akalaing mabibigat ang kamay ng mga ito. Lalo na rin ang magalit sa kaniya dahil pinagsabay niya ang mga ito.“Mr. Montreal?”“What?!” asik niya sa sekretarya. Nakakunot ang noo niya nang balingan ito.Pumasok ang s
Naiinis na si Kraius dahil sa sobrang traffic ng EDSA. Kanina pa siya sa daan ngunit wala na yatang katapusan ang byahe niya dahil sa haba ng pila ng mga iba’t ibang sasakyan. Busina dito. Busina doon ang tanging naririnig ng binata. Mga usok na nagmumula sa tambutso ng jeep at ang mga taong naglalakad sa makipot na gilid ng kalsada.Pawisan ang kaniyang noo at iritado ang kaniyang pakiramdam. The coldness that was coming from the aircon of his BMW wasn’t enough for him. Ang gusto niya ay makaalis sa gitgitan ng mga sasakyan. Makaalis sa lugar na iyon at makarating sa kaniyang destinasyon.Sa naisip ay mas lalo siyang nainis. He hated to be late. Ang motto niya sa buhay, Time is Gold. Kaya nga nagtapos siya ng abogasya sa batang edad. Ngunit, wala na yata siyang magagawa sa sitwasyon sa kasalu
Kanina pa naiinis si Rhezi. She looked at her phone and pouted. She even tapped the table in front of her. She sighed. She was very impatient, especially if the thing was related to food.Nasa canteen sila ng eskwelahan. Pagkatapos ng huling subject nila kanina ay agad na silang nagtungo roon. Malaki ang lugar at maraming bakanteng mesa at upuan. Malinis din itong tingnan dahil sa kulay puti nitong interior. Glass wall din ang dingding nito kaya kita ng dalaga ang tanawin mula sa kanilang kinaroroonan.She looked around the canteen and saw her best friend Mics at the counter, ordering food for them. Nasa unahan ito sa linya ng mga kakain ding estudyante. Iyon nga lang, mukhang matatagalan ito dahil sa dami ng pila ng mga estudyanteng naroon.&ldq
Kanina pa naiinis si Kraius. Tinawagan siya ng kaniyang ina para daw sa isang importanteng bagay. Akala ng binata ay kung ano ang hihilingin nito, ngunit nasira kaagad ang maganda niyang mood sa sinabi ng ina. Gayunpaman, naririnig pa ng kaniyang balintataw ang lambing ng boses nito.Alam na alam ng kaniyang ina kung paano siya mapapaoo nito. Isang salita lang ang kailangan nitong bigkasin na hindi naman nito kinalimutan. Isang salita na pwedeng ipagpabago ng kaniyang desisyon. Ang salitang gwapo.Napailing si Kraius habang inaalala niya ang hiling ng ina. Iniwan niya ang trabaho para lamang sundin ito. Para maging tagasundo ng isang matabang bata sa isang eksklusibong eskwelahan na pinapasukan nito. 
Kanina pa nagpabiling-biling sa higaan si Rhezi. She took her spongebob pillow and hugged it tight.Iniisip niya ang nangyari sa kaniya sa loob ng sasakyan ni Kraius nang hawakan niya ang kamay nito. Hanggang sa kasalukuyan ay ramdan niya pa rin ang init ng palad nito.Rhezi sighed and pouted her lips. She looked up and saw Kraius face in the ceiling. She blinked a few times. Binitiwan din nito ang spongebob pillow at sinabunutan ang sarili. Nababaliw na siya dahil sa lalaki. Crush lang naman niya ito at wala nang iba. She's young and admiring someone is normal.Kinabukasan ay maagang nagising ang dalaga kahit pa alas-dos nang umaga na siya nakatulog. Ginugol niya ang buong gabi sa kaka-stalk kay Kraius sa Instagram nito. Kakatitig sa gwapo nitong mukha maging sa pagpapantasya sa perpekto nitong katawan.Magkaganoon man ay hindi pa rin kakitaan ng eyebags ang kaniyang mukha. Maging tigyawat ay wala rin. Napakakinis na