PRIVATE ang party na iyon kaya hindi ganoon karami ang mga bisita. Hindi rin naman nakarating ang mga magulang namin ni Andrew dahil abala ang mga ito sa pag-aasikaso sa mga negosyo. Bukod pa roon, well, hindi ko na rin talaga sila inobligang umuwi pa. Baka kasi magkaroon pa ng komprontasyon ang mga ito kay Marius. Si Marius na hindi naman kilala ng mga magulang ko kung tutuusin. Masama ang loob ni Papa nang ipagtapat ko sa kanila ang tungkol sa pagbubuntis ko. Malapit na malapit ako sa kanya. Syempre, babae ako at para sa kanya ako ang kanyang prinsesa. Kaya iyon nalang ang labis na hinanakit niya nang ipagtapat ko sa kanila ni Mama ang tungkol sa pagbubuntis ko. Pero sa kalaunan ay natanggap rin naman nila ang lahat. Sa kalaunan ay sila mismo ang naging sandigan ko maliban kay Calum na kasama ko sa bahay at kay Andrew na kapatid ko. Syempre present ang mga magulang ko nang manganak ako. At nakita ko sa mga mukha nila ang labis na kasiyahan nang masilayan nila si MJ. Ayos na an
KUNG ang kalahating bahagi ng puso ko ang pakikinggan ko, nang mga sandaling iyon ay gusto kong yakapin ng mahigpit si Marius. Gusto ko siyang halikan. Dahil ang totoo labis akong nananabik para sa kanya.Hindi ko maipaliwanag kung gaano katindi ang pagpipigil na ginamit ko para lang magawa kong kontrolin ang aking sarili. Walang duda. Walang kahit anong gawin ko. Walang pag-aalinlangan na ang pangalan lamang niya ang tanging kilala ng puso ko. Sa madaling salita, mahal na mahal ko pa rin talaga siya. At ang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya ay natitiyak kong mananatili sa aking puso, magpakailanman.“Calum!” Ilang sandali pa at tinawag ko na ang kaibigan ko. Agad rin naman itong humarap sa akin. At dahil na-briefing ko na ito, hindi na ako nagtaka sa napakagwapo at makatunaw puso nitong ngiti na hindi napalis kahit nasa harapan na namin ito ni Marius.“Sa tingin ko mas interesado akong makilala ang anak ko,” ang narinig ko mula kay Marius sa halip.Walang pag-aalinlanga
"ANO bang sinasabi mo?" iyon ang mga salitang kusang nanulas sa mga labi ko. Hindi ko na rin nagawa pang itago sa tono ko ang labis na iritasyon. Dahil iyon naman talaga ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon. Naiirita ako. Nagagalit. At higit sa lahat, nasasaktan. Pero sa lahat ng negatibong emosyon na iyon, mas pinili kong maging kalmado pa rin. Isang nakakalokong tawa ang pinakawalan ni Marius bago ito nagbuka ng bibig para magsalita. "Huwag ka nang magmaang-maangan, Samantha. Alam mo kung anong ibig kong sabihin. Alam mo kung anong sinasabi ko. Tapos ngayon ganito ang ibubungad mo sa akin?" anitong muling nagpakawala ng dry na tawa bago itinuloy ang iba pa nitong gustong iparating sa akin. "Ang ayos-ayos ng naging usapan natin tapos nilanlang mo lang pala ako," pagpapatuloy ni Marius. Para akong sinampal sa sinabing iyon ni Marius. Kaya hindi ko na rin napigilan ang anghang ng mga salitang lumabas sa bibig ko nang magsalita ako. "Huwag kang magmalinis diyan. Ikaw ang un
HINDI nag-aksaya ng panahon si Marius.Hindi ko tiyak kung alam niya na na unti-unti niya akong iwinawala sa sarili kong katinuan. Pero ganoon ang nangyayari sa akin. Dahil kung ako mahusay akong manamantala ng pagkakataon kanina nang makita kong nako-corner ko na siya sa pag-uusap namin. Ganoon rin siya sa akin.Naglabas-masok ang daliri niya sa pagkababae ko. Pagkatapos ay muli niya akong siniil ng halik. Nanginig ng husto ang mga tuhod ko. Wala na, talagang talo na ako. Talagang purong pagbigay nalang talaga ang mangyayari sa akin nito. At ganoon na nga ang kinahinatnan ng lahat.Naging maalab ang eksenang iyon sa pagitan namin ni Marius. Marahil dahil pareho kaming nananbik sa isa’t-isa.Oo. Hindi lang paulit-ulit na ibinulong ni Marius sa akin ang tungkol sa deklarasyong iyon. Kundi nagawa rin niyang iparamdam sa akin ang paghahangad niyang maging isa kami. Nauunawaan ko naman ang lahat. Alam ko rin kung bakit. Dahil mahigit isang taon kaming nagkahiwalay. At hindi naman nagawa a
KUNG tutuusin dapat sanay na ako sa ganoong pamamaraan ni Marius. Dapat sana ay sanay na akong nararamdaman sa istilo at dahas ng mga halik niya. Dahil palagi noon ganoon naman talaga ang ginagawa niya. Ang mga warnings niya sa akin ay naipararating niya sa akin kung paano niya ako halikan.Hindi rin naman ako nagpatalo. Hindi ko binitiwan ang pagkalalaki niyang alam kong mamaya lang ay magiging dahilan ng walang katapusang pag-iingay na maglalandas sa lalamunan ko. At gaya ng sinabi niya sa akin kanina, ang mga iyon ang isa sa mga na-miss niya sa akin.Kahit pa sabihing malaki ang galit ko kay Marius hindi rin naman ako magiging maramot sa kanya. Give and take lang. Dahil gusto ko rin namang maging mapagbigay siya sa akin sa pagkakataong ito.Sino ba namang babaeng nagmamahal ang aayaw sa isang nakakapasong sandali kasama ang lalaking ito? Dahil ako, kahit ilang beses pa gaya ng nasabi ko na, willing akong magpaubaya kay Marius ng paulit-ulit. Ibibigay ko sa kanya ang katawan ko. Per
ISANG pamilyar na pagsibasib ag tila lubid na humila sa akin pabalik sa kasalukuyan. Noon ko lang din napagtanto na sinimsimulan na palang lapastanganin ni Marius ang pagkababae ko gamit ang bibig niya. At napakasarap niyon. Sa hindi ko namamalayang pagkilos ay nagawa palang baguhin ni Marius ang posisyon naming dalawa. Dahil sa pagkakatanda ko ako ang kaninang sumusuyo sa pagkalalaki niya. Sa naisip ko ay agad na nabuhay ang pakiramdam na parang hinahamon ako ng lalaking ito. Na parang gusto niyang subukin ang kakayahan ko. O baka naman ay nitong magpatalo at gusto nitong patunayan sa akin na wala pa rin itong pinagbago na mahusay pa rin ito sa pagpapaligaya ng babae. Bagay na hindi ko na rin naman ipinagtataka dahil alam kong natural na iyon sa kanya.Ilang sandali pa at muling sinupsop ni Marius ang bukana ko. Dahilan kaya muli akong napasinghap gawa ng matinding sensasyong naramdaman ko.Sa tingin ko ay sinadyang gawin sa akin iyon ni Marius. Marahil napansin niyang lumilipad ang
GAYA ng madalas mangyari sa akin, literal akong napanganga na para bang tinamaan ng kidlat dahil sa ginawang iyon ni Marius. Ramdam na ramdam ko ang mainit niyang dila sa hiwa ko. At iyon ang nagdulot at nagparamdam sa akin ng hindi makataong agos ng kuryente sa bawat himaymay ng katawan ko.“Oh, goodness, keep going!” utos ko kay Marius.Nang hindi ako makatiis ay mas pinili kong ibaba sa sofa ang ulo ko saka ipikit ang mga mata ko. Nanginginig ang buong katawan ko. Pero napakasarap ng ginagawa ni Marius. At kahit sa isip ko lang ay paulit-ulit at sa hindi mabilang na beses ay nagawa ko nang magmura.Naghahabol ako ng paghinga. Muli akong dumaing at nagpatuloy pa rin si Marius sa paglalabas-masok ng dila niya sa hiwa ko. Hanggang nang sa hindi na nga ako nakatiis. Kusang kumilos ang mga kamay ko saka maingat na sumabunot kay Marius. Ang ginawa kong iyon naman ay para ang nagbigay ng signal kay Marius upang bigyan ako ng mas malupit pag pagsuyo. At sa puntong iyon nga ay muli na nama
HINDI na ako umaasa pang babaguhin ni Marius agad-agad ang ayos naming dalawa. Kung tutuusin, ako ang nakaibabaw. Ako ang nakaupo sa kandungan niya. Dapat ako ang may kontrol sa sitwasyon. Pero hindi ganoon ang nangyari. Dahil eventually, para lang akong iniligay niya doon upang patuloy na parusahan.Maintained ang timbang ko. Hindi ako mabigat at para kay Marius alam kong sing-gaan lang ako ng dahon. Pero sa kabila niyon ay kitang-kita ko pa rin ang nagngangalit nitong muscles at ugat sa braso sa bawat sandaling pinipili nitong igalaw ako.Hindi naging mahirap para kay Marius na manipulahin ang sitwasyon. Hawak pa rin niya ang puwitan ko habang patuloy niya akong isinasalya paupo sa kandungan niya. At ako, parang inalisan ng dila. Walang masabing kahit anong salita. Para akong isdang inalis sa tubigan. Naghahabol ng paghinga. At higit sa lahat, parang isang inakay na hinihintay ang inang ibon upang bigyan ako ng makakain. Dahil nanatiling nakanganga akong bibig ko. At doon kumakawal