It's already lunch time and half of the day pero pagod na pagod na ako. All the time naprapraning na ako at ni isang lecture ng prof walang pumasok sa isip ko.
But as time pass by wala namang nangpraprank maliban kaninang umaga at wala namang nangthrethreat ng buhay ko, maliban nalang sa death glares ng mga fan girls ni goon kuno.
Napabuntong hininga lang ako habang nakapalumbabang nakatitig sa pagkaing nasa harap ko.
"It's the 100th time you sighed, Yums," sabi ni Zel sabay paikot ng kanyang mata.
Magkasama kami ngayon sa cafeteria dahil maaga silang pinalabas ng prof nila, first time ata na maagang nagpadismis ang prof nila.
"You're just exaggerating," walang gana kong sabi.
"Why don't you just eat your food, pinaghihintay mo ang grasya, baka takbuhan ka." Napatingin ako sa kanya.
"Di naman ako ganun ka sutil na bata para parusahan ako ng ganito." Tukoy ko sa mga nangyayari, parang sumpa ang mga nagdaang araw at isa lang ang nakikita kong dahilan kung bakit, si Xionus.
Simula nung muntik nang nanakaw ang cellphone ko at ang biglaang pagdating ni Xionus. Nang dahil sa kanya nagkadaleche-leche na ang buhay ko. Ang tahimik kong buhay ay biglang nagulo.
Kung iisipin ay hindi naman ganito ang buhay ko nung wala siya. I'm contented with my life, I'm happy to have only Zel as my one and only friend at walang pake sa sasabihin ng iba. I'm just a ghost in this school kahit malalaki ang grades ko di pa din naman ako sikat not until that goon entered the picture.
I've always heard my name, not in the humors but in the honors, but look at now parang hinuhunting na ako ng mga tao dahil sa pag aakala nilang hinalikan ko ang prince charming nilang goon. Sa totoo lang parang ako nga ang nahaharass eh.
I wanted to clear my name, but how? Alam ko namang di ako papaniwalan nila, they have this judgmental mindset at di ko mababago ang tingin nila sa akin.
I think every people are like that even me or everyone, some are just in denial. We sometimes look at their physical appearances or rumors about them, di natin yan maipagkakaila just like how I called him a goon.
"What if totohanin mo yung issue?"
"What!?"
"Just kidding," she chuckled. "Ang sarap mong asarin."
"Yeah, yeah. The reason kung bakit ayaw akong tantanan ng goon na yun." I rolled my eyes when I remembered what he said.
"Hmm? Bagay kayo." I look at her with disbelief.
"Stop spouting nonsense, Zel." Tumawa lang siya.
"Really. Bagay kayo."
"That's the second time I heard that." Napabuga nalang ako ng hangin.
"Oh? Who's the first then?"
"Trevor."
"Gwapo ba?" Sumiksik pa siya sakin. Inirapan ko lang siya.
"He's good."
"Oh my god! Ipakilala mo naman ako!" Tinusok-tusok ko ang pagkain na nasa harapan ko.
"Yeah," I nonchalantly said.
"Don't mind it, Yums. Just eat," sabi niya sabay tapik sa aking balikat na parang makakatulong itong solusyonan ang problema ko.
Kumain nalang ako ng tahimik para naman di ako gutomin sa gitna ng klase.
"I'm fine," I said as I catch her staring at me.
Tapos na si Zel kumain at titig na titig siya sa akin alam kong nag-aalala siya sa sitwasyon ko at pilit niyang di pinapakita yun. Alam niyang ayaw kong kaawaan ako ng ibang tao.
Akmang magsusubo pa ako ng pagkain sa aking bibig nang may padabog na naglagay ng tray sa table namin.
Dahan kong tinignan kung sino at nagulat ako nang makilala sila. Aleah, Dixie and Medae.
Everyone knows them kasi sila ang mga kaibigan ni Avianna. If Avianna is famous then masasali ang friends niya. They were known as maarte's in the campus, pero sa campus lang nga ba?
"What do you want?" Tumayo si Zel at taas kilay silang tinignan, pilit ko naman siyang hinihila ang kanyang braso para maupo ulit.
"We need your bitch friend," sabi ni Dixie na pinaggigitnan ni Aleah at Medae.
"If she's a bitch then you're a whore then?" Zel rebutted.
My face remains stoic. Matabas talaga ang dila ni Zel. People say na it's impossible na magkasundo kami because we were big opposites, but even though she's like that, she didn't say any harmful words to me. She's a good friend to me.
Well, I prefer a friend like Zel. Straightforward and brave.
"You—" pagduro niya kay Zel. Akmang lalapitan niya si Zel pero pinigilan siya ng dalawa niyang kaibigan kaya pinanlilisikan niya nalang ng mata si Zel.
We were in the middle of the cafeteria and we're damn making a scene. Dumadami na ang mga taong lumalapit at nagsimula nang manginig ang kamay ko.
Pinigilan ko si Zel. Tumingin siya sakin, I can see it in her eyes that she's ready to make a scene anytime, umiling nalang ako pinapahiwatig ko na ayoko nang gulo.
Kinuha ko ang bag namin at hinila si Zel nang biglang may sumabunot saking buhok, and as an instinct I twisted her arm as a self defense.
"Ouch!" reklamo ni Medae na siyang sumabunot sakin.
"I'm sorry." I checked her arm, tiningnan ko kung may injury ba pero wala naman, hinihimas pa niya ang kamay nya.
Nagulat ako sa nagawa ko, it's just my instinct kicking in an instant.
"Walang magagawa ang sorry mo, nasaktan na si Medea!" maarteng sabi ni Dixie. She even asked Medea if she's okay and Medea nodded, she frowned at me.
"Di pa kami tapos makipag usap sa inyo pero aalis na kayo, where's your etiquette ladies?" seryosong sabat ni Aleah sa kanilang tatlo si Aleah ang pinakakalma which made her more scary.
Yumuko nalang ako. The crowd started murmuring. Gusto kong takpan ang mga tenga ko but I felt Zel's touch, I looked at her at tumango ito sakin.
I clenched my fist at tumalikod na sa kanila. I'm such a coward, kailan kaya ako lalaban para sa sarili ko? Ibang tao nalang ba ang palaging sasagip sakin? When will you man up, Yumi?
Napapikit ako nang mariin.
"Anong kailangan niyo sa akin? If this is about the picture, I'm telling you the truth, I didn't kiss him," I said as I open my eyes nakita ko ang mga mata ng mapanghusgang mga tao.
"Yums..." Zel whispered as she squeezes my hands.
Alam niya ang tungkol sa sakit ko—social anxiety. But all I know is, I need to fight for myself. I need to be braver. I need to stand up and face them.
I don't know where did I get this braveness—this confidence. But I know this won't last.
"May ebidensya na pero pilit mo paring ipagkaila," ismid na sabi ni Dexie.
"Just admit it bitch, your true colors are now showing, isang santi-santita na p****k." Medae rolled her eyes.
"Eh kayo nga ang p****k eh, tingnan nyo nga ang mga damit niyo na parang kinulang sa tela para lang mang akit ng lalaki! Hiyang hiya naman ang kaibigan kong sinabihan niyo ng p****k." Nanggigigil na sabi ni Zel.
Iniangat ko ang aking ulo and I smiled at them. "Hate me, curse me, kill me in your minds, throw death glares on me, I dont care. Kahit buong buhay nyo kong laitin, it can't affect me. Waste your time on me but I can't waste my precious time hearing your insecurities in life," sabi ko sabay talikod sakanila, ramdam ko naman na sumunod si Zel sakin.
Nang makalabas ako sa cafeteria agad akong inakbayan ni Zel. Ngising-ngisi na siya ngayon.
"I'm proud of you, Yums! Kita mo mukha nila? They were all shocked, totally shocked! Nakaawang pa ang bibig nila, akala ko mapapasokan na ng langaw. Di ko alam na kaya mo pala silang patumbahin sa salita lang! I thought magkakapisikalan muna bago matapos ang labanan but you ended it smoothly!" sinuntok pa nya ang braso ko.
"Di ko din alam na masasabi ko yun, kinakabahan pa ako dun." I even grinned. Napatawa sya sa sinabi ko.
But that smile definitely disappear when I felt the side effects.
"Yums!" she catched me nang malapit na akong matumba.
My heart kept on palpitating na parang nakainom ako nang isang dosena ng kape.
"You need air. Let's go to the field," aligaga niyang sabi bago kami nagtungo doon.
Napatigil kami sa nang biglang may lumipad na bola sa harapan namin, nagpagulong gulong pa ito patungo sakin. Ngayon ko lang napansin na nasa football field na pala kami.
"Miss! Can you please pass the ball!" sigaw nang puno nang pawis na player. Kahit nanghihina, agad ko namang dinampot ang bola at pinasa sa kanya.
"I'm fine," I told Zel. She looked at me with worried eyes so I smiled. "I'm fine, really." She got no choice but to heave a sigh.
Naupo muna kami sa bleachers since may time pa naman kami bago matapos ang lunch break.
"Yums, gwapo!" heto na naman po tayo sa kaadikan ni Zel sa mga gwapo, pinaikot ko nalang ang mata ko at tinitigan ang likod ng player.
"Selvero," pabulong kong binasa ang apelyido na nasa kanyang jersey.
His surname is somewhat familiar pero ipinagkibit balikat ko nalang to, madami namang magkaparehas na apelyido sa mundo baka napagkataon lang na parehas sila.
"Anong binubulong mo, may nakikita kang hindi ko nakikita?" nagtatakang tanong ni Zel.
"Wala." Ngumiti nalang ako.
Nagkibit balikat nalang siya. "Minsan nakakatakot ka."
"Bakit naman?" taas kilay kong tanong.
"Kinakausap mo sarili mo na parang tanga," ismid nyang sabi. Napatawa nalang ako.
After appreciating the work of God—gwapo, bumalik na kami sa kanya-kanyang klase.
––
Klareynah
Sa wakas weekend na din. It's been a hell week, a literal hell for me. Ilang araw na pero di pa din humuhupa ang nasabing issue. Araw-araw ata akong natutuliro, baka may harina na naman, baka may balde na nang tubig ang mahulog sa taas, baka batuhin ako ng itlog, ganyan ang mga iniisip ko. Sasabog na ata ang utak ko kakaisip kung kailan pa huhupa ang isyung ito. Ilang araw na ding hindi ko nakikita si Xionus. Simula nung nagleak ang picture naming dalawa, di ko na siya nakitang muli, nawala na lang siya na parang bula. Panalangin ko na sana di na siya bumalik pa para hindi na magulo ang buhay ko. Nagtratrabaho ako ngayon sa coffee shop para naman magkaroon ako ng kahit kakaunting ipon para sa sarili ko. I can't just depend on the money my tito gave me, kailangan ko ding magsumikap para maghanap ng sariling pera. Ilang minuto nalang matatapos na ang shift ko. Di naman nagkulang sa binigay na pera si tito pero plano kong maging independent. Ulilang bata nako at kapag mawawala ang s
Nakarating na kami sa amusement park at agad namang nagningning ang mata ko, like it's my first time being here. Amusement parks really excites me, I don't know why. Para nakong bata kung makangiti, but I'm still a teenager wala namang masama dun.I could also see the gigantic rides, the ferocious scream of the crowd riding those rides, the cries of a child as he beg his mother, the happy smiles of a family.Despite the crowd, I can't feel an ounce of anxiety inside me. It's as if I'm floating with the amount of joy I felt inside my heart.May nakita akong stall na may stuff toy na unicorn. Unicorn, my favorite! Para akong bata nagtalon-talon nang makita ito.And with pleading eyes, I asked him."Could you get that unicorn stuffed toy?""Sure," he agreed and smiled.Ginulo muna niya ang aking buhok bago siya nagsimulang pumwesto para matira niya yung mga lobo. In order to get a price dapat makaputok ka ng tatlong lobo with the use of five darts.Napapalakpak ako nang kauna-unahan niya
Weekends have come to an end.Gustuhin ko mang matulog nang matulog, hindi pwede dahil kailangan ko nang pumasok sa university.Kaya matamlay akong naglalakad ngayon papuntang campus. Kung pwede lang lumiban nang kahit isang araw, kaso mapapagalitan ako ni tito at masesermonan ni tita at baka ito ang magiging dahilan para palayasin nila ako sa kanilang puder.Napabuntong hininga nalang ako.Pagkapasok ko sa gate, my body move on its own and hide behind the wall when I saw Khael walking. Di ko alam bakit pero nahihiya ako sa kanya.Naalala ko na naman ang nangyari at pinamulahan ng mukha. Bakit ba kasi kada mahihimatay ako siya yung makakasagip sakin?Ilang beses siyang nagpalinga-linga na parang may hinahanap. Ako ba ang hinahanap nya? Di naman siguro.Naglakad ako papalapit, ginawa ko pang pantapik ang bag ko."Yumi!" Bahagya akong napatalon nang tawagin niya ang pangalan ko.Napapikit nalang ako sabay nakangiting bumaling sakanya. I know my smile is so fake but I don't care anymore.
Days had passed na walang masyadong nangyari.Just regular classes, Part time job, lunch with Khael and Zel—and as time pass by napansin ko ang awkward atmosphere na pumapaloob sa kanilang dalawa.There fights are so petty. Kahit piso pag aawayan nila, ganun sila kalala at wala na akong ibang magawa kundi ang mapasapo sa aking noo.I don't know what happen to the both of them. Zel didn't tell me what happened that time, ang sabi lang niya ay 'I will tell you at the right time,' at malay ko ba kung kailan yung right time na yun.For the past few days, Xionus is unexpectedly quiet to the point that it's giving me goosebumps.But I should be happy dahil sa wakas tumahimik na din ang nagsimula ng salot sa buhay ko. But half of me is afraid, baka may plinaplanong siyang ambush, knowing that he's a goon.This day is also a normal day. Some subjects have exams but I just ace it like a piece of cake.Naglalakad ako ngayon sa hallway dala-dala ang sangkatutak na libro, pinahatid kasi ng prof n
Nakatulala akong naglalakad papunta sa classroom. My mind was still on the clouds and I felt so light like a feather dancing with the wind. Gusto ko nalang matulog nang napakahaba, yung sa sobrang haba, ayoko nang magising pa. Life is full of sacrifices and choices. In every move, you choose and sacrifice the latter. You cannot be successful without sacrificing the one that really has a big part in your heart, that part would just be a burden and hinder. But the thing is, di ko alam kung anong isasakripisyo ko o kung kailangan ba talagang magsakripisyo. I can't help but sigh. I don't really know what to do about this. I hate this. I hate choosing from the choices as if I'm discarding those things I didn't choose. To follow what Xionus said about distancing myself to Khael or to decline his warning and be with Khael at masasaktan si Zel. If I would choose the latter masasaktan ang best friend ko but if I choose the former masasaktan si Khael. But I don't want to hurt Khael because
I look at the sky. It seems gloomy kaya nagmadali akong pumunta sa bahay. Nagulat ako nang bumungad sa akin ang mga gamit ko sa labas ng bahay. "Ano pong nangyari bakit nasa labas yung mga gamit ko?" tanong ko kay tita nang makita siya sa labas na nakahawak sa may bewang niya. "Oh, nandito ka na pala. Kunin mo na tong mga gamit mo kung ayaw mong sunugin ko ito!" tita shouted. Tumulong na din siya sa pagkuha ng gamit ko habang si tito ay nakatayo lang. "T-Tita, t-tito, what happened? Bakit nasa labas ang g-gamit ko?" nauutal kong tanong. "You really disappointed me, Yumi. For all the years na nanatili ka sa puder namin, why now? Pinalaki naman kita ng maayos,. Saan ako—kami nagkulang?" "W-what are you talking about t-tito?" Ginawa ko ang lahat para pigilan ang pagtulo ng luha ko at panginginig ng boses ko. Wala naman akong ginawang mali!—gustong-gusto ko itong isigaw. "Oh, Yumi! Ako na ang naghanda ng gamit mo sa labas, you should be thankful! May pambayad ka naman siguro para s
Naalimpungatan ako nang may makarinig ng ingay. I glanced at the clock beside me, it's already three in the morning, bakit may nag iingay pa? My mind feels hazy. Nagpalinga-linga ako sa di pamilyar na silid. And I realized—nasa bahay ako ni goon. Napalingon ako sa pinagmulan ng ingay. Sa kitchen. Agad ko naman itong tinungo at dito ko natagpuan si goon. Nakapagtataka dahil nakatayo lamang siya sa kawalan. "Goon?" tawag ko. Akala ko magagalit siya pero di naman siya tumugon. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanyang harapan. Mulat naman ang kanyang mga mata at nakatingin lang sa kawalan. "Xionus," tawag kong muli habang ikinaway-kaway ang aking kamay sa kanyang mukha. "What's up with you? Ang weird mo." Mas lalo akong nagtaka nang bigla lamang siyang tumalikod at naglakad. Sinundan ko siya papunta sa kwarto niya. What's happening to him? Don't tell me he's... sleepwalking? Napatawa
"Xionus, una na ako," saad ko sabay nagmamadaling lumabas ng condo. Rinig ko pa ang hindi pagsang-ayon niya pero wala na siyang magagawa kasi nakalabas na ako.Napabuntong hininga nalang ako at nakayukong naglalakad sa hallway papuntang elevator."Yumi." Agad akong napatayo ng tuwid ng marinig ang isang pamilyar na boses.Dahan-dahan akong lumingon sa kanya. Oo nga pala dito din sya nakatira sa floor na ito. Gusto kong umiyak at ipokpok ang ulo ko sa pader, bakit ko ba nakalimutan yun? I can feel the awkwardness with the way I smile. I can't even look at him straight to his eyes. Alam ko namang di siya manhid at alam niya ito."Ah, una na ako, wala pa akong assignment, mangongopya pa ako kay Zel," mabilis kong sabi sabay takbo sa elevator buti nalang at bukas na ito."Yumi, wag mo naman akong iwasan... " He muttered something pero di ko na marinig nang unti-unti nang nagsirado ang pinto ng elevator.Napahawak ako sa dib