Araw na ng kasal at hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko.
Simula pa kanina sa bahay hanggang sa simbahan ay gusto ko na lang maglaho.
Halos lahat ng mga imbitado sa kasal ay pawang nakakalam sa nakaraan namin ni James.
Sa kabila ng mga tinging natatanggap ko ay taas-noo ko pa ring natapos ang seremonyas ng kasal.
Binalewala ko ang mga naririnig na bulungan sa paligid tuwing napapadaan ako at dumagdag pa ang palihim na pangangaral sa'kin ni Mama sa dapat kong ikilos sa harapan ng mga bisita.
Nang magpalitan kanina ng vows ang mga ikinasal ay hindi ko mapigilang mapaismid.
Minsan na kasing sinabi sa'kin ni James ang mga pangakong binitiwan niya sa harap ng altar para sa pinsan ko.
Wala man lang binago ang gago! Ang kaibahan lang ay may kodigo ito ngayon, hindi tulad noong kami pa na saulo talga nito ang mga pangakong iyon!
Gustuhin ko mang hindi na tumuloy sa reception ay hindi pwede dahil sinigurado talaga ni Trish na naroon ako.
Halatang gusto niyang saksihan ko ang okasyong ito hanggang sa matapos! Iniisip niya sigurong durog na durog ang pakiramdam ko habang nakikita ang lalaking minsan kong minahal na makasal sa kanya!
Gaga siya! Kung alam niya lang na unang sinabi sa'kin ni James ang pangako nito sa kanya ay tiyak guguho ang mundo niya!
"Darating daw ngayon iyong pinakamalaking investor ng pamilya ng Auntie Lean mo," excited na pagkukwento ni Mama sa kapatid ko habang nakaupo kami sa mesang nakalaan sa'min dito sa reception ng kasal.
Si Auntie Lean ay ang ina ni Trish at laging dinidikitan ni Mama na minsan ay namumukha na itong tanga.
"Balita ko ay sobrang yaman daw nito...mas mayaman pa sa pamilya nina James," pagpapatuloy ni Mama. "Balak yata ni Auntie Lean mo na ireto rito si Vernice."
Si Vernice ang nakatatandang kapatid ni Trish na kasing-ugali rin nito pero ang kaibahan lang ay wala itong pakialam sa ibang tao kundi ay sa sarili lang nito.
Hindi nga nito pinapansin ang pamilya namin at mas malapit pa ito sa mga mayayamang kaibigan. Kung mayaman ka ay kilala ka nito pero kung hindi ay wala itong pakualam sa'yo kahit nagkadugo pa kayo.
Kung si Trish ay two-faced bitch, si Vernice naman ay pure breed bitch!
"Eh, iyon kung magugustuhan nito si Ate Vernice," maarteng sabat ng kapatid ko na kaugali ng mga pinsan namin. "Paano kung ako iyong magugustuhan, Ma?"
Nawawala nga yata nilang kapatid itong si Rachelle! Manang-mana sa kanila.
"Eh, bongga!" pangungunsinti ng nagaling kong ina. "Magiging mas mayaman pa tayo kaysa pamilya ng Auntie mo."
Sabay na naghagikhikan ang mga ito na para bang tuwang-tuwa sa pinag-uusapan.
"Gwapo ba naman yan, Ma? Baka mamaya niyan ay amoy lupa na iyan."
"Di baleng amoy lupa basta pahihigain ka sa pera."
"Sabagay..."
Gusto ko na talagang maglaho sa kinauupuan dahil sa mga kasama ko rito.
Mabuti pa si Papa dahil tinawag ito ng kapatid na si Uncle Lawrence, ama ni Trish.
Sana pala ay pinilit ko talagang sumama si Dianne para naman may matino akong kausap ngayon!
Allergy kasi ang isang iyon sa pakikipagplastikan kaya ayaw dumalo.
"Reah!"
Nahinto ang hagikhikan ng kapatid ko at ina dahil sa excited na tawag ni Auntie Lean.
Sabay na tumayo agad ang ina at kapatid ko upang salubungin ito. Napaismid ako sa kaplastikan ng mga ito.
"Dumating iyong sinasabi ko sa'yong special guest," tuwang-tuwang pagbabalita ni Auntie.
Saglit na nagkatinginan ang mga kausap nito bago magiliw na nakinig ulit sa pinagsasabi niya.
Pasimple ko namang hinahanap sa kumpulan ng mga bisita ang tinutukoy ni Auntie.
Kahit wala akong pakialam dito ay naengganyo akong silipin kung ano ang hitsura ng irereto ni Auntie sa pinsan ko na panganay nitong anak.
Mas matanda ako ng limang taon kay Vernice at kahit sabihing naunahan ito ng kapatid sa pag-aasawa ay bata pa rin ito at walang dapat ika-pressure hindi katukad ko na nanganganib nang mawala sa kalendaryo.
Bigla akong napatda mula sa kinauupuan nang nagagip ng tingin ko ang pamilyar na mukha ng isang lalaki.
Pakiramdam ko ay lumubo ang ulo ko at nanlamig ang buo kong katawan habang nakatingin dito.
Hindi ako naaaring magkamali! Ang lalaking tinitingnan ko ngayon ay ang lalaking nakasama ko no'ng gabing lasing na lasing ako... ang lalaking kumuha ng pinakaiingat-ingatan ko!
Para akong sinuntok sa sikmura nang napansing nakatingin din ito sa'kin kahit mayroon itong ibang kausap.
Mabilis akong nag-iwas ng tingin at nagkukuhwaring hindi siya napansin.
Nanginginig ang mga kamay kong inabot ang baso ng tubig na nasa aking harapan.
Bakit sa ngayon ko pa ito nakita? Napuno nang kaba ang puso ko! Kung anu-anong eksena ang nililikha ng aligaga kong isipan.
Paano kung may kinalaman si Trish sa biglaang pagsulpot ng lalaking ito ngayong araw?
Nakaoagtataka namsn kasing sa dinami-dami ng araw at lugar ay ngayon at dito pa talaga kami muling nagtagpo!
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko! Halos hindi ako makahinga sa kaba! Hindi ko rin maiwasang matakot na baka pakana nga ni Trish ang nangyayari ngayon kaya sinigurado nito dadalo ako hanggang sa reception!
Akmang tatayo ako mula sa kinauupuan upang pumuslit paalis nang mahagip ng tingin ko ang papalapit na bagong kasal.
Gustong tumalon ng puso dahil sa taong nakasunod sa mga ito at matamang nakatitig sa'kin.
Wala na akong iras na tumakas dahil maging si Papa at ang ama ni Trish ay papunta rin sa direksiyon ko.
Hindi ko rin masabi kung kakayanin ko bang tumayo nang maayos sa kabila nang panginginig ng mga binti ko.
Nang tuluyang makalapit sa'kin ang bagong kasal ay may pagmamalaking ngumiti sa'kin si Trish.
Saglit na tumuon ang tingin ko sa nakalingkis nitong kamay sa braso ni James bago huminto sa mukha mukha nito.
Sinadya kong iwasang mapadako ang tingin sa partikular na taong kasama nila.
"Are you enjoying the party, Ate Celle?" malambing na tanong ni Trish na para bang may pakialam talaga ito.
"Huwag mo na akong alalahanin... kasal mo ito kaya dapat ay ikaw iyong mag-enjoy," malumanay kong sagot.
"Namumutla ka yata," puna ni James.
Gusto ko itong samaan ng tingin pero nang mapansin ang bahagyang paglukot ng mukha ni Trish ay mas pinili ko na lang itong ngitian.
"Huwag mo na akong pansinin... asikasuhin mo na lang ang asawa mo," magaan kong tugon.
"Ate Celle, may ipapakilala pala ako sa'yo," singit ni Trish.
Dahan-dahan akong tumayo sa kinauupuan upang harapin ang ipapakilala nito at pinagpapasalamat ko na hindi ako bumuway kahit may ideya na ako kung sino ang ipakikilala nito.
"Ito pala ang special guest ko, si Mr. Rowain Michael Walliz, future investor ni Daddy sa kompanya namin."
Hindi ako makatingin ng diretso sa lalaki dahil pinoproseso pa ng utak ko ang katauhan nito.
"Mr. Walliz, pinsan ko pala... Jocelle Galvez." Halatang napipilitan lang itong ipakilala ako.
"It's nice meeting you, Jocelle."
Nanigas ako bigla dahil sa buo niyang boses at kakaibang tono ng pagsasalita niya nang sambitin ang pangalan ko.
Hindi ko tuloy alam kung tatanggalin ko ba ang nakalahad niyang palad o hindi.
"Hello, Mr. Walliz," magiliw na singit ng kapatid ko at ito ang umabot sa nakalahad na palad ng huli. "I'm Rachelle, kapatid ni Ate Jocelle... at ito naman ang mama namin."
Bahagyang umigting ang panga ni Mr. Walliz bago bumalik sa normal ang mukha nito, malinaw na indikasyon na may hindi ito nagugustuhan sa mga nagaganap.
"Jocelle?" Muli akong napatingin dito dahil sa pagtawag nito sa pangalan ko.
Matapis pakawalan ang palad ng kapatid ko ay muling nakalahad sa'kin ang palad niya.
"Mr. W-Walliz," may bikig sa lalamunang sambit ko sa pangalan niya sabay abot ng kanyang palad.
Isang ngiti ang unti-unting sumilay sa mapupula niyang mga labi habang humihigpit ang kapit niya sa kamay ko.
Malakas na kumabog ang puso ko at pasimple kong hinila ang palad ko mula sa pagkakahawak niya pero mas humigpit ang kapit niya roon.
"Nasanay na akong tinatawag mong Michael, so just drop the Mr. Walliz," magiliw niyang kausap sa'kin.
Ramdam ko ang gulat na tingin sa'kin ng mga nasa paligid.
"Magkakilala kayo?" tanong ni James.
Bahagyang tumawa si Mr. Walliz at makahulugan akong kinindatan.
Muntik nang malaglag ang puso ko pero sa pagkakataong ito ay hindi dahil sa kaba kundi dahil sa kakaibang damdaming ginising sa'kin ng kindat na iyon.
Kaya siguro ako sumama rito no'ng gabing nalasing ako dahil hindi maikakaila ang nagsisumigaw nitong kagwapuhan na kung itatabi kay James ay nagmumukhang tuod ang huli.
"Paano kayo nagkakilala?" puno ng kuryusidad na tanong ni Tito Lawrence."Jocelle here, is a special friend of mine," pahayag ni Mr. Walliz. Hindi ko pa siya magawang tawaging Michael dahil hindi ko maalala kung kailan ko siya tinawag nang gano'n. "Siya ang unang sumalubong sa'kin pagkatapak na pagkatapak kong muli sa bansang ito.""Kararating mo lang noong nakaraang buwan, ah!" saad ni Tito Lawrence."Exactly," nakangiting sagot ni Mr. Walliz. Hindi na niya binitiwan ang kamay ko sa halip ay tumabi na siya sa'kin habang hawak-hawak pa rin ito."Ikaw ba ang kasama ni Ate no'ng minsang inumaga siya nang uwi?" bigla ay pakikisabat ni Rachelle sa usapan.Gulat na napasinghap si Trish at kunwari sindak na napatingin sa'kin."Inumaga ka ng uwi, Ate Celle?" gulat na gulat nitong tanong. Eksaherada ang gaga!"Twenty-nine na ako, Trish," sarkastiko kong sagot. "Wala nang masama roon dahil may sarili na akong isip at nasa tamang edad na ako."Kung makapag-react ang gaga ay parang hindi ito n
"Hindi mo maalala kung paano ka nag-iwan ng mga kalmot sa likod ko habang hindi magkamayaw sa pag-ungol sa ilalim ko dahil sa sobrang—""S-stop!" taranta kong pagpapatigil sa pagsasalita ni Michael. "Don't exaggerate things that I can't recall."Kinakabahan kong sinuyod ang kinaroroonan namin at baka may makakarinig sa mga pinagsasabi niya. Malabo man sa alaala ko ang mga pangyayari no'ng gabing iyon pero dahil sa mga narinig ko sa kanya ay may mga eksenang lumilitaw sa isip ko."You really surprised me," naaaliw niyang wika.Nagtataka kong sinalubong ang nangingislap niyang mga mata. Siguro para sa kanya ay nakakatawa ang kung anumang namagitan sa'min.My gosh! May choice naman siyang kalimutan na lang ito dahil wala akong balak maghabol. "C-can we just forget about what happened?" Mas gusto ko na nga lang na ilibing sa limot ang kagagahan ko no'ng gabing iyon.Tinaasan niya ako ng kilay habang hindi hinihiwalay ang matiim na titig sa mukha ko na para bang tinitimbang ang katotohana
Ilang segundo muna akong nakipagtagisan nang tingin kay Michael bago napatid ang pagtitimpi ko at sinipa ko siya sa binti.Hindi niya inaasahan ang ginawa ko kaya nabitiwan niya ako sa gulat at agad-agad naman akong humakbang palayo sa kanya."One more step, Jocelle, and I'll turn down your uncle's business proposal." Malinaw ang pagbabanta sa boses niya na nagpahinto sa akma kong pag-alis.Sinibat ko siya nang matalim na tingin nang muli ko siyang hinarap. "Sinong tinatakot mo?" marahas kong tanong.Pero ang totoo ay nakaramdam talaga ako nang pagkabahala. Kumulo ang dugo ko nang makita ang bahagyang pagtaas ng sulok ng bibig niya na animo'y ipinaparating sa'kin na hindi siya naniniwala sa ipinapakita kong kawalan nang pakialam.Alam na alam talaga ng gago ang kahinaan ko at dahil doon ay ang sarap niyang durigin nang pinong-pino para mawala ang taglay niyang kaarogantihan."I can feel your murderous intentions, Jocelle," natatawa niyang pahayag. "And a part of me got excited wi
"In return... you're going to meet my mother and pretend as my girlfriend."Hindi makapaniwala akong napapalatak."Wala ka bang totoong girlfriend na pwede mong ipakilala sa Mama mo at kailangan mo pang maghanap nang mangpapanggap?" natatawa kong tanong.Imposible namang nagkaubusan na ng mga babae para sa katulad niyang bilyonaryo."I don't do girlfriends," kibit-balikat niyang sagot. "Hassle lang iyon sa busy kong schedule.""Pero hindi ka naman gano'n ka-busy sa tingin ko," nakaismid kong pasaring. "Nagawa mo pa ngang makinig sa mga tsismis diyan sa tabi-tabi.""Pinipili ko lang naman iyong mga tsismis na mapapakinabangan ko," nakataas ang kilay niyang wika."So... kailan mo napagtantong kapaki-pakinabang para sa'yo ang tsismis tungkol sa buhay ko?" sarkastiko kong tanong."Kailan nga ba?" napaisip niyang balik-tanong at kunwark ay napahaplos pa sa non-existent niyang bigote para lang asarin ako.Impatiko talaga ang gago! "Kung hindi mo ako nilayasan matapos ang nangyari sa'tin ay
Nagpupuyos sa galit na iniwanan ko si Michael at tulad nga nang sinabi nito ay mukhang nakabuo na ang mga bisita ng konklusyon sa relasyon naming dalawa. Halata sa mga nakakasalubong kong mga panauhin ang biglaang pagbabago nang pakikitungo nila sa'kin.Kung dati para lang akong hanging nilalampasan ng mga ito lalo na ng mga mayayamang bisita at kakilala ng pamilya ni Trish ay iba na ngayon dahil magiliw na ang pagkakangiti nila sa'kin.Bigla ay itinuring nila akong ka-level nila at lantaran nilang pinapakita ang kagustuhang makipaglapit sa'kin.At lahat ng ito ay naaayon sa gustong mangyari ni Rowan Michael Walliz. Nagmumukhang puppet niya ang lahat na walang kamuwang-muwang na napapasunod sa pagmamanipula niya.Kung gaano ito kagwapo ay gano'n din ito katuso! Wala rin pala akong pagpipilian pero pinapaniwala ako ng gago na may choice akong tumanggi sa offer niya! May patanong-tanong pa at kunwari ay pwede ko pa raw pag-isipan pero paglabas ko ay inaakala na ng lahat na may mas ma
Upang mabawasan ang epektong hatid ni Michael sa katinuan ko ay tinuon ko ang pansin kay Trish. Focus lang sa goal dahil natataranta lamang-loob ko sa lapit ni Michael sa'kin. Gusto kong magbunyi nang makita ang kislap ng inggit sa mga mata ni Trish habang nakatingin kay Michael. Ngayon siguro ay nagsisisi na ito kung bakit padalos-dalos agad ang desisyon nitong magpabuntis kay James upang tuluyan itong maagaw sa'kin gayong the best is yet to come pa pala.Kahit hindi totoo ang relasyon namin ni Michael ay gusto kong ipamukha kay Trish na iyong naagaw niya ay walang panama sa bagong ipinalit ko."Ate Jocelle, nakausap ni'yo na po ba si Uncle Niro?" magiliw na baling sa'kin ni Trish kapagkuwan."Bakit ko naman siya kakausapin?" kunwari ay nababaghan kong tanong gayong alam na alam ko kung saan papunta ang usaping ito.Alam kong isa siya sa sumulsol sa ina ko upang halos ipamigay na ako sa matandang Niro na iyon. Hula ko ay mas may alam pa nga siya kaysa sa'kin sa nakaplanong kasal
Mula sa party ay nagpahatid ako kay Michael sa lugar nina Dianne.Makipot ang eskinita papasok sa mismong bahay ng kaibigan ko kaya nagpababa ako sa bukana."Are you sure that this place is safe?" salubong ang mga kilay na tanong ni Michael habang sinisilip ang paligid."Mas ligtas pa ang lugar na ito kaysa bahay namin," bubulong-bulong kong tugon."At sino nga ulit ang pupuntahan mo riyan?" pag-uusisa niya na nagpahinto sa akma kong pagbaba."Kaibigan ko," sagot ko.Kanina ko pa nasabi pero paulit-ulit siyang nagtatanong."Babae o lalaki?" walang ekspresyon niyang tanong ulit."Babae," maikli kong sagot.Nahagip nang tingin ko ang pagbaba ng mga nakasakay sa dalawang sasakyang nakasunod sa sinasakyan namin.Lumapit ang isa sa mga ito sa bintanang nasa tabi ni Michael kaya bahagya niyang ibinaba ang salamin nito."Check the vicinity, I'll get down of the car," utos niya sa tauhang lumapit."Teka! Bakit ka bababa?" nagtataka kong tanong sa kanya."Ihahatid kita sa mismong bahay ng kaib
"Wala ka ba talagang ideya kung ano itong pinasok mo?" labas ang litid na tanong sa'kin ni Dianne.Nang mapagbuksan niya ako kanina ng pinto at makita kung sino ang kasama ko ay bigla siyang namutla at napatulala. Kulang na lang at himatayin siya. Hindi naman agad ako nag-alala o nagduda dahil minsan talaga ay umaandar ang pagiging luka-luka niya lalo n at bilog iyong buwan.Hindi na nga lang ako nagkomento nang hindi siya nagsasalita hanggang sa umalis na si Michael at hindi ko na rin siya ipinakilala rito.Ang gaga hindi man lang nagpakitang tao na imbitahan iyong kasama ko na pumasok at basta na lang siyang tumunganga sa mukha nito.Matapos kong ikwento sa kanya ang nangyari sa party at kasunduan namin ni Michael ay tsaka pa lang siya hestirikal na nagtatanong sa'kin ng mga kung anu-ano.Hindi ko naman siya masagot tungkol doon sa tanong niya kung papaano kami nagkakilala ni Michael at saan kami unang nagkita dahil wala pa akong lakas ng loob na ikwento iyong katangahan kong nagaw