Share
Chapter 24
Kaugnay na kabanata
Once i became a Loser Chapter 25
Habang naglalakad si Kendall papalapit sa gawi ko ay napatulala lang ako habang iniisip kung totoo nga bang nakikita ko siya ngayon dito?Hindi ko akalain na nagising na siya mula sa coma. At ngayon, heto na siya. Hindi ko alam kung papano ako mag e-explain sa harap ng maraming tao ngayon na naguguluhan na sa nakikita nila.Nakikita ko sa mukha ni Kendall na hindi siya natutuwa. Halatang galit siya habang nakatitig sakin na any moment ay sasampalin ako."Siya po ang totoong si Kendall." dagdag pa ni Jennie. "Hindi 'yong babaeng kasama niyo ngayon.""Jennie!" sigaw ni Cedrick. "Tumigil ka na!"That time, inis na inagaw sa kanya ni Cedrick ang microphone at pabatong tinapon 'yon sa kung saan tsaka niya pinagalitan si Jennie. Si Kuya naman ay pinuntahan sina Mom na sobrang gulat na gulat sa nalaman nila ngayon. Nag explain si Kuya pero hindi sapat 'yon para maintindihan nila agad.Napatingin ako kay Kendall na ngayon ay nasa harap ko na.Napatitig ako sa mga galit niyang mga mata.Hin
Once i became a Loser Chapter 26
Hinatid ako ni Cedrick sa bahay. Ilang beses pa niya akong sinabihan kung ayos lang ba ako na umuwi muna rito samin. Alam kasi niyang walang ilaw sa bahay kasi nga walang kuryente. Sobrang nag aalala pa siya dahil sa nangyare kanina at alam niyang hindi ako okay ngayon.Ilang beses niyang sinabi na do'n na lang muna ako matulog sa hotel nila para kahit papano mas maging kumportble ako pero tumanggi na ako kasi nakakahiya. At isa pa, ayokong nakakaabala ako.No'ng umalis siya, pumasok na ako sa loob ng bahay. Gamit ko pa 'yong flashlight ng cellphone ni Kendall no'n habang naghahanap ng kandila at posporo para gawing ilaw dito sa bahay. Sobrang dilim kasi, pati mga kapitbahay e wala ring mga ilaw kaya walang ilaw na nag re-reflect dito kahit papano.No'ng makahanap ako ng posporo at kandila ay agad kong sinindihan 'yon tsaka ko dinala 'yon sa maliit kong kuwarto tsaka ako umupo sa kama ko. Chineck ko 'yong mga text messages sa cellphone ko. Do'n ko lang nakitang maraming text message
Once i became a Loser Chapter 27
1 week later~Ilang araw na akong walang tulog habang nag mumukmok lang sa sulok ng kuwarto ko matapos ang libing ni Lola. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang wala na siya. Ang bilis ng pangyayare at ngayon mag isa na lang ako sa buhay. E kung bakit ba kasi ang daya daya ng mundo. Bakit kailangan sakin pa mangyare 'to. Bakit kailangan isa ako sa mga taong naghihirap sa mundo samantalang 'yong iba ang sa-sarap ng mga buhay. Naiinis ako kasi ang unfair ng mundo para sakin.No'ng mga araw na nawala si Lola, wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang nang umiyak at magmukmok sa kuwarto. Ni hindi ko nga kinakausap sina Cedrick at Mira sa loob ng ilang araw. Sinusubukan nila akong kausapin at pakainin pero hindi ko sila kinikibo at tanging nakatulala lang ako sa kung saan.Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala ni Lola. Dapat hindi ako naging pabaya. Dapat dinalaw ko siya palagi. Nagsisi ako kasi masyado akong nawalan ng oras para kay Lola. Ni hindi ko man lang siya nagawa
Once i became a Loser Chapter 28
Pag gising ko, nakita kong sobrang linis ng buong bahay. 'Yong kurtina nakatali, 'yong sahig sobrang kintab, 'yong cabinet napaka pulido at wala ng alikabok at 'yong mga gamit na nagkakalat sa kung saan e nakalagay na sa kinalalagyan nila.Tapos nakahanda na 'yong breakfast sa lamesa at puno lahat ng tubig ang tab namin sa kusina, gano'n din sa banyo namin pag tingin ko.Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon.Impossibleng magagawa niya 'to nang ganito ka dali.At anong oras siyang nagising kanina para lang mag linis, mag igib ng tubig at mag luto?"Good morning, Girlfriend ko!" Agad naman akong napalingon sa likuran ko kung saan nakatayo siya't nakangiti sakin."Your breakfast is ready." nakangiting sabi niya. "Ang gagawin mo na lang ay mag hugas ng kamay para kumain."Tapos lumapit siya sakin at dinala ako sa lababo para mag hugas ng kamay. Pagkatapos no'n, hinila niya 'yong upuan tsaka ako pina upo."Kumain ka na." aniya. "Tsaka kung gusto mong maligo, puno na lahat ng tubi
Once i became a Loser Chapter 29
Hindi na ako magugulat pa sa inaasta sakin ngayon ng Mommy niya. Kung iniisip niyang pera lang ang habol ko, pwes! nagkakamali siya.Nanginginig ako ngayon habang kaharap ang Mommy ni Flynn. Pero nilalabanan ko ang takot ko para ipakitang hindi ako basta bastang napapa Oo nang dahil sa pera.Hawak hawak ko ngayon ang cheque at hindi ko alam kung anong gagawin ko rito. Natatakot ako ngayon pero hindi ko lang pinapahalata sa kanya. Imbis na matahimik lang ako dahil sa sinabi niyang layuan ko ang anak niya ay humugot ako ng lakas ng loob para sagutin siya. Huminga ako nang malalim, inangat ko ang mga ulo ko at binigyan ng masamang tingin at nakipaglabanan ng mga titig do'n sa mga titig niya."Pasensya na po kayo, pero hindi po pera ang habol ko sa anak ninyo." saad ko at napangiwi naman ang Mom niya.Nakita ko sa mukha nito na hindi siya naniniwalang hindi pera ang habol ko kay Flynn."Kung hindi pera ang habol mo sa anak ko, impossible 'yon. Baka naman kasi kulang pa ang isang milyon
Once i became a Loser Chapter 30
Hindi ko naman intensyong makipag break sa kanya. Sa totoo lang, masyado ko siyang mahal para iwan ko lang. Pero wala akong choice kasi nga mahal ko siya, at kailangan ko ring isipin 'yong future niya. Makikipag break ako hindi dahil sa inutusan ako ng Mommy niya na hiwalayan ko siya. Kundi, makikipag break ako dahil alam kong kapag nagsama kami, maraming mawawala sa kanya. At masasayang 'yong future niya.'Yon ang totoong dahilan ko.Gagawin ko 'to kahit masakit, kakayanin ko kasi alam kong mas makakabuti 'to para sa kanya at pati na rin sakin. Mapapatanag ang loob ko kapag nakikita ko siyang ginagawa ang mga bagay na pinangarap niya no'ng bata pa siya.Pero heto siya ngayon sa harap ko, hindi matanggap na makikipag hiwalay na ako ngayon sa kanya. Hindi siya makapaniwalang sinabi kong makikipag break ako. At alam kong nasasaktan siya ngayon sa sinabi ko."Teka, anong sinasabi mo d'yan? Anong mag break?" naguguluhan niyang sabi.Umiwas ako ng tingin, hindi ko kayang titigan siya sa m
Once i became a Loser Chapter 31
Lumapit ako kay Cedrick habang nakasunod naman ang tingin sakin ni Kuya. Nakita ko sa kamay ni Cedrick 'yong cellphone ko. Do'n ko lang napagtanto na naiwan ko pala 'yon nang hindi ko namamalayan. At siguro nagpunta siya rito para isuli 'yon sakin.Bago pa man magsalita si Cedrick na nagpunta siya rito para ibalik ang cellphone ko ay inunahan ko na."O, Babe." tawag ko sa kanya.Nakita ko namang kumunot 'yong noo niya na tila naguluhan masyado no'ng tinawag ko siyang babe. "Babe?" tanong pa niya sakin. Tapos napatingin siya kay Flynn tsaka muling napatingin sakin, "Isusuli ko lang 'tong phone mo. Naiwan mo kasi." aniya sabay lahad ng cellphone ko sakin.Kinuha ko naman agad 'yon sa kanya pero bukod sa tinawag ko siyang babe, may isa pa akong ginawa.Pagkatapos kong kunin sa kanya ang cellphone ko ay hinawakan ko 'yong kamay niya at sinadyang ipakita 'yon kay Flynn."Thank you, babe." nakangiti kong sabi. "Thank you rin sa time mo kanina. Next time date ulit tayo." dagdag ko pa.Naki
Once i became a Loser Chapter 32
Pinuntahan ako ni Kendall pagkatapos ng nangyare kahapon para humingi ng sorry. Hindi naman kasi niya sinasadyang mangyare 'yon sa event kahapon.Pinatawad ko naman siya dahil do'n kasi alam kong wala naman siyang kasalanan. Hindi naman kasi nila malalaman na ako si Paula kung hindi sana nag suntukan si Kuya at si Cedrick at kung hindi sana um-epal si Jennie. Naka upo kami ngayon sa may swing habang nag uusap. Dito na siya nakipagkita sakin kasi hindi naman siya magtatagal dito at sakatunayan nga, tumakas lang siya sa bahay nila."Kamusta 'yong taong pinuntahan mo kahapon? Nakapag usap ba kayo?" tanong ko sa kanya habang nag s-sip sa Milktea na binili niya para sakin."We did." sagot niya. "Pero at the end, umalis pa rin siya. Umalis siya kasi alam naman namin pareho na kahit anong gawin namin, wala pa rin naman kaming magagawa. Alam naming hindi mag wo-worth kapag pinilit namin."Bigla akong naawa sa kanya. Base kasi sa boses niya habang nagsasalita siya e parang malungkot siya."Ok
Pinakabagong kabanata
