Seven years later
Where do broken hearts go?
Iyon ang laging tanong ni Kraius sa sarili ilang taon na rin ang nakararaan. Love and it's consequences. Was it really have to be so painful and lonely that he couldn't even determine why he was still breathing? Was it really have to be unfair that it still kept on hurting him like hell?
Habang nakatanaw sa malawak na karagatan ng Surigao ay hindi mapigilan ng binata na mapamura nang paulit-ulit. The emptiness and torment that he was feeling was just too much that he wished to stop breathing at all. However, he also wished that the thing that was keeping him sane would grant, sooner. That the impossible would be possible.
Kilala siya ng lahat bilang makulit at masayahing abogado, ngunit sa likod ng mapagkunwari niyang pagkatao ay isang walang kamatayang kahungkagan na nanirahan nang matagal na panahon sa puso nito. Katulad ng malawak at walang katapusan
Rhezi instantly closed her eyes as Kraius lips touched hers. Hindi kayang ipaliwanag ng dalaga ang pakiramdam na muling mahalikan nito. It has been a long time since she wished to be kissed by him. Iyon nga lang, fate wasn't on their side. Kailangan niyang lumayo para patunayan ang sarili at ang pagmamahal para kay Kraius.They were missing like no one was watching them. Savouring each other's lips like their life depend on it. Ang araw na humahalik sa dagat ay tila ba masaya sa nangyayari sa dalawa. Maging ang hampas ng alon sa buhanginan ay nakikiisa sa damdaming namamayani sa kanilang bawat puso. Habang ang mga matang nakatutok sa mga ito ay pawang masasaya at may ngiti sa labi.Nang tapusin ni Kraius ang halik ay halos habulin ni Rhezi ang mga labi nito upang halikang muli. Batid ng kaniyang puso ang labis na pangungulila dito kaya nang makita niyang nasa harap ito ng altar at naghihintay sa babaeng naglalakad patungo rito ay halos ika
Isa... Dalawa... Tatlo...Hindi na alam ni Kraius kung ilang babae na ang nagpunta sa opisina niya ng araw na ‘yon. Hindi na rin nito alam kung ilang palad na ang sumayad sa mukha nito. Ang tanging alam ng binata ay nasasaktan ito sa sampal ng mga babae. Alam din nitong kasalanan nito kung bakit galit ang mga ito dito.Napailing ang binata. Sadyang gwapong nilalang ito na ginawa para sa mga babae. Babaeng marurupok na kaagad bumibigay kahit pa kindatan niya lang ang mga ito. Nakakalaglag panga ang hitsura niya at alam niyang totoo iyon.Hinawakan ng binata ang pisngi. Masakit at mahapdi pa rin iyon kahit ilang minuto na rin ang lumipas nang umalis ang huling babaeng sumampal sa kaniya. Hindi rin niya akalaing mabibigat ang kamay ng mga ito. Lalo na rin ang magalit sa kaniya dahil pinagsabay niya ang mga ito.“Mr. Montreal?”“What?!” asik niya sa sekretarya. Nakakunot ang noo niya nang balingan ito.Pumasok ang s
Naiinis na si Kraius dahil sa sobrang traffic ng EDSA. Kanina pa siya sa daan ngunit wala na yatang katapusan ang byahe niya dahil sa haba ng pila ng mga iba’t ibang sasakyan. Busina dito. Busina doon ang tanging naririnig ng binata. Mga usok na nagmumula sa tambutso ng jeep at ang mga taong naglalakad sa makipot na gilid ng kalsada.Pawisan ang kaniyang noo at iritado ang kaniyang pakiramdam. The coldness that was coming from the aircon of his BMW wasn’t enough for him. Ang gusto niya ay makaalis sa gitgitan ng mga sasakyan. Makaalis sa lugar na iyon at makarating sa kaniyang destinasyon.Sa naisip ay mas lalo siyang nainis. He hated to be late. Ang motto niya sa buhay, Time is Gold. Kaya nga nagtapos siya ng abogasya sa batang edad. Ngunit, wala na yata siyang magagawa sa sitwasyon sa kasalu
Kanina pa naiinis si Rhezi. She looked at her phone and pouted. She even tapped the table in front of her. She sighed. She was very impatient, especially if the thing was related to food.Nasa canteen sila ng eskwelahan. Pagkatapos ng huling subject nila kanina ay agad na silang nagtungo roon. Malaki ang lugar at maraming bakanteng mesa at upuan. Malinis din itong tingnan dahil sa kulay puti nitong interior. Glass wall din ang dingding nito kaya kita ng dalaga ang tanawin mula sa kanilang kinaroroonan.She looked around the canteen and saw her best friend Mics at the counter, ordering food for them. Nasa unahan ito sa linya ng mga kakain ding estudyante. Iyon nga lang, mukhang matatagalan ito dahil sa dami ng pila ng mga estudyanteng naroon.&ldq
Kanina pa naiinis si Kraius. Tinawagan siya ng kaniyang ina para daw sa isang importanteng bagay. Akala ng binata ay kung ano ang hihilingin nito, ngunit nasira kaagad ang maganda niyang mood sa sinabi ng ina. Gayunpaman, naririnig pa ng kaniyang balintataw ang lambing ng boses nito.Alam na alam ng kaniyang ina kung paano siya mapapaoo nito. Isang salita lang ang kailangan nitong bigkasin na hindi naman nito kinalimutan. Isang salita na pwedeng ipagpabago ng kaniyang desisyon. Ang salitang gwapo.Napailing si Kraius habang inaalala niya ang hiling ng ina. Iniwan niya ang trabaho para lamang sundin ito. Para maging tagasundo ng isang matabang bata sa isang eksklusibong eskwelahan na pinapasukan nito. 
Kanina pa nagpabiling-biling sa higaan si Rhezi. She took her spongebob pillow and hugged it tight.Iniisip niya ang nangyari sa kaniya sa loob ng sasakyan ni Kraius nang hawakan niya ang kamay nito. Hanggang sa kasalukuyan ay ramdan niya pa rin ang init ng palad nito.Rhezi sighed and pouted her lips. She looked up and saw Kraius face in the ceiling. She blinked a few times. Binitiwan din nito ang spongebob pillow at sinabunutan ang sarili. Nababaliw na siya dahil sa lalaki. Crush lang naman niya ito at wala nang iba. She's young and admiring someone is normal.Kinabukasan ay maagang nagising ang dalaga kahit pa alas-dos nang umaga na siya nakatulog. Ginugol niya ang buong gabi sa kaka-stalk kay Kraius sa Instagram nito. Kakatitig sa gwapo nitong mukha maging sa pagpapantasya sa perpekto nitong katawan.Magkaganoon man ay hindi pa rin kakitaan ng eyebags ang kaniyang mukha. Maging tigyawat ay wala rin. Napakakinis na
Kraius shook his head as the vivid memory came flashing on his mind. Gusto na niyang kutusan ang sarili dahil kahit na matagal nang nangyari ang bagay na iyon ay umuukilkil pa rin sa kaniyang utak. Hindi na nawala sa isip ng binata ang pulam-pulang mukha ng matabang babae na umangkin sa kaniya bilang nobyo nito.Napabuntonghininga ang binata nang pasadahan ng tingin ang papeles na kanina pa nito hawak-hawak. Walang pumapasok sa utak niya kaya'y marahas nitong itinapon ang mga papeles sa ibabaw ng mesa. Agad na nagkalat ang mga iyon na humalo na sa iba pang nagkalat din sa ibabaw ng kahoy na mesa."Fuck!" malakas na mura ng binata. Sinabunutan niya rin ang sarili sa sobrang frustration. "Bweset na nuno sa punso!" hindi napigilang sigaw nito.Sa ginawa ay nagkukumahog na pumasok ang sekretarya ng binata. Nakasuot ito ng itim na corporate attire na pinalooban ng puting blusa. May makapal na eyeglasses ito sa mata at nakapusod
Kanina pa nababagot si Rhezi. Bukod sa bored na siya sa mga nangyayari ay wala ring pumukaw sa kaniyang interes sa loob ng gym na kinaroroonan. Ang mga sigawan mula sa mga estudyante ay ang nagsisilbing ingay mula sa paligid ngunit wala roon ang isip ng dalaga. She was thinking about Kraius and her argumentative essay.Ang totoo, kaya naman nitong gawin ang paperworks ng ilang minuto ngunit hindi niya maintindihan kung ano ang nagtulak sa kaniya para tawagan si Kraius at pakiusapan ito. Hindi rin lubos maisip ng dalaga na papayag ang lalaki kaagad ng walang kahirap-hirap. Sa huli, puro stalk sa lahat ng social media ni Kraius ang kaniyang ginawa nang nakaraang gabi."Hoy!""Aray!"Sumimangot kaagad si Rhezi nang bumungad sa kaniya ang mukha ni Tin. Nakangisi ito habang hawak ang bola ng volleyball. Naka-cycling short ito habang suot ang kanilang P.E shirt na white at green combination. Nakatali rin ang mah