CHAPTER 31

Pagkabukas na pagkabukas ng elevator sa may basement ng Olivar Furniture Company ay agad na nagpatiuna sa paglabas si Tamara. Inis na iwinaksi niya ang kamay ni Lorenzo na nakahawak sa kanyang baywang at mabilis na nilampasan ito sa paglalakad.

"Tamara..." marahan nitong tawag sa kanya.

Hindi niya ito nilingon. Kahit nang akma nitong hahawakan ang kanyang kamay ay agad siyang umiwas. Katunayan ay kanina pa inaabot ni Lorenzo ang kanyang kamay upang ipagsalikop ang kanilang mga daliri. Sadyang iniiwasan niya lang ito.

Pero wari ay naubos na rin ang pasensiya ng binata at mabilis siyang hinabol sa paglalakad. Ilang hakbang na lamang sila noon sa kinapaparadahan ng sasakyan nito nang mabilis na hinawakan ni Lorenzo ang kanyang braso at pilit na ipinaharap.

"Hey, mag-usap nga tayo," saad nito. "Are you mad?"

"Bakit ba ginawa mo iyon?" naiinis niyang sabi. "Bakit ba hindi mo na lang hinayaan na ako ang magsabi sa mga empleyado mo ng tungkol sa ating dalawa?"

"Hindi mo ba gusto iyon? Tinulu