Chapter 34

Nagliwanag ang mukha ko nang makitang nandito na siya at mas maaga pa siya kaysa sakin. Natuwa ako kasi nandito siya ngayon para kitain rin ako na ang akala ko e hindi siya pupunta. Nakaramdam ako ng tuwa at pananabik habang papalapit ako sa kanya.

At nang nasa harapan na niya ako ay isang napakalawak na ngiti ang binungad ko sa kanya sabay sabing, "Salamat, kasi pumunta ka."

Tumango naman siya pagkatapos at binigyan ako ng isang napaka gwapong ngiti.

"Oo. Nabasa ko 'yong text mo kagabi." sagot niya.

"Kanina ka pa ba nandito?" tanong ko pa.

"Hindi masyado." sagot naman niya. "Pero sinadya kong pumunta rito ng mas maaga. Kasi gusto rin kitang makausap."

Napatingin ako sa baba habang pinipigilan ang mga ngiti ko.

Inaamin ko, natutuwa at kinikilig ako ngayon. Sino ba naman kasi ang mag aakala na parehas naming gustong makausap ang isa't isa?

Kinalma ko ang sarili ko. Huminga ako ng malalim sabay sabing, "Sige. Ikaw na mauna. Sabihin mo na ang gusto mong sabihin. Makikinig ako."

Tumango