Chapter 22

Chantria

Gaya ng inaasahan ay nakaabang na si Iwatani sa ‘kin sa labas habang nakasandal sa pinto ng sasakyan niya. Pinagbuksan niya ako kaya mahina lang akong nagpasalamat.

Buong araw na naman kaming magkasama. Alam kong hindi maiiwasang kausapin ko siya dahil halos lahat ng dapat kong gawin ngayong araw ay may kinalaman sa kaniya. Pero as much as possible, ayoko siyang makausap kapag hindi naman talaga kailangan.

If it’s about school, I’ll talk to him. Kung about sa gym, I can handle that. If it’s about Aling Tryna, I’ll go with the flow. Pero hindi ko na kayang makipag-asaran pa sa kaniya. Hindi ko na kayang marinig ang mga lame joke niya at tumawa na parang wala lang.

Mukhang wala rin naman siyang balak na kausapin ako kaya mas magiging madali na lang ang lahat. Sa tingin ko nga ay pabor pa ‘to sa kaniya dahil hindi na niya ako kailangang plastic-in pa. He should have told me about it before, para hindi na siya nahirapang pakisamahan ako. We can be like this from the start. Eh ‘di